Læknablaðið - 01.05.1932, Blaðsíða 16

46
LÆKNABLAÐIÐ
fært, las læknirinn og íorstöðukonan saman línuritin og mælingakladdann.
Börnin fóru á fætur kl. 7—8 á hverjum morgni og fengu aÖ vi'Öra sig
til kl. 8y2. Þá fengu þau hafragraut og mjólk, eitt egg, og smurt brauð
með tómötum og osti ofan á. Síðan fengu þau ekkert til kl. 12, að mið-
degisverður var fram reiddur. Það var oftast grautur og fiskmeti, en kjöt-
meti aðeins 2svar í viku. Kl. 3—4 fengu börnin kakaó með harðbrauði
(kringlur, tvíbökur og harðkex). Ríflegt sýnishorn af cocomalti, sem heim-
ilinu barst frá útsölumönnum þess, gekk fljótt upp, en ekki var nein sér-
stök tilraun gerð með það. Kl. 6 var svo kvöldverður. Kl. 8 fóru börnin
inn, og ekki út eftir það. Þá voru þau öll þvegin um höfuð og háls, hend-
ur og fætur, og látin hátta. Voru þau altaf sofnuð kl. g]/2. Þótt undar-
legt megi virðast, komst vanalega fyr kyrð á í þeirn enda hússins sem strák-
arnir sváfu. — Milli máltíða á daginn fengu börnin mjólk að drekka, ef
þau þyrsti — eða citronsafa-vatn, þegar mjólkurþambið keyrði fram úr
hófi. Mjólkureyðslan komst upp í 70 lítra á dag. Áð ráði Próf. Frediricia
fengu nokkur börnin reglulega safa úr hálfri citronu á dag, blandað hæfi-
legu vatni og sykri, svo þau drykkju það fúslega. A þessu var ekki byrj-
að fyrr en á miðjum tíina, en greinilega virtist framförin meiri i sumum
þessara barna eftir það, hvort sem það má þakka þessu.
Heilsufar barnanna. Ekkert barnið veiktist alvarlega og ekkcrt slys vildi
til á dvalartimanum, en það var langt frá því að börnin væru altaf frisk,
það lágu oft 2—3 í einu í hálsbólgu, sem raunar tíndi upp ílest börnin, en
var væg, og magakvef, sem líka var vægt. Auk þess voru sum börnin oft
febril af sinni adcnopathi. En þótt þau lægju 3 daga í hálsbólgu eða leng-
ur í eitlahita, þá hafði það afarlítil áhrif á þyngdarframförina, en maga-
kvefið, þessi uppsölufaraldur, sem gekk þar og víðar, kipti verulega úr
þyngdinni. Eitt barnið lá meiri hluta timans í eitlahita og var oft borið
út í sólskinið. Það barn bætti við sig 8 mánuðum í þroskaaldri og hefir
verið hraust síðan. Eg hefi haldið spurnum fyrir börnunum í allan vetur
og hvarvetna fengið sömu upplýsingarnar, að börnin hafa aldrei verið eins
hraust og í vetur. Því nær sem dregur nýjum dvalartíma, er þetta eftirlit
auðveldara, því að fjöldinn allur af aðstandendum er búinn að hringja til
min og spyrja, hvort nokkur von sé, að barnið sitt komist aftur.
Það er ýmislegt fleira í heilsufari barnanna, bæði meðan þau dvöldu
og eins eftir á, sem þörf væri að fara frekar út í, en verður þó slept að
sinni. Bæði er þessi litli reynslutími of stuttur til verulegra ályktana og
rúmið í blaðinu takmarkað. En þetta, sem þegar er frá sagt, er furðu
merkilegt, og gefur sjálfsagt talsvert tilefni til íhugunar öllum, sem um
heilbrigðismál og uppeldismál hugsa.
Eg hreyfði þessu máli á janúar-fundi L. R. í vetur, og sýndi þroskaskýrsl-
una, línurit, „journal" o. f 1., og eg geri það nú í Lbl., að vekja athygli fleiri
lækria á þvi, sérstaklega kaupstaðalæknanna, livað sumardvöl við góð ytri skil-
yrði, reglusemi og gott viðurværi fær áorkað. Ymsir hafa haldið því fram,
að staðurinn, þar sem heimilið er, sé illa valinn. I'teynsla, sem þegar er
fengin, snoppungar þá menn eftirminnilega. Að vísu má eitthvað að
þeim stað finna, og svo mun um flesta aðra staði, og vitanlega eru
viða til eins góðir staðir, en hvort nokkur þeirra er betri en þessi, sést
fyrst þegar tilraun er gerð með rekstur barnaheimilis á þeim stað, og árang-
\irinn borinn saman. En þetfa var nú útúrdúr.