Læknablaðið - 01.09.1918, Qupperneq 15

LÆKNABLAÐIÐ
141
bóluefni hafi þegar veriS útbýtt og sent þeirn, sem pantaö höföu, en af-
gangurinn sendur öörum læknum, meöan entist. Eg veit ekki hversu rétt
þetta er hermt um aöra, en eg var einn af þeim, sem baö landlækni um
bóluefni, og þaö vill svo undarlega til, aö þar sem eg á hlut aö máli, vill
ekkert af þessu standa heima. Eg baö landlækni um bóluefni, ekki ,,i vor,
í síöustu forvööum“, heldur meö bréfi dags. 1. febr. Gerði eg
þaö aðallega vegna þess, aö eg var hræddur um, eins og horföi þá um
samgöngur við Danmörku, að geta ekki komiö bréfi héöan, né fengiö bólu-
efni hingaö beint frá bólusetningarstofnuninni í tæka tiö, en hugöi hins
vegar, aö ef nokkrar skipaferöir yröu milli íslands og Danmerkur, mundu
þær veröa til og frá Reykjavík, og landlæknir því eiga hægra meö, eíi
læknar út um land, aö sæta þeim feröum, er falla kynnu, til útvegunar
bóluefnisins. Að mér hugkvæmdist aö leita til landlæknis með þetta, var
ef til vill meöfram því aö þakka — eða lcenna — aö í fyrra vor sendi
landlæknir hingað 4 glös af bóluefni óbeðiö, var það bóluefni ekki notaö
þá, þvi aö þá haföi eg beðið um eins og vanalega og fengið i tæka tíö
bóluefni beint frá stofnuninni; en í bréfinu, er nefnt var, geröi eg þá fyrir-
spúrn til landlæknis, hvort reyna skyldi að bólussetja meö þessu ársgamla
bóluefni, ef ekkert nýtt fengist, í þeirri von, að eitthvað af því kynni aö
vera aö gagni enn. Bréfi þessu hefir ekki verið svaraö. Þegar kom fram
í júní, þann mánuð, er bólusetja skyldi, og engin skeyti komu frá land-
lækni, geröi eg til hans fyrirspurn símleiöis, hvort bóluefni væri væntan-
legt, og ef svo væri ekki, hvort nota skyldi bóluefni frá fyrra ári, vísaði
jafnframt til bréfs míns frá 1. febr. Ekki var því símskeyti svarað, og
ekki hefi eg fengið bóluefni enn í dag. Til að gera afsökun mína, lét eg
bólusetja 3 krakka úr garnla bóluefninu, og reyndist þaö ónýtt, sem vænta
niátti. Tel eg því ekki til annars en kostnaðar og fyrirhafnar, aö láta
bólusetja meö því, og fara því engar bólusetningar fram í Svarfdælahéraöi
í þetta sinn.
Hvernig á því stendur, aö þessi reynsla mín fer svo mjög í bág við upp-
lýsingamar frá ritara landlæknis, er ekki gott aö segja. Ef til vill getur
hann eöa landl. gert grein fyrir því í Lbl., og er rétt aö geyma þær frekari
athugasemdir, um þetta efni, sem ástæöa kynni aö vera til aö gera, þangaö
til sú greinargerð er komin. En vel má geta þess þegar, aö dkki er það
uppörfandi fyrir héraöslækna til framkvæmda í heilbrigðismálum, er þeir
eru ekki svo mikið sem virtir svars, er þeir snúa sér til landlæknis bréf-
lega eöa símleiðis meö fyrirspurnir um slík mál.
17. sept. 1918.
Sigurjón Jónsson.
Eg þykist mega ráöa það af upplýsingum ritara landlæknis í Lækna-
blaðinu viövíkjandi fyrirspurn um bóluefni, aö bréf mín til land-
læknis dags. 11. mars og 4. júní þ. á. um bóluefni og bólusetnigar, muni
aldrei hafa komið til skila, því ella gæti eg ekki gért mér skiljanlegt
hverjar orsakir geta veriö til þess, aö eg hefi verið neyddur til þess,
láta bólusetningar algerlega farast fyrir tvö ár samfleytt (1917 og
I918L
Þykir mér eigi litlu máli skifta, aö fá ákveðið svar um það hvort þessi