Prentneminn - 01.02.1961, Blaðsíða 2

FURÐULEG UMMÆLI
Fráfarandi formaður Prentnemafélags-
ins, Jóhann V. Árnason, sagði það i skýrslu
sinni á aðalfundinum, fimmtudaginn 16.
febr. að lítið hefði verið hægt að gera
vegna áhugaleysis félagsmanna. Jóhann
hefði betur látið þetta ósagt, þvi eins og
flestir prentnemar hafa eflaust heyrt, þá
skeði það fyrir mánuði siðan að nokkrir
áhugasamir nemar hringdu kvöld eitt
til Jóhanns og báðu um lykil að félags-
heimili Prentarafélagsins, þar eð þeir hugs-
uðu sér að eyða kvöldinu við spil og tafl.
Jóhann kvað slíkt óhugsandi, þar eð heim-
ilið væri upptekið á hverju kvöldi og kæm-
ust prentnemar þvi ekki inn með sina
starfsemi. Piltunum þótti þetta að vonum
leið tíðindi, en voru ekki aldeilis á því að
gefast upp. Fóru þeir því rakleitt niður í
félagsheimilið og höfðu tal af húsverðin-
um. Og viti menn, ekkert var sjálfsagðara
en að þeir fengju að vera þar þessa kvöld-
stund með áhugamál sín. Þetta kvöld var
hafið skákmót, sem síðan var fram haldið
að viku liðinni, í sömu húsakynnum og án
þess að Jóhann kæmi þar nokkuð nálægt.
Menn muna líka eftir fundinum i haust,
þegar kosið var til Iðnnemasambands-
þings, en mjög mikill áhugi var þá rikjandi
um félagsstarf bæði hvað snerti tafl- og
spiiakvöld, og sagði þá Jóhann, að allar þær
hugmyndir, sem fram hefðu komið, væru
mjög góðar, og myndi stjórnin þá þegar
gangast fyrir þvi að koma á spilakvöldum
og öðru þvíumlíku, — en ekkert gerðist.
Var það, því til að kóróna allt starf frá-
farandi stjórnar, þau ummæli formanns,
er að framan greinir. Líklega hefur Jóhann
haldið, að stjórnarmeðlimir væru nokkurs-
konar stofustáss, sem aðeins væru í stjórn
til að sýnast, en ekkert þyrftu að gera.
Enda þótt Prentnemanum sé ekki
ætlað að ræða um ávirðingar prentnema,
heldur sé fyrst og fremst ætlað að berjast
fyrir hagsmunum þeirra og velferð og gefa
þeim kost á að setja skoðanir sínar í ljós
Frh. á bls. 4.
Prentnemar standa . . .
Frh. af bls. 1.
ingu á kjörum sínum, til samræmis við
afköst þeirra, og laun sveina.
Allir, sem til þekkja, vita að afköst nema
miðað við svein, eru mun meiri en taflan
hér að framan gefur til kynna, og meist-
arar greiða eftir.
Meistari einn hér í bæ hefur viðurkennt
að afköst nema á fjórða ári væru 85% mið-
að við svein. Hann greiðir nemanum 50%
fyrir verkið og selur það síðan út á allt að
140% eða á sama verði og ef sveinn hefði
unnið verkið. Sést bezt af þessu hve gíf-
urlegur gróði það er fyrir meistara að hafa
nema, enda hafa útreikningar sýnt að
gróði meistara af nema, er um það bil 100
þús. krónur yfir námstímann.
Vegna þessara augljósu staðreynda hafa
iðnnemar farið fram á þær réttmætu kröf-
ur, að laun þeirra hækki hlutfallslega frá
þvi sem nú er. Þeir sendu fyrir ári síðan,
til Iðnfræðsluráðs, þær kröfur, sem nú er
barist fyrir, en það ákveður kaup iðnnema
hverju sinni.
Þetta ágæta Iðnfræðsluráð hefur enn
ekki rætt við iðnnemasamtökin viðvíkjandi
kröfum þessum. Sýnir það ljóslega þann
áhuga sem þeir hafa fyrir því að þessar
réttmætu kröfur nái fram að ganga.
Kröfurnar eru þessar:
40% af kaupi sveina á 1. ári.
50% af kaupi sveina á 2. ári.
60% af kaupi sveina á 3. ári.
70% af kaupi sveina á 4. ári.
Iðnnemar hafa ekki verkfallsrétt og geta
þvi ekki barizt fyrir kröfum sínum nema
með hjálp sveinafélaganna, en þau hafa
tekið okkar kröfur inn í sínar og munu
berjast fyrir þeim jafnhliða.
Þau gerðu það árið 1955 með ágætum ár-
angri, og vonandi er, að hann verði ekki
slðri nú.
Aldrei hefur verið eins nauðsynlegt og
nú að laun iðnnema hækkuðu. Þeim kröf-
um sem nú hafa verið settar fram, mun
því verða fylgt eftir af miklum þunga, unz
sigur vinnst, svo iðnnemar fái laun sín
greidd eftir vinnuafköstum, og að þeir
geti lifað mannsæmandi lífi.
2
PRENTNEMINN