Dagfari - 01.02.1976, Síða 1

Gegn herstöðvum á
Islandi - gegn Nató
BARATTAN GEGN RANYRKJU
OG HERNUM FER SAMAN
pegar breskir togarar halda
uppi veibuin innan íslenskrar
fiskveiöilögsiigu og bresk her-
skip sigla upp aö landsteinuni
til að verja veiöiþjófana og
sigla á íslensk varöskip, og
NATO herinn situr á mcöan
meö hcndur í skauti og horf-
ir mót dagrcnningunni; þá
opnast augu íslcnskra manna
og þeir segja: þessi her var
þá ckki hcr til aö verja okkur
íslendinga. Og undrun þeirra
er mikil.
En aðrir þykjast klókir og
scgja: ef bretinn hypjar sig
ekki, þá rekum við herinn og
göngum úr NATO. Og ein-
hver spyr á móti: er þá allt í
lagi með NATO ef hcrinn fer?
Og munu þeir þá lygna aug-
unum aftur sein opnuðu þau,
eða fara að lesa moggann
sinn.
pað er talað fjálgum oröuin
um að við séum í stríði við
breta. Og þá r.iá vera aö ein-
hver sjómaöur, sem þykir sinn
hlutur hcldur rýr, spyrji sem
svo: er ég virkilcga að berjast
við brcska sjómcnn sem cru í
sömu súpunni og ég? Og í
söinu mund flýgur sú fregn
að ckkert þokist í samninga-
viðræöum Alþýðusambandsins
og Vinnuvcitcndasambandsins
og útlit sé fyrir allsherjarverk-
fall. Hvcr er eiginlcga í stríöi
við hvern?
----- □ -----
Nú er það svo að fólkið í
þessu landi greinist í stéttir,
aðallega tvær andstæðar stétt-
ir sem heyja stöðuga barátlu,
stundum svo hatramma að
mestallt atvinnulíf í landinu
laniast um lengri eða skemmri
tíma. Verkalýðsstéttin skapar
verðmæti með vinnu sinni,
borgarastéttin, stétt atvinnu-
rekenda og eignamanna, græð-
ir á þessari verðmætasköpun
og svífst oft einskis til að
halda þessum gróða og auka
hann. Gróðaöflunum lendir
oft saman í gegndarlausri
gróðasókn sinni, en einn sam-
eiginlcgan óvin eiga þau,
verkalýðinn.
í stríðslok sameinuðust
borgarastéttir hinna ýnisu
landa í hernaðarbandalögum,
í okkar heimshluta Norður-
allanlshal'sbandalaginu, NA-
rJO. Og NATO hefur aldrei
verið ætlað að verja einstök
lönd, hcldur sameinast borg-
arastéttin þar í vörn og sókn
gegn alþýðunni, verkalýðs-
stéttinni og bandamönnum
hcnnar.
I höfuðstöðvum NATO í
Brussel hefur enginn áhyggj-
ur af síðasta þorskinum. Og
þar hefur enginn áhyggjur af
því þótt varðskip laskist í á-
rekstri, né hcldur hvort fisk-
veiðar íslendinga eða breta
aukist eða minnki. Slíkt er
smámál á þeim háa stað. Hins
vegar hafa þeir áhyggjur af
því að bandamenn skuli deila:
breska og íslenska borgara-
stéttin. NATO hefur ekki af-
skipti af Jjessu deilumáli til aö
koma í veg fyrir árás stór-
veldis á óvopnað smáríki,
heldur til að sætta stríðandi
bandamenn: sameinaðir stönd-
um vér, sundraöir föllum vér.
það þykja sjálfsagt ekki góð
tíöindi í Brussel þegar íslensk
alþýða er farin að efast um
verndarhlutverk hersins.
----- □ -----
íslensk alþýða berst gcgn
veiðiheimildum handa bresku
útgerðarauðvaldi. Óhjákvæmi-
lega hefur sú baráíta fengiö á
sig mynd baráttu gcgn ríkis-
stjórn íslcnsku borgarastéttar-
innar. Áður en fólk veit af
er hcildsalinn Geir Hallgríms-
son, persónugcrvingur íslensku
borgarastéttarinnar, orðinn
andstæðingur þess í landhelg-
ismálinu.
Borgarasléttin setur ekki
fiskverndunina á oddinn, held-
ur eigin hagsmuni. það er tal-
að um fiskverndun, og það
var talað um fiskverndun þeg-
ar landhelgin var færð út í
50 rnílur. Er um leið voru
kcyptir inn togarar í stórum
stíl. Nú skyldi aldeilis auka
veiðarnar. En fiskistofnarnir
hafa bara minnkað. Afla-
magnið 1974 náði ekki afla-
magninu 1970, þrátt fyrir
stækkun togaraflotans.
tslenska útgcrðarauðvaldið
vill sitja eitt að fiskimiðunum
innan 200 mílna landhelginn-
ar. En auðvaldið viíl heldur
ekki tefla viðskiplahagsmun-
um sínum í lucttu eða veikja
hcrnaðarbandalag sitt, NATO.
Alþýðunni er það hins vegar
lífshagsmunamál að hindra
rányrkju á fiskimiðunum.
Hagsmunir hennar og gróða-
fíkn auðvaldsins fara ekki
saman.
Nei, hcrinn var þá ekki hér
til að vcrja okkur íslendinga.
Herinn er hér til að verja ís-
lenska auðvaldið. Herinn er
hér til að verja bandaríska
auðvaldið og breska auðvald-
ið, í stuttu máli sagt: heims-
auðvaldið. Einokunarauð-
hringurinn Unilever á fiski-
skip í V-þýskalandi, Bretlandi
og víðar. Meðan Unilever
sendir togara sína til að taka
þátt í rányrkju á fiskimiðun-
um við ísland og fær herskip
brcska NATO-flotans sér til
verndar, þá beinast augu dát-
anna á Miðnesheiði að sigl-
ingaleiðum rússa annars veg-
ar og inn til landsins hins
vegar. Hér finnst óvinurinn
ekki í líki breskra herskipa
heldur breskra og íslcnskra
sjómanna og íslensks verka-
lýðs.
Nci. Islcnskur sjómaöur má
ekki láta henda :2g að hcrjast
við hrcskan sjóniann. jtegar
auðhringurinn Unilever eða
aðrir togaraeigendur, íslenskir
eða útlendir, senda togara sína
á Jslandsmið þá eru þeir ekki
að hugsa um afkomu sjó-
mannanna. Sjómenn vcrða að
horfast i augu við þá stað-
reynd að ofveiðin hefur stofn-
að fiskistofnunum í hættu, og
aukin sókn á miðin leiðir til
þess eins að þessi matarkista
verður tæmd. þeir verða að
hefja baráttu gegn rányrkju
og fyrir því að afkoma þeirra
verði tryggð með öðru cn því
feigðarflani sem gegndarlaus
og skipulagslaus aukning fisk-
veiða er. Og í þeirri baráttu
verður óhjákvæmilega gengið
á gróða útgerðarauðvaldsins.
Já. Hver cr aö berjast við
hvern? Barátlan hefur beinst
gegn veiðiheimildum handa
útlendri úlgerð. En baráttan
hefur líka beinst æ meir gegn
íslensku ríkisstjórninni, rikis-
stjórn íslenska auðvaldsins,
sem sífellt er með hugann við
viðskiptahagsmuni sína. Og
baráttan verður að beinast
jafnframt gegn ofveiði ís-
lensku útgerðarinnar. Utgerð-
in getur ekki aukið gróða sinn
með meiri afla nema með of-
veiði. Og sjómenn geta ekki
byggt afkomu sína í jafnríkum
mæli og áður á hlut.
Kjarabaráttan hlýtur að verða
harðari þegar sjómenn neyð-
ast til að ganga enn meir á
gróða útgerðarauðvaldsins.
þcgar allt kemur til alls
stcndur barátlan milli alþýðu
og auðvalds, alþýðu alls
hcimsins og heimsauðvaldsins.
Við verðum að halda uppi
stööugri baráttu gegn her-
stöðvununi og NATO. Ekki
vegna þess að NATO ver ekki
ísland gegn bretum. Heldur
vegna þess að NATO stendur
ævinlega gegn alþýðunni. Bar-
áttan gegn rányrkju og bar-
áttan gegn NATO faila í sama
farveg, vegna þecs að í bar-
áttunni gegn rányrkju stendur
alþýðan gegn auðvaldi.
Vcrkamenn, sjómenn og
annað alþýðufólk geta aldrei
treyst öðrum en sjálfum sér
til að stöðva þá rányrkju og
Framhald á 4. síðu.