Dagsbrún - 01.12.1951, Síða 1

DAGSBRUN
9. árg. — 4. tbl.
1. des. 1951
Baráttan fyrir atvinnu
er höfuðmál dagsins
Þrátt fyrir einmuna veðurblíðu, hafa
mörg hundruð verkamanna og annars
verkafólks gengið atvinnulausir nú í
haust og fyrri part vetrar. Daglega verð-
ur f jöldi fullfrískra manna að ganga fyr-
ir atvinnurekendur og verkstjóra í at-
vinnuleit án þess að fá nokkra úrlausn.
Og þar sem engar atvinnuleysistrygg-
ingar eru fyrir hendi, er augljóst hver
sveltikjör verður hlutskipti atvinnu-
lítilla manna í þeirri dýrtíð, sem jafn-
vel sligar fullvinnandi menn.
En hið alvarlegasta við ástandið er þó
það, að atvinnuleysið fer geigvænlega
vaxandi meðal ófaglærðra sem fag-
lærðra verkamanna. Fólki er sagt upp
hópum saman og vinnustöðum lokað
að miklu eða öllu leyti. Með sama á-
framhaldi er búizt við enn meira at-
vinnuleysi hér í bæ eftir áramót.
Hvers vegna dregst atvinriulífið svona
saman, enda þótt viðurkennt sé, að
markaðir fyrir íslenzkar afurðir hafi
aftur stóraukizt?
Viðkvæðið er alls staðar hið sama:
Lánsfjárkreppan, skortur á rekstursfé.
Skýr mynd af lánsfjárkreppunni er
sú staðreynd, að þrátt fyrir gengisfell-
inguna miklu er peningamagnið í um-
ferð nálega engu meira en fyrir hana,
en þetta verkar sem hin skæðasta upp-
dráttar- og lömunarsýki á atvinnulífið
allt.
Það er brýn nauðsyn, að allir verka-
menn geri sér grein fyrir því, að at-
vinnulíf íslands er að sigla hraðbyri inn
í þá verstu og umfangsmestu kreppu,
sem þekkst hefur hér á landi.
Baráttan fyrir atvinnu, baráttan fyrir
því að brjóta fjötrana af atvinnulífinu
hlýtur því að verða höfuðmál verka-
lýðssamtakanna.
Verkalýðurinn hefur aldrei viður-
kennt atvinnuleysi sem náttúrulögmál,
óviðráðalegt, heldur sem mannanna
verk.
Þess vegna lýsti t. d. síðasta Alþýðu-
sambandsþing (haustið 1950) réttinn til
vinnu sem helgasta rétt verkalýðsins
og gaf stjórn Alþýðusambandsins ský-
laus fyrirmæli um að beita öllum mætti
samtakanna til þess að knýja ríkisvald-
ið til aðgerða gegn atvinnuleysinu.
Því miður hefur stjórn Alþýðusam-
bandsins ekki sinnt þessum fyrirmæl-
um í neinu og er það því hörmulegra,
sem barátta verkalýðsins fyrir atvinnu
yrði eflaust margfalt léttari og árangurs-
ríkari, ef þessum fyrirmælum væri
framfylgt.
En þar sem þannig er ástatt um stjórn
heildarsamtakanna, er einsýnt, að verk-
lýðsfélögin verða sjálf að taka þetta mál
upp á arma sína.
Síðan í janúar í fyrra hefur baráttan
gegn atvinnuleysinu verið einna efst á
baugi hjá félagi okkar, Dagsbrún.
Og nú í haust hefur félagið fyrst og
frest sinnt þessu verkefni. Sá árangur
hefur náðst, að ákveðið hefur verið, að
1—2 bæjartogaranna fari á veiðar og
leggi upp afla sinn í frystihúsin í bæn-
um.
Þessu ber að fagna. En hér er aðeins
um byrjun að ræða, sem fylgja verður
fast eftir. Það er krafa félagsins, að all-
ir reykvízku togararnir verði látnir
stunda veiðar til vinnslu hér í bænum,
en það myndi breyta töluverðu um at-
vinnuástandið.
En í baráttunni gegn voða atvinnu-
leysis og kreppu þarf meira til.
Verkamenn og samtök þeirra þurfa
nú í sívaxandi mæli að efla áhrif sín í
þá átt að knýja fram fullan rekstur
allra atvinnutækja landsmanna, en
fyrsta skrefið að því marki er nú að
knýja það í gegn að aflétt verði lánsfjár-
kreppunni, sem er að drepa atvinnulífið
í landinu.
Óvinir verkalýðsins gráta það þurr-
um tárum, að verkamenn berjist inn-
byrðis um vinnustundimar. En slíkt
hefur aldrei verið og verður aldrei nein
lausn fyrir verkamenn.
Lausnin er sú að sprengja fjötrana af
atvinnulífinu og í baráttunni fyrir því
verða verkamenn og þá fyrst og fremst
Dagsbrún að hafa forystuna.
Hafið félagsskírteinin með
á vinnusfað
Stjóm félagsins hefur fyrir nokkru
auglýst x dagblöðunum aðvömn til
atvinnurekenda og verkstjóra um
að framfylgja þeim samningsákvæð-
um að láta fullgilda Dagsbrúnar-
menn sitja fyrir um vinnu, og jafn-
framt aðvarað verkamenn um að
hafa féagsskírteini sírf með sér á
vinnustað.
Tilefni þessarar aðvömnar er vax-
andi aðstreymi utanbæjarmanna og
og manna úr öðrum starfsgreinum
iim á félagssvæði Dagsbrúnar á
sama tíma og atvinnuleysi er að
verða stöðugt tilfinnanlegra meðal
verkamanna.
Starfsmenn félagsins munu fylgja
þessari aðvörun eftir með eftiriiti á
vinnustöðvunum, eftir því sem við
verður komið, en jafnframt er heit-
á alla áhugasama félagsmenn — og
þá í fremstu röð trúnaðarmennina
— að veita virka aðstoð. Sú aðstoð
ætti að vera í því fólgin, að menn
kynni sér ástandið í þessum efnum
á vixmustaðnum og láti skrifstofu
féiagsins vita ef misfellur eru á.
Þú, sem lest þessar línur, athug-
aðu að skírteini þitt sé í lagi og
berðu það á þér á vinnustað og láttu
vinnufélaga þína vita um þessa að-
vörun.
ÞEIR, SEM SKULDA FÉLAGSGJÖLD
HAFA ENGIN RÉTTINDI
Þeir félagsmenn, sem ennþá skulda
ársgjöld sín er hér með send síðasta að-
vörun um að greiða þau tafarlaust.
Vinnuréttindi eru bundin við skuldlausa
félagsmenn. Við stjórnarkjörið í janúar
hafa aðeins þeir atkvæðisrétt og kjör-
gengi, sem að fullu hafa greitt fyrir ár-
ið 1951.
Ef þú ert í hópi þeirra, sem skulda,
þá láttu ekki dragast stundinni lengur
að greiða gjaldið eða láta skrifstofuna
vita, ef þú af gildum ástæðum ekki get-
ur greitt það.