Prentarinn - 01.01.1981, Síða 7

3ja og 3ja daga verkfallsaðgerða dag-
ana 26.—30. september 1980 til þess að
þrýsta á um raunhæfar viðræður um
breytingar á 4. kaflanum. Bókbindara-
félagið og Grafiska sveinafélagið tóku
þátt í þessum verkfallsaðgerðum með
HÍP, og urðu þá í raun beinn aðili að
þessari kröfugerð HÍP um atvinnu-
öryggis- og tæknimálin, enda snerti
málið allar greinar bókagerðar eins og
áður er að vikið.
Þessar aðgerðir urðu svo sannarlega
þess valdandi að viðræður hófust, þó
draga megi stórlega í efa hversu raun-
hæfar þær urðu. Því rniður gróf mein-
semdin um sig innan okkar raða í kjöl-
far þessarar viðræðulotu. Undirrit-
uðum er ógerningur að skilja þær
hörmungar sem dundu yfir samninga-
nefnd HÍP þá daga sem í hönd fóru þar
eð alla þá menn sem í samninganefnd-
inni sátu hef ég ekki reynt að öðru en að
vera drengskaparmenn, en eitthvað
það skeði í okkar röðum sem mér er
næst skapi að halda að sé af öðrum
heirni.
Hverri kröfunni af annarri var
varpað fyrir róða ellegar þær af-
skræmdar á þann veg að við stóðum á
margan hátt verr að vígi en eftir samn-
ingana 1977, þá samninga sem allir
voru upphaflega sammála um að
nauðsynlegt væri að breyta.
Endanleg niðurstaða samninganna
um 4. kaflann hefur verið kynnt á
félagsfundum, svo ekki er ástæða til
þess hér að fara ofaní saumana á henni.
Hins vegar skal þeim félagsmönnum
sem einhverra hluta vegna misstu af
þessum fundum bent á að hægt er að fá
sérprentun á skrifstofu FBM, þar sem
þessi niðurstaða er kynnt.
Fá mál hafa valdið jafn miklum
ágreiningi og fjaðrafoki í HÍP en ein-
mitt þetta mál svo furðulegt sem það
verður að teljast. Sjaldan eða aldrei
hefur HÍP farið fram með jafn mikil-
vægt mál. Kröfur sem þegar snerta at-
vinnuöryggi stéttarinnar og munu gera
það í vaxandi mæli í allra næstu fram-
tíð. Sé litið til þess að í upphafi þessa
máls ríkti alger eining um það hvernig
ætti að því að vinna, er ótrúlegt að þeir
sem þar að auki voru helstu málsvarar
þess féllu svo fljótt frá þeirri skoðun
sinni. Svo langt gekk þetta að jafnvel
var farið að jafna kröfum um atvinnu-
öryggi stéttarinnar saman við aðrar
kröfur og það sumar hverjar léttvægar.
Allt þetta varð til þess að draga úr
vitund félagsmanna fyrir mikilvægi
þessa máls auk þess sem hamrað var á
því við þá að ef eitthvað ætti að fást út
úr kröfunum um 4. kaflann þýddi það
svo og svo langt verkfall, svo langt gekk
þessi endaleysa að farið var að blanda
jólahaldi manna inní málið.
Svo fór að fimm menn af átta manna
samninganefnd HÍP skrifuðu undir
samkomulag um 4. kaflann og var þá
tekið til við að semja um önnur atriði
kröfugerðarinnar.
Á fjölmörgum fundum sem haldnir
voru um samningamálin á þessum tima
var ævinlega deilt um meðferðina á 4.
kaflanum, en aðeins á tveim fundum
voru gerðar afgerandi samþykktir þar
um. Fyrri samþykktin var á þann veg
að ekki mætti ganga svo frá samningum
um 4. kaflann að ekki væri tryggður
okkar réttur á „layoutdeildum" blað-
anna, réttur blaðamanna til að skrifa
inn eigin texta yrði stórlega rýrður og
að öll setning auglýsinga yrði í okkar
höndum. Ekkert af þessum atriðum
náði fram að ganga í samningunum.
Hin afgerandi samþykktin var gerð á
sameiginlegum félagsfundi bóka-
gerðarfélaganna af félagsmönnum
HÍP, samkomulagið var fellt. Meiri-
hluti stjórnar HlP ákvað að hunsa
gjörsamlega báðar þessar samþykktir
félagsfundanna, málið var aldrei tekið
upp aftur í samningunum. Sami meiri-
hluti taldi heldur enga ástæðu til að
taka málið upp aftur og nota pressuna
sem varð til þegar boðað var til alls-
herjarverkfalls frá og með 17. nóv. 1980
til að þrýsta á um gerð kjarasamninga,
sá tími var einungis nýttur til að semja
um önnur atriði og veigaminni. Þrátt
fyrir þá óánægju sem vissulega ríkti um
samkomulagið um 4. kaflann innan
BH[ v.

PRENTARINN 1.-1 '81
7