Læknablaðið - 01.08.1926, Blaðsíða 4

LÆKNABLAÐIÐ
114
liana færa. Þaö voru ekki nema einaröir menn, sem gerðu þaö í þá daga.
Hann hefir 'veriö kennari viö háskólann í 15 ár og unniö þar mikiö
og gott starf, meöal annars komiö íslenskum heitum á fjölda af beinum
og vöövum t mannlegum líkáma. Kennari er hann talinn afkastamikill
og stúdentunúm þykir hann næsta aöhaldssamur. Honum er einstaklega
létt um mál og vandur að máli.
En þaö er fjarri því, aö hann hafi verið viö eina fjölina feldur, siöan
hann kom hingað, þó aö þaö hafi verið æriö verkefni. Llann var í fyrstu
ritstjórn Læknablaðsins og reit þá löngum mest í það sjálfur. Fundarskrif-
ari er hann annálaður, svo aö á læknaþingum er enginn hans líki. Þegar
Læknafél. Reykjavíkur og Læknafél. íslands var stofnaö, var hann kos-
inn fyrsti forseti beggja félaga.
Alla æfi hefir hann haft mikinn áhuga á byggingum og hugsað mikiö
um byggingarefni. Hefir hann ritaö bók um það áhugamál sitt, auk fjölda
ritgerða. Hann hefir um mörg ár kynt sér fjölda erlendra tímarita, er
um slíkt fjalla og er alveg óvenjulega fróöur á því sviði. Alt virðisi:
leika í höndum hans, hvort heldur eru járnsmiðar eöa teikningar, enda
er hann af því bergi brotinn. Faðir hans, Hannes Guömundsson á Eiðs-
stööum, var hreinasti völundur og þjóökunnur fyrir smíöisgripi sína. A-
huga sinn og smekkvísi í þessum efnum hefir hann sýnt í verki meö spít-
alanum á Akureyri og húsi sínu í Reykjavík.
Hann er og hefir veriö í skipulagsnefnd bæja og kauptúna og mun
hvatamaöur aö löggjöfinni um þessi efni.
Hann var um stund settur landlæknir og samdi þá heilbrigðisskýrsl-
ur landsins um 10 ár, og eru þær snildarverk, hvernig sem á er litið.
Er nærri þvi ótrúlegt, aö hann skyldi geta afkastaö slíku á jafn skömmum
tima og jafn hljóðalaust, eins vel og þaö er gert.
Heilbrigðisfræði hefir hann kent viö Stýrimannaskólann og gaf þá út
ritling sjómönnum til leiðbeiningar og viövörunar.
Þá hefir hann og enn tekið fyrir nýja grein og getið sér ágætan orðstir
fyrir visindamensku sina. Það eru mannamælingarnar. Ritaði hann um það
stóra bók, sem fylgdi árbók háskólans 1925 í þýskri þýðing. Er það
geysiverk og seinunniö. Aö tilhlutun G. H. mun og hafa verið háö þing
norrænna mannfræðinga i Uppsölum 1925.
Þingmaður var hann nokkurn tíma. Hann var einn þeirra þriggja sem
kallaður var á konungs fund, út af sambandsmálinu. Hann mun þó ekki
hafa kunnað senr best viö sig i þingmannahópnum. Ýnnsir litu svo a, að
hann væri of íhaldssamur í fjármálum og stundum of reikull í rásinni.
Sjálfum hefir honurn aö likindum þótt eyðslusemin og alvöruleysið í
fjármálunum lítt þolandi..
Enn er ógetiö eins hluta af starfsemi hans. Þegar nokkrir menn í Reykja-
vík hófu rannsókn dularfullra fyrírbrigöa skömmu eftir aldamótin, varö
mikill úlfaþytur út af því, sem barst um land alt. Flestir uröu 'til aö á-
fellast rannsóknarmennina. En Guömundur Hannesson var ekki fyr orð-
inn héraðslæknir í Reykjavík og kominn hingaö suöur en hann beiddist
eftir aö fá að koma á tilraunafundina. Hann lét enga hleypidóma hamla
sér, en varð hinn ötulasti aö fást við þessar nýstárlegu og erfiðu rann-
sóknir. Hann fekst viö þær stööuglega heilan vetur, og þrátt fyrir mikla
efagirni sannfærðist hann um fyrirbrigðin. Áriö 1910 ritaði hann greina-