Dagsbrún - 26.01.1956, Blaðsíða 23

D AGSBRTJN
23
Stjórn Dagsbrúnar 1954 og 1955.
Fremri röð frá vinstri:
Tryggvi Emilsson, varaformaður
Hannes M. Stephensen, form.
Eðvarð Sigurðsson, ritari
Aftari röð fr. v.:
Sveinn Óskar Ólafsson, meðstj.
Vilhjálmur Þorsteinsson, gjaldk.
Guðm. J. Guðmundsson, fjárm.r.
Ragnar Gunnarsson, meðstjórn.
haldið þið að það sé ekki hagkvæmt fyrir
stærsta atvinnurekanda landsins að eiga svo
þæga þjóna í stjórn Dagsbrúnar að hann
geti tilkynnt hvað Dagsbrún ætlaði að gera,
eins og Ólafur Thors gerði 1941. Vissulega.
Þeir flokkar sem harðast hafa barizt gegn
hverri kjarabót verkamanna hafa því barizt
hatramlega fyrir völdum í Dagsbrún. Það
er ekki ófróðlegt að rifja upp söguna um
stjórnarkosningar í Dagsbrún síðustu 16 ár.
Árangur af samvinnu Sjálfstæðisflokksins
og Alþýðuflokksins í verkalýðsmálum er
hófst 1939, og frá er sagt fyrr í þessari grein,
varð sá að atvinnurekendur náðu stjórn í
Dagsbrún með 729 atkv. gegn 636 í jan. 1940.
Árið 1941 héldu þeir enn völdum í Dagsbrún
með 834 atkv., vegna sundrungar verka-
manna, er þá voru með 2 lista í kjöri og
fengu 491 atkv. og 392. Gegn atvinnurek-
endastjórninni í Dagsbrún sameinuðust
verkamenn úr öllum stjórnmálaflokkum í
janúar 1942 og unnu hinn fræga sigur sinn
þegar einingarstjóm Sigurðar Guðnasonar
var kosin með 1073 atkv. gegn 719. Tvö
næstu árin var einingarstjórnin sjálfkjörin,
en 1945 girtu pólitísku flokkarnir sig enn
í brók og hafa síðan skipzt á um aðfarimar
að stjórn Dagsbrúnar. Kosningaúrslitin í
Dagsbrún hafa verið þessi:
Atkv. Atkv.
1945 Einingarstj. 1301 Alþfl., Frams.fl. 372
1946 — 1307 Alþfl., Frams.fl. 364
1947 — 1104 Alþfl., Frams.fl. 374
1948 — 1174 Alþ., Fram., Sjálf. 512
1949 — 1317 Þríflokkarnir 602
1950 — 1300 Sjálfstæðisfl. 425
1951 — 1254 Sjálfstfl., Frams. 540
1952 — 1258 Sjálfstfl. 392, Alþ.fl. 335
1953 — 1192 Alþfl. og Sjálfstfl. 606
1954 — 1331 Sjálfstfl. og Alþfl. 692
1955 Einingarstjómin sjálfkjörin.
Tilburðir atvinnurekenda hafa verið hinir
kátlegustu, en valdabrölt þeirra sótt af hörku.
Ýmist hefur Sjálfstæðisflokkurinn eða Al-
ið í senn varðsveit og forustuhreyfing alls
verkalýðs í landinu, og ég vona og bið ykkur
að sjá til þess að svo verði áfram.
Ef þessi tími sem ég hef verið formaður
Dagsbrúnar hefur fært ykkur einhverjar
kjarabætur sem ykkur þykir vænt uni, og ef
það er nokkuð sem ykkur finnst þið þurfið
að þakka mér, þá vona ég að þið Ianuið það
með því að verja þetta fremsta vígi íslenzkr-
ar alþýðu — Dagsbrún, og það gerið þið
með því að fylkja ykkur um A-listann á
sunnudaginn kemur.
Vemdið og verjið félagið okkar og þá
stefnu sem fylgt hefur verið undanfarið í
félaginu. Eitt af því bezta sem ísland á eru
verkamennirnir í Dagsbrún."
Dagsbrúnarmenn svöruðu orðum Sigurðar
Guðnasonar með því að greiða einingarstjórn-
inni 1331 atkvæði, hæstu atkvæðatölu sem
nokkur stjóm hefur fengið í Dagsbrún.
Enn er ógetið tveggja mikilvægustu sigra
Dagsbrúnarmanna í harðvítugustu stéttaá-
tökum á íslandi, — í desemberverkfallinu
1952 og verkfallinu mikla á s.l. vetri. En
bæði er að um þessa atburði er rætt í annarri
grein í blaðinu og svo eru þeir öllum enn
í fersku minni. Grein þessa má á engan
hátt skoða sem sögu Dagsbrúnar, heldur
er hún einungis rabb manns, er eftir að
hafa skamma hríð notið þess heiðurs að nefna
sig Dagsbrúnarmann, hefur átt því láni að
fagna að vera heimamaður á fundum Dags-
brúnar. Því lengri sem kynnin hafa orðið við
Dagsbrúnarmenn, á félagsfundum og verk-
fallsvöktum, því meir hef ég metið þá og virt.
Forustuhlutverk þerira í baráttu íslenzkrar
alþýðu fyrir betra lífi, réttlátara þjóðfélagi er
óumdeilanlegt. Jafnvel einnig þeir örfáu
blaðamenn sem hafa fengizt til að skrifa
níð í auðstéttarblöðin um Dagsbrúnarmenn,
njóta góðs af baráttu Dagsbrúnarmanna. En
ég hef ekki aðeins kynnzt fundarstarfi Dags-
brúnarmanna og verkfallsvöktum þeirra,
heldur og að nokkru því hljóðláta eljuverki
sem starfsmenn félagsins, þeir Hannes Steph-
ensen formaður Dagsbrúnar, Eð-
varð Sigurðsson ritari og Guð-
mundur J. Guðmundsson leysa
af höndum. Fáir munu gera sér
Ijóst hve vinnudagur þeirra er
stundum langur er þeir vinna að
lausn hinna margvíslegu hags-
munamála hinna mörgu starfs-
greina innan Dagsbrúnar og fé-
lagsins sem heildar, hinna 3—4
þúsund Dagsbrúnarmanna. Ég
veit að þeir kunna mér engar
þakkir fyrir þessi orð, þegar þeir
lesa þau, en það breytir engu. Ár-
vekni og trúmennska þeirra er
Þetta er maðurinn sem allir verkfallsbrjótar
óttuðust mest í síðustu verkföllum: Guðmund-
ur J. Guðmundsson starfsmaður Dagsbrúnar.
hægri foringjum flokksins. Þannig hafði t. d.
orðið samkomulag um stjórn í Dagsbrún 1947,
•n svo komu Alþýðuflokksmennirnir og
sögðu afsakandi: „Það var kippt í okkur“, —
Stefán Jóhann rak þá til að stilla. Dagsbrún-
armenn hafa ekki lejrft neinum að rjúfa þá
einingu er skapaðist 1942 er stjórn Sigurðar
Guðnasonar tók við völdum. í 12 ár veitti
Sigurður Guðnason einingarstjórn Dagsbrún-
ar forustu, en 1954 óskaði hann hvíldar eftir
langt, drengilegt og gifturíkt starf, og við
formennskunni tók Hannes Stephensen. Á
Dagsbrúnarfundi 1954 fyrir stjórnarkosning-
una sagði Sigurður Guðnason:
„Þeim fer nú að fækka fundunum sem ég
stjórna í Dagsbrún, en félagið okkar er ekki
byggt upp af einstökum mönnum, heldur
öllum einstaklingunum — félagsheildinni.
Dagsbrún hefur á undanfömum árum ver-
þýðuflokkurinn haft forustuna, stundum hafa
þeir reynt báðir, til að reyna fylgi sitt, en
allar tilraunir þeirra hafa orðið árangurs-
lausar. Alþýðuflokksverkamenn hafa gengið
nauðugir til þessa leiks, reknir áfram af