Fréttablaðið - 03.01.2013, Qupperneq 36

3. janúar 2013 FIMMTUDAGUR| MENNING | 28
DANS ★★★ ★★
Já, elskan
Höfundur: Steinunn Ketilsdóttir. Flytjendur: Árni
Pétur Guðjónsson, Aðalheiður Halldórsdóttir,
Berglind Pétursdóttir, Hannes Þór Egilsson, Lovísa
Ósk Gunnarsdóttir, Magnús Guðmundsson og
Snædís Lilja Ingadóttir.
KASSINN, ÞJÓÐLEIKHÚSIÐ
Í verkinu Já, elskan eftir Steinunni Ketils-
dóttur eru samskipti innan fjölskyldna
krufin til mergjar, eða eins og segir í kynn-
ingarefni: „Hvað heldur fjölskyldum saman?
Hvað sundrar þeim? Hvernig aðlögum við
okkur í samskiptum við ástvini – og hver eru
þolmörk okkar?“ Í verkinu fylgjast áhorf-
endur með fjölskyldu þar sem skiptast á skin
og skúrir hvað samskipti varðar. Reynt er
að halda fágaðri mynd út á við og samstöðu
innan hópsins en óleyst mál skjóta upp koll-
inum og valda streitu og spennu á milli ein-
staklinga.
Steinunni tekst að skapa sannfærandi
persónur og senur sem áhorfendur þekkja.
Það truflaði þó persónusköpunina hversu
aldursbil flytjendanna var lítið, með einni
undantekningu. Í fjölskyldum má finna bæði
unga sem aldna en í dansheiminum finnast
einungis ungir einstaklingar því einhverra
hluta vegna fara dansarar ekki upp á svið
eftir fertugt þó svo að færni í og vald yfir
hreyfingum hverfi ekki með aldrinum held-
ur aðeins getan til ofurtækni.
Uppbygging og framvinda verksins var
góð og spennandi var að sjá hvað kæmi
næst. Danssmíðin var haganlega gerð en
verkið bjó yfir fallegum sjónrænum mynd-
um á sama tíma og það vakti upp tilfinn-
ingar hjá áhorfandanum. Sena þar sem
Aðalheiður Halldórsdóttir reyndi að ná til
Árna Péturs Guðjónssonar en tókst aldrei
almennilega var sérstaklega sterk. Þar tókst
að virkja alla dansarana í mjög vel kóreó-
graferuðu atriði þar sem athyglispunkturinn
var greinilega á einum stað en margt annað
var um að vera sem skapaði dýpt og fyllingu.
Öll umgjörð sýningarinnar var flott, bún-
ingar og ekki síst leikmynd pössuðu vel við
þemað og tónlist og lýsing féllu vel að því
sem var að gerast á sviðinu. Allt kynningar-
efni sýningarinnar var líka til mikillar
fyrir myndar og plakatið með því flottasta.
Frammistaða flytjendanna var með ágæt-
um en það hefði mátt reyna meira á þá. Hóp-
atriðin þar sem dansararnir héldust í hendur
og sköpuðu eins konar fléttu voru heldur
ekki hnökralaus. Árni Pétur sýndi styrk í
karaktersköpun en vantaði þessa nákvæmni
í hreyfingum sem einkennir þjálfaða dans-
ara. Tjáningarríkar hreyfingar Aðalheiðar
komu sögu hennar vel til skila auk þess sem
hún söng eins og engill. Lovísa Ósk Gunn-
arsdóttir var góð og Snædís Lilja Ingadótt-
ir átti góða spretti. Það sama má segja um
Berglindi Pétursdóttir en hún hvarf líka inni
á milli, sem hafði þó einnig að gera með kar-
akterinn hennar. Lokadúett Hannesar Þórs
Egilssonar og Snædísar Lilju var mjög fal-
legur og gaf hreyfingu í verkið. Hannes og
Magnús Guðmundsson fengu lítið andrými
sem einstaklingar en styrktu heildina vel.
Endirinn var veiki hlekkurinn í verkinu.
Allar senur verksins höfðu fengið góðan
tíma til að byggjast upp og lifa nema hann og
því datt botninn úr annars góðu verki þegar
ljósin slokknuðu og áhorfendur sátu óvissir í
myrkrinu undir lokatónum hljóðmyndarinn-
ar. Sesselja G. Magnúsdóttir
NIÐURSTAÐA: Já, elskan er skýrt og flott verk
en það hefði mátt reyna meira á flytjendurna
til að ná aukinni dýpt og styrk.
Samstaða og sundrung
TÓNLEIKAR ★★★ ★★
Jólaóratóría Bachs,
fyrri hluti
Alþjóðlega barokksveitin í Haag ásamt
Mótettukór Hallgrímskirkju
og einsöngvurum. Stjórnandi: Hörður
Áskelsson.
ELDBORGARSALUR HÖRPU,
29. DESEMBER
Barokktónlistin er aldrei vinsælli
en um jólin. Hún er hátíðleg en samt
lifandi og það hæfir þessum árs-
tíma einstaklega vel. Gróflega séð
er barokktónlistin sú sem var samin
í Evrópu á tímabilinu 1600 til 1750.
Hljóðfærin sem þá var leikið á eru
ekki alveg þau sömu og í dag. Þver-
flauta var jú þverflauta en hún var
úr tré, ekki málmi. Fiðlustrengirn-
ir voru úr girni, trompetarnir ekki
með takka og þar fram eftir götun-
um. Hljómur barokkhljómsveitar er
því talsvert frábrugðinn þeim sem
nútíma sinfóníuhljómsveit gefur frá
sér. Hann er léttari og gegnsærri.
Það er sjarmi yfir honum sem
nútímalegri hljómsveit nær ekki að
framkalla.
Alþjóðlega barokksveitin í Haag
hefur oft leikið í Hallgrímskirkju
með prýðilegum árangri. Meðlimir
hennar spila á eftirlíkingar gamalla
hljóðfæra. Hörður Áskelsson hefur
þá (ég held undantekningarlaust)
stjórnað sveitinni. Hann þekkir auð-
vitað hljómburðinn í kirkjunni út í
ystu æsar. Hann veit hvað virkar og
hvað ekki.
Að þessu sinni var barokksveitin í
Eldborginni í Hörpu. Á efnisskránni
var fyrri hluti Jólaóratóríu Bachs.
Síðari hlutinn var fluttur daginn
eftir. Mótettukór Hallgrímskirkju
söng með hljómsveitinni, auk nokkr-
urra einsöngvara. Það var eitthvað
skrýtið við sambandið á milli ólíkra
hljóðfærahópa og á milli kórsins og
hljómsveitarinnar í heild. Jafnvæg-
ið vantaði. Hinn mildi hljómur bar-
okk-tréblásturshljóðfæranna var
nokkuð ógreinilegur þar sem ég
sat. Það var fremst á neðstu svölum.
Strengjaleikurinn var hins vegar
skýr en hann drekkti tréblásurun-
um. Útkoman var fremur einhæf og
litlaus. Hér hefðu nútímahljóðfæri
komið betur út.
Barokktrompetarnir hljóm-
uðu ekki heldur vel. Af ákveðnum
tækniástæðum er ekki hægt að ætl-
ast til að hljómurinn úr þeim sé jafn
tær og nákvæmur og úr nútíma-
trompet. En fyrr má nú rota en
dauðrota. Feilnóturnar voru óþægi-
lega áberandi og skemmdu heildar-
áhrifin.
Á móti kom að kórinn söng fal-
lega, af tæknilegu öryggi og af við-
eigandi tilfinningu. Kórhljómurinn
var mun þéttari og flottari en það
sem heyrðist frá hljómsveitinni.
Munurinn var reyndar allt of mik-
ill. Sambandið þar á milli var ekki
sannfærandi.
Einsöngvararnir stóðu sig samt
ágætlega. Tenórinn Benedikt Krist-
jánsson er vaxandi söngvari, með
fagra rödd sem passar vel svona
tónlist. Hann var hins vegar dálít-
ið hæverskur, það hefði mátt vera
meira skap í túlkuninni. Kontraten-
órinn Daniel Cabena var góður, sér-
staklega á efra raddsviðinu. Sömu-
leiðis var bassinn Stephan MacLeod
tilkomumikill, og skær söngur Her-
dísar Önnu Jónasdóttur var hríf-
andi. En almennt talað voru þetta
fremur langdregnir tónleikar; ég
saknaði þess að vera ekki í Hall-
grímskirkju. Jónas Sen
NIÐURSTAÐA: Margt gott en líka
margt síðra, og heildarhljómurinn var
einkennilegur.
Góður kór, síðri hljómsveit
MÓTETTUKÓRINN Barokktrompetarnir komu ekki nógu vel út að mati gagnrýnanda en kórinn söng fallega og af tæknilegu
öryggi.
JÁ, ELSKAN
Danssmíðin var
haganlega gerð
en verkið bjó yfir
fallegum sjón-
rænum myndum
á sama tíma og
það vakti upp
tilfinningar hjá
áhorfandanum,
segir í dómi.
MYND/MARINÓ
THORLACIUS
*S
am
kv
æ
m
t p
re
nt
m
ið
la
kö
nn
un
C
ap
ac
en
t G
al
lu
p
jú
lí-
se
pt
. 2
01
1
FRÉTTABLAÐINU
Það er hvergi betri staður fyrir fjölpóst en inni í Frétta-
blaðinu því það tryggir að auglýsingaefnið lendir á
eldhúsborðinu þegar blaðið er opnað.
Meira en 80% íbúa höfuðborgarsvæðisins lesa
Fréttablaðið daglega.
Kannaðu dreifileiðir í síma 512 5448 eða í tölvupóstfangi
orn@365.is
Innskot í Fréttablaðið skilar árangri!
HAFÐU ÞAÐ
NOTALEGT Í
MEST LESNA
DAGBLAÐ Á ÍSLANDI*
Það er hvergi betri staður fyrir fjölpóst en in i í Frétta-
blaðinu því það tryggir auglýsi gaefnið lendir á
eldhúsborðinu þegar blaðið er opnað.