Læknablaðið - 01.09.1919, Blaðsíða 6

132
LÆKNABLAÐIÐ
en 61 % kvenmenn, og er mér ekki ljóst af hverju sá nmnur er, ef nokkuí
er á honum aS byggja, þar sem þeir eru svo fáir talsins, sem um er aö
ræSa. Aftur á móti eru hlutföllin söm hér og annarstaöar hvað sveitir
og kaupstaöi snertir. — 64% úr kaupstaS og 36% úr sveit. Flest af þessu
fólki var frá 18—30 og 40 ára, einstaka eldri, 14 börn innan 12 ára.
í spitalabókunum er þess getiS, aS á 30 hafi appendektomia veriö gerö
vegna appendicitis chron. Og þaö er tiöara síðari árin — frekar dia-
gnosticerað. — Eg geri ráö fyrir, aö þar sem þaS er nefnt, sé lögö þessi
meining i þaö: hægfara bólga í appendix, sem valdið getur margvíslegri
meltingaróreglu, stundum meö smáhitaköstum, án þess aö nokkurn tíma
komi veruleg appendicitisköst, en getur simuleraS alla mögulega melt-
ingarkvilla, t. d. ulc. ventr., gastritis, colitis, valdiS obstipatio- o. s. frv.
Þaö er í sjálfu sér rangt að aðgreina appendicit chron. og acut. Því allir
appendicit. eru í upphafi chroniskir; en kliniskt hefir þaö þýöingu. —
(Aftur á móti veldur þaö ruglingi, aö kalla alt þaö chr. app., sem opereraö
er milli kasta, eins og margir gera). ÞaS veröa þá objektivu einkennin, sem
leiöa mann aö diagnosis. — Defence, eymsli á M:c. B. punkti Rovsings
symptom. — Þau sömu og við app. acut. en daufari. Hvaö symptomin
snertir, þá má telja eymslin á Mc. B. punkti mest konstant og breiöast
þar út frá, niöur á viö, inn á við, út- og upp á við, eftir jivi í hvaöa positio
appendix er — pelvina, ileocoeoalis eSa laterocoeoalis. — Eymslin eru oft
meiri, jiegar slept er hendinni, en þegar stutt er á, og er þaö typiskt.
Rovsings symptom finst jafnaöarlegast og er ágætt, sérstaklega til aö-
greiningar frá pyelitum og adnexbólgunr. Defence musc. og kviSreflex
vantar oftast viö app. chron. og hjá multiparæ.
Það eru liöin 10 ár síðan eg geröi fyrst appendektomi. Siöan hefi eg
gert 113, þar af 102 milli kasta og 11 í kasti. Af jiessum 102, sem eg
opereraði milli kasta, hafa 2 dáiö. Annaö 30 ára karlm., fékk coecumgan-
græn eftir losun á adhæsionum og dó úr universal peritonitis á 7 degi. Hitt
var 40 ára gömul stúlka, sem viku eftir operationina fékk Erysipelas og
dó úr lienni y2 mán. síðar. (Af þeim tæpum 100 sjúkl., sem aörir lækn-
ar hafa opererað, og taldir eru á töflunni hér aö framan, hafa líka tveir
dáiS, annar ca. 30 ára karl. úr pylephlebitis supp., sem byrjuö vai fyrir
operationina, liitt ungbarn, sem var með peritonititis universalis). —
Mortalitas jiá alls 1,9%. Þaö rétta operationsmortalitet er jió ekki meira
en yyfo, jiar eö aö eins einn sjúkl. (meö co.ecum gangræn) getur talist aö
hafa dáiö af afleiðingum operationarinnar.
Komplikationir hafa tíöast veriö Hæmatoma, sem ekki hafa oröiö að
meini. Emboli og trombosis einu sinni, svo aö aö hafi kveðiö, ein fengiö
Herniu (langvinn drænage).
Ellefu appendektomiur hefi eg gert í kasti, 10 á síöustu 2 árum. Einn
af Jieim fékk Herniu (langv. drænage —- fæcal absces.) annars komplica-
tionslaust).
Operationsaöferö hefir veriö ýmist permuscularskuröur (Kocher) eöa
pararectal, eftir jiví hvort gert hefir veriö ráö fyrir sérstökum erfiðleik-
um, eöa ekki. Legutími eftir op. var framan af 18—20 dagar, nú 11—13;
komist aö raun um, aö lengri tími er óþarfur. — Framan af opereraö; eg
alt „á froid“, af varfærni, en sé nú orSiö, aö jiaö er misskilningur. Allir