Gvendarsteinn - 13.03.1967, Blaðsíða 4

4
ó HAFIÐ LiiG-T.
Það er athyglisvert hve mannveran er afspyrnu tillits-
laus.Þeir sem einkum verða fyrir aðkasti eru lögreglu-
þjónar. Þeir eru sakaðir um margt,t,d.leti, ruddaskap,
fljðtfærni og oftast grunnhyggni þá sjaldan sem þeir
gera eitthvað, eru þeir ávíttir fyrir það, geri þeir ekki
neitt eru þeir líka gagnrýndir fyrir það.Því var það að
ág varpaði þeirri spurningu fyrir lögregluþján númer þrjú
hvort ekki væri erfiðt að vera lögregluþjánn og hann sagði
Jú það er mjág erfitt. Til dæmis er leitt að þurfa að
heita valdi þá menn, á almennum aamkomum, sem maður
skemmtir sár með á frívaktinni, við vín og kátar konur.
Og svo er það vanþakklætið. Við mættum mæta meiri skiln-
ingi*Fálk virðist ekki, eða vill ekki, skilja, að það er
erfitt að gera ekki neitt. Lögregluþjánar eru oftast
mjög þreittir, alla náttina meiga þeir eiga von á út-
kalli, vegna slyss,eða áláta, innhrota o.fl. og svo
erunþxá og svo eru til þeir menn sem eru með hávaða,
slagsmál og drykkjulæti, rátt við glugga manns, og þá er
eina ráöið að draga sængina upp fyrir haus til að hafa
frið og þá kannské heyrir maður ekki þegar á að ræsa manr
út. Og svo eru það ekkert upplífgandi að þurfa að fara
frá hættu háli, út £ napra vetrarnátt til að skilja
áflogaseggi eða mæla upp árekstur. Það er hámark tillits-
leysis að geta ekki slegist eða ekið á, á daginn.
Miðað við þá vinnu sem við þurfum að skila hefur verka-
maður helmingi hærrá laun en við............