Dagsbrún - 25.01.1951, Blaðsíða 4

4
DAGSBÚN
Urræði og kröfur Dagsbrúnar
til útrýmingar atvinnuleysinu
Atvinuleysi er að nýju orðið hlutskipti
reykvískra verkamanna. Hundruðum
saman ganga nú starfsfúsir menn at-
vinnulausir og hættan á að þetta ástand
verði varanlegt, en ekki aðeins árstíða-
fyrirbrigði, er mikil, ef ekki verður að
gert í tíma.
Þeim sem fylgst hafa með þjóðmál-
unum undanfarin ár kemur þetta ekki
á óvart. Stefnan í atvinnu- og fjármál-
um þjóðarinnar síðan nýsköpunai’stjórn-
in fór frá hefur verið slík, að atvinnu-
leysi og versnandi lífskjör hlaut að
verða afleiðing hennar. Stöðugur sam-
dráttur hefur verið í atvinnulífinu og
útflutningsverzlunin færð í einokunar-
fjötra með þeim afleiðingum að dýr-
mætir markaðir hafa glatazt, svo að t. d.
framleiðslumagn hraðfrystihúsanna var
á s.l. ári aðeins helmingur þess sem eðli-
legt væri. Samtímis hefur vöruverð inn-
anlands hækkað viðstöðulaust og kaup-
máttur launanna farið síminnkandi, svo
dýrtíðin er að verða fullvinnandi mönn-
urn óbærileg og getur þá hver sagt sér
sjálfur hvernig ástæður atvinnuleys-
ingja muni vera á slíkum tímum. Þessi
vöxtur dýrtíðarinnar er bein afleiðing
aí ráðstöfunum valdiiafanna, svo sem
gengislækkun, tollalækun o. s. í'rv.
Höfuð barátta Verkamannaíélagsins
Dagsbrúnar á undanförnum fjórum ár-
um hefur beinzt að því að verja félags-
menn gegn afleiðingum þessarar þróun-
ar.
Á flest öllum fundum félagsins s.l. ár
voru þessi mál aðalviðfangsefnið og nú
eftir áramótin, þegar fjöldi verkamanna
er atvinnulaus, hafði stjórn Dagsbrúnar
íorustu um að þau verkalýðsfélög í bæn-
um, sem atvinnuleysið mæðir mest á
ræddust við um sameiginlegar aðgerðir.
Dagsbrún bauð eftirtöldum félögum að
senda fulltrúa til þessara viðræðna: Iðju,
félagi verksmiðjufólks, Málarasveinafé-
lagi Reykjavíkur, Múrarafélagi Reykja-
víkur, Trésmiðafélagi Reykjavíkur og
Vörubílstjórafélaginu Þrótti. Viðræðu-
fundir hafa þegar farið fram og er þess
að vænta að góður árangur verði af
þessu samstarfi félaganna.
Þann 18. þ. m. var haldinn Dagsbrún-
arfundur, sem eingöngu fjallaði um at-
vinnuleysismálin, en slíkur fundur hef-
ur ekki verið haldinn í félaginu síðasta
áratuginn- og sýnir það ljóslega hvernig
atvinnumálum verkamanna er nú kom-
ið. Fundurinn var mjög vel sóttur og
mikill einhugur fundarmanna um að-
gerðir gegn atvinnuleysinu. Annars bar
fundurinn að sumu leyti þess merki að
skammt er til kosninga í félaginu, t. d.
komu þar fram ræðumenn, sem fram
að þessu hafa ekki látið sig neinu skipta
félagsmál Dagsbrúnar, en munu hafa
gripið tækifæi’ið til að sýna sig háttvirt-
um kjósendum.
Samþykktir fundarins íara hér á eftir,
en af undirtektum þeim, sem þær hafa
fengið hjá valdhöfunum mega merka-
menn ráða að meira muni til þurfa en
að samþykkja þær á einum fundi. Bæj-
arstjórnarmeirihlutinn hefur þegar vís-
að þeim frá sem fráleitum og ótímabær-
um kröfum og var það tæpast meira en
búast mátti við úr þeirri átt.
Kröfur fundarins eru fyrst og í'remst
þær, að framleiðslutæki þjóðarinnar
verði rekin og hagnýtt til fullnustu og
þeim sköpuð hin beztu skilyrði, en með-
an það ekki nægir til að útrýma atvinnu-
leysinu, þá sjái bæjarfélagið atvinnu-
lausum mönnum fyrir atvinnu við ann-
an starfa, svo sem nauðsynlegri gatna-
g'erð.
Réttur hvers verkamanns til íullrar
atvinnu er frumstæðasta kraía verka-
lýðshreyfingarinnar.
Valdhöíum þjóðarinnar ber skylda til
að sjá öllum vinnufærum mönnum fyrir
fullri atvinnu, enda auðvelt að uppfylla
þá skyldu, ef rétt er á málum haldið.
Þessi sjónarmið verða að marka stefnu
verkalýðshreyfingarinnar í baráttunni
gegn atvinnuleysinu.
Undir núverandi forustu mun Verka-
mannafélagið Dagsbrún vissulega verða
í fyikingarbrjósti þeiirar baráttu.
„Fundur í Verkamannafélaginu Dags-
brún, haldinn 18. janúar 1951, telur að
atvinnuleysi sé nú svo mikið meðal
verkamanna í bænum, að þörf sé gagn-
ráðstafana af hálfu þess opinbera, svo
heimilum atvinnuleysingjanna verði
forðað frá beinni neyð.
Fundurinn gerir því eftirfarandi kröf-
ur:
1. Gerðar verði fullnægjandi ráðstaf-
anir til þess að vélbátaflotinn geti strax
liafið veiðar.
Fundurinn tekur þó vara við því, að
þær ráðstafanir verði gerðar til aðstoð-
ar útveginum, sem rýrðu kjör og kaup-
mátt launþega frekar en orðið er, svo
sem með nýrri gengislækkun eða tvö-
földu gengi, þannig að aukið yrði enn
á verðbólguna.
Ennfremur tekur fundurinn vara við
því, að tollar og skattar verði þygndir,
þar sem slíkt myndi leiða til algers
neyðarástands á heimilum verkamanna,
sem nú þegar búa við rýrnandi atvinnu
og síminnkandi kaupgetu.
2. Gerðar verði ráðstafanir til að ann-
ar skipakostur, svo sem gömlu togaram-
ir, verði einnig hagnýttir til veiða fyrir
vinnslu í landi.
3. Hafin verði vinna við byggingu
hinnar fyrirhuguðu togarahafnar og
annarra þeirra hafnarmannvirkja, sem
í undirbúningi eru til að bæta aðstöðu
útgerðarinnar.
4. Hafin verði strax vinna við þær
opinberu byggingar í bænum, sem vinna
hefur nú stöðvazt við.
Fjárfestingarleyfi verði veitt og efni
tryggt til byggingaíramkvæmda á þessu
ári svo snemma, að framkvæmdir geti
hafizt strax í vor.
5. Að svo miklu leyti og þar til fram-
angreindar ráðstafnir, og aðrar atvinnu-
framkvæmdir, sem hafnar kynnu að
verða, eru ekki nægilegar til að útrýma
atvinnuleysinu, skorar fundurinn á yfir-
völd bæjarins að auka framkvæmdir við
gatnagerð o. fl. það mikið, að enginn
vinnufær bæjarmaður þurfi að ganga
atvinnulaus.“
„Fundur í Verkamannafélaginu Dags-
brún, haldinn 18. janúar 1951, beinir því
til stjórnar Alþýðusambands íslands, að
hún athugi möguleika á því að hafa for-
göngu um, að haldnir verði fundir í
sambandsfélögunum um allt land til að
ræða atvinnuleysismálin.
Fundir þessir yrðu haldnir helzt sam-
tímis, eftir því sem mögulegt væri, til
þess að vekja athygli þjóðarinnar á voða
atvinnuleysisins og naúðsyn þess að
stemma stigu við því, og til þess að
fylgja eftir kröfum samtakanna til vald-
hafanna um ráðstafanir gegn atvinnu-
leysinu.“
„Fundur í Verkamannafélaginu Dags-
brún, haldinn 18. janúar 1951, skorar á
ríkisstjórnina og bæjarstjórn Reykja-
víkur að hafa á hverjum tíma til áætlun
yfir það,' hvernig atvinnuleysi verði
mætt, þegar það ber að höndum, svo
sem með auknum nauðsynlegum fram-
leiðslustörfum og opinberum fram-
kvæmdum í byggingarmálum.“
„Fundur haldinn í Verkamannafélag-
inu Dagsbrún, 18. janúar 1951, mótmælir
frumvarpi því, sem nú liggur fyrir Al-
þingi, um afnám vinnumiðlunar á veg-
um ríkisins.
Fundurinn telur, að einmitt nú sé
full þörf á vinnumiðlun á vegum ríkis-
ins og skorar því á Alþingi að fella
framkomna tillögu um afnám slíkrar
vinnumiðlunar.11