Prentarinn - 01.01.1981, Qupperneq 8

félagsins mátti ekki einu sinni freista
þess að ná einhverju fram í lokin.
í mínum huga hefði það verið betra
að sleppa því að fara fram með kröf-
urnar um atvinnuöryggis- og tækni-
málin heldur en að standa að þessum
málum eins og raun ber vitni, máli sem
ég vil flokka undir það stærsta og
mikilvægasta sem nokkru sinni hefur
legið á borði bókagerðarfélaganna
bæði fyrr og síðar. FBM kemur örugg-
lega til með að þurfa að kljást við þessi
mál svo um munar í náinni framtíð og
er þá engin iðngreinanna undanskilin.
Því er það mjög miður að svona skyldi
fara nú og á það ugglaust eftir að
þyngja okkur róðurinn.
Vissulega getur menn greint á um
vinnubrögð í samningsgerð og ævin-
lega á sér stað viss kaupmennska, hjá
því verður ekki komist. Enda er í sjálfu
sér ekki á það deilt hér að framan; á það
er lögð áhersla, að með þau atriði sem
snerta atvinnuöryggi stéttarinnar er ekki
leyfilegt að fara eins og um hverjar aðrar
„krónur og aura“ sé að ræða.
Greina verður á milli aðalatriða og
aukaatriða og haga sér í samræmi við
það. Félögin gerðu sér grein fyrir aðal-
atriðum þessa máls í upphafi en heykt-
ust svo á öllu saman þegar á leið og það
löngu áður en tók að sverfa til stáls.
Vonandi endurtaka svona vinnubrögð
sig ekki aftur. hitt er svo aftur óljóst
hvenær félagið fær annað eins tækifæri
og við köstuðum frá okkur síðastliðið
haust til að fást við þessi mikilvægustu
hagsmunamál félagsmanna sem upp
hafa komið.
Hvað snertir önnur atriði en að
framan greinir og útúr þessum samn-
ingum komu, getur undirritaður verið
sæmilega ánægður eftir atvikum,
enda voru þau dýru verði keypt. þar eð
höfuðkröfugerðinni var fórnað eins og
áður getur. Ekki er ástæða til þess hér
að rekja þessi atriði svo rækilega sem
þau hafa verið kynnt auk þess sem
kjarasamningunum í heild sinni verður
dreift til félagsmanna fljótlega.
Áður en settur verður punktur aftan
við þessar hugleiðingar. vil ég aðeins
víkja að því sem getið er lauslega hér í
upphafi. Þessir kjarasamningar voru
gerðir og undirritaðir með hliðsjón af
loforðum ríkisvaldsins, bæði hvað
snertir félagsleg atriði svo og loforðum
þess um að ekki yrði um kaupmáttar-
skerðingu að ræða. Auðvitað gat
verkalýðshreyfingin af biturri reynslu
sagt sér það sjálf að varlegt er að treysta
slíkum loforðum. Og það fór eins og
vænta mátti, „ríkisstjórn hjartalagsins"
færði íslenskum verkalýð í áramótagjöf
að skerða verðlagsbætur sem korna eiga
til framkvæmda í mars um 7 stig. Gegn
þessu var að vísu fullyrt að kaupmáttur
skyldi haldast óbreyttur eða því sem
næst, þessar fullyrðingar voru þó
klæddar vart skiljanlegu orðalagi hvað
þá framkvæmanlegu. Ekki virðist
heldur svo sem að nægja eigi að ræna
þessum 7 stigum í mars, sterk öfl innan
ríkisvaldsins halda því fram að meiri
gripdeild á hendur verkalýðnum verði
að koma til eigi að lækka verðbólguna
og er því eins víst að reynt verði að
kroppa af verðbótum sem koma til
framkvæmda síðar á árinu. Það sem er
þó sorglegast af öllu er það að verka-
lýðshreyfingin virðist ekki vera þess
megnug að mæta slíkum fantabrögðum
af hálfu ríkisvaldsins á viðeigandi hátt.
með því að segja upp samningum, látið
er nægja eins og oftast áður að mót-
mæla.
Meinsemdin liggur í því að innviðir
verkalýðshreyfingarinnar eru grút-
máttlausir, hreyfingin lýtur pólitísku
afli sem er henni þar að auki andstætt í
grundvallaratriðum. Reynsla okkar af
samningunt undanfarinna ára ætti að
sýna okkur svo ekki verður um villst að
höfuðverkefni okkar er nú að byggja
upp innviði hreyfingarinnar. Gera
verkalýðshreyfinguna þess megnuga að
stýra í stað þess að láta stýrast.
—mes.
Menningar-
pósturinn
Það bar oft á góma í ritnefnd HÍP
Prentarans að gaman væri að hafa
fastan þátt í blaðinu með ,,menn-
ingarlegu" efni. Ekki komst neitt
fast form á þetta hjá ritnefndinni
en nú er meiningin að reyna aö
koma þessum þætti á í þessu
blaði. í þessu sambandi hvetjum
við þá félagsmenn sem eitthvað
kunna að vera að fást við að semja
eitt og annað að gefa Prentar-
anum tækifæri til að birta það. Viö
völdum þann kostinn að láta
Jóhannes úr Kötlum hefja þennan
þátt, en fá Ijóðskáld þessa lands
hafa verið drýgri málsvarar ís-
lenskrar alþýðu.
Ljóðabréf til lítiljar stúlku
Jóhannes úr Kötlum
Gaman er að ganga á fund við gleði þína
og láta hana á sálu sína
sumarlangan daginn skína.
Þú ert aðeins ofurlítil yngismeyja,
— en þeir, sem tímann hjá þér heyja,
hugsa ekki til að deyja.
Þaö er líkt og Ijósið streymi úr lófa fínum,
þegar þú hvítum höndum þínum
hjúfrar upp að vanga mínum.
Og þá glingrið grípur þú úr gullastokkum
björt og sæl, í bláum sokkum,
bragar af þínum silkilokkum.
Þegar ég horfi í þessi augu þýð og fögur,
finnst mér eins og láö og lögur
leysist upp í kvæöi og sögur.
Upp á hól þú hleypur þar og hoppar niður:
kringum þig er frelsi og friður,
fuglar. blóm og lækjarniður.
Þar er allt, sem illska minnar aldar smáði,
allt, sem skáldsins andi dáði,
allt, sem móðurhjartað þráði.
Riktu þar á .rauðum' kjól, mín rós og lilja,
þartil allar þjóðir vilja
þína veröld sjá og skilja.
8
PRENTARINN 1.-1 '81