Gegn hvers konar erlendri ásælni - 01.09.1962, Blaðsíða 2

Þorvarður örnólfsson:
Þorvarður Örnólfsson
Það er kominn tími til að vísa
heim í fullri vinsemd þeim út-
lendu hermönnum, sem hér eru.
Þeir hafa verið nefndir varnar-
lið íslands, en er það ekki öfug-
maeli? Því að þeir gætu ekki,
þótt fegnir vildu, orðið að liði
við vörn þessa lands, þvert á
móti: í stríði væru stöðvar
þeirra skotmark, sem beindi
hingað sprengjuflaugum and-
stæðinganna — í friði eru þær
gróðrastía spillingar, sem sýk-
ir frá sér þjóðlíf okkar og veik-
ir innri varnir þessa þjóðfélags.
Þeir sitja hér sjálfum sér til
leiða, en okkur til bölvunar.
Herstöðvarnar eru okkur eng-
in vernd, og þótt þær mali ein-
hverjum gull, þá eru það vond
kaup, því að þar eru minni
hagsmunir þegnir, en meiri
fargað.
(Úr ræðu, sem flutt var á
fundum hernámsandstæðinga
sumarið 1960.)
Jóhannes skáld úr
Kötlum:
. . . Og svo djúp var virðing
hans fyrir lífi alls mannkyns að
hann ((Stefán G.) reis einn og
óstuddur gegn ógnum heims-
styrjaldarinnar fyrri, grátbændi
landa sína vestra um að taka
engan þátt í slíkum glæp — reit
Vígaslóða úr hjartablóði sínu
komandi kynslóðum til varnar.
Hvernig haldið þið að þessum
bónda hefði litizt á vígbúnað-
aræði heimsdrottnanna í dag?
Hvernig haldið þið að hann
hefði brugðizt við hernaðar-
stefnu íslenzkra valdhafa í dag?
— En trúið mér til: ekki mun
líða á löngu þar til Klettafjalla-
skáldið verður dregið vamar-
laust upp úr gröf sinni og gert
að eldheitum málsvara Atlanz-
hafsbandalagsins.
Þannig var einmitt farið að
við sjálfan Jón Sigurðsson for-
seta á hundrað fimmtugasta og
fyrsta afmælisdegi hans á
sunnudaginn var. Þá voru Ijós
og' einföld orð hans um það,
hversu örlagríkt það gæti orð-
ið landinu að verða „uppnæmt
fyrir einni hleypikúlu og fáein-
um vopnuðum bófum“, gerð að
ábending forvitrans um hlut-
deild i kjarnorkuvopnuðu hern-
aðarbandalagi. Þetta hafa ís-
lendingar kallað að snúa faðir-
vorinu upp á andskotann. Og
manni verður spurn: Mundi Jón
Sigurðsson hafa fagnað þeim
vopnuðu bófum brezku krún-
unnar sem þvældu núverandi
valdhöfum til undansláttar í
landhelgismálinu? Mundi Jón
Sigurðsson hafa fagnað þeim
amerísku hleypiskútum sem nú
Jóhannes úr Kötlum
er í bígerð að staðsetja ofan
sjávar og neðan í Hvalfirði?
Þarf að svara slíkum spurning-
um fyrir munn þjóðhetjunnar
sem varði öllu lífi sínu til að
leysa þetta land af klafa er-
Iendrar íhlutunar.
(Úr ræðu á útifundi í Reykja-
vík við lok Hvalfjarðargöng-
unnar 1962.)
Magnús Kjartansson,
ritstjórí:
Við sem í dag höfum geng-
ið um þann hluta af landi okk-
ar sem næstur er smán og lífs-
hættu hernámsins höfum gert
það til þess að hvetja hvert ann-
að og þjóðina í heild til virkr-
ar baráttu gegn hernáminu. Við
erum hér saman komin til þess
að minna á það að hernámið er
sjálfskaparvíti; það er á valdi
okkar, fólksins í landinu, að
velta af okkur farginu hvenær
sem við viljum. Aðstæður eru
nú þannig í heiminum að það
er ekki unnt að beygja okkur
andartaki lengur en við viljum
vera bogin. Við sönnuðum það
sjálf fyrir tveimur árum þegar
við neituðum að hlíta valdboði
hinna svokölluðu verndara okk-
ar og bandamanna og stækkuð-
um landhelgina í 12 mílur; stór-
veldin hafa neyðzt til þess að
sætta sig við ákvarðanir okkar
og munu verða að halda því á-
fram ef við hvikum hvergi
sjálf. Við höfum séð það síðustu
vikur og mánuði hvernig fólk-
ið hefur risið upp í einu land-
inu af öðru, boðið steigurlátum
stjórnarherrum byrginn og
sópað þeim til hliðar í, sókn til
aukins frelsis. Einmitt í slíkri
baráttu fólksins sjálfs er lýð-
ræðið fólgið. Við skulum hætta
að einblína á herrana í alþing-
Engar

Magnús Kjartansson
inu og stjórnarráðinu og á-
kvarðanir þær sem þeim þókn-
ast að taka; meirihluti þeirra
manna sem þar situr nú mun
aldrei vinna neitt annað til
þarfa í hernámsmálunum en
það sem fólkið í landinu knýr
þá til að gera. Það erum við,
alþingi götunar, stjórnarráð
heimilanna, sem verðum að
taka ákvarðanir okkar og
tryggja með baráttu að þær
verði framkvæmdar.
(Úr ræðu á útifundi í Reykja-
vík við lok Keflavíkurgöngunn-
ar 1960.)
Jónas Árnason,
rithöfundur:
... Við höfum leyft okkur að
leggja sérstakt traust á ykkur,
Jónas Árnason
fólkið hér úti á landsbyggðinni,
við höfum leyft okkur að reikna i
með ykkur sem sjálfsögðum
samherjum okkar. Bóndinn,
sem ræktar jörðina, hlýtur að.
vera samherji okkar, af því að
starf hans allt er þjónusta við.
það líf sem samtök okkar eiga
að vernda. Sjómaðurinn, sem
dregur björg í bú, hlýtur að
vera samherji okkar af sömu
ástæðu. Hver sá sem stundar
heilbrigð íslenzk störf til efl-
ingar heilbrigðu íslenzku þjóð-
lííi hlýtur að vera samherji
okkar. Það hafði mikla þýðingu
fyrir okkur sjálf, og fyrir mál-
staðinn, að ganga þessa 50 kíló-
metra frá Keflavík til Reykja-
víkur, en það hefði orðið til lít-
ils, ef þið vinnandi fólk, bæði
hér í byggð og annarsstaðar,
hefði ekki, með hljóðlátum
hversdagsstörfum sínum, hald-
ið þessum málstað, málstað ís-
lands, í fullum heiðri, þrátt
fyrir alla hernámsspillinguna
síðustu ára. Allt þetta fólk, eða
í einu orði sagt: alþýðan, ís-
lenzka alþýðan, hlýtur að vera
samherji okkar, af því líf henn-
ar allt er ein óslitin Keflavík-
urganga.
i
(Úr ræðu, sem flutt var á
fundum hernámsandstæðinga
sumarið 1960.)