Læknablaðið - 01.11.1935, Page 4

7°
LÆKNABLAÐIÐ
spara efniö eftir því hve fljótt
svefninn kemur. Aríöandi er aö
s])rauta hægt inn. Sjúklingurinn
sefur nú eins og engill í ca. 15—
20 mín. og á meöan getur lækn-
irinn haft alla sína hentusémi,
hvort sem er um beinbrot, liö-
hlaup, erfiða fæöingu, tannútdrátt
eöa skurð í ígerð aö ræöa. Engan
sérstakan undirbúning þarf, aðeins
gæta þess, að sjúkl. sé ekki með
fullan maga, betra er að fara þá
heldur niöur meö slöngu og tæma
hann, vegna hættu á aspiration ef
uppköst koma.
Eg hefi s. 1. ár gjört hér á
Sjúkrahúsi Vestmannaeyja ca. 60
Ev.-Na svæfingar, og skal ég lýsa
reynslu minni i sem fæstum orö-
um:
Til minniháttar aðgerða, svo
sem til aö skera í fingurmein,
hreinsa sár og excidera og sauma
saman, reponera beinbrotum o.
þvl., hefi ég notað þaö meö ágæt-
um árangri, ekki hefir þá verið
gefiö morphin a undan.
I chir. major sem basal-narcotic-
um. Þar þótti mér helst á vanta aö
vöövar slöppuöust nægilega, eg
reyndi því aö gefa mgr. scop-
olamin (konunt helmingi minna)
og 1 ctgr. morphin. Þetta bar
nokkurn árangur, en útlit sjúkl.
varð fölara og respirationin lélegri
svo aö ég hætti viö scopolaminiö,
en hélt morphininu og gaf þaö 15
—20 mín. fyrir aðgerðina. Sé sjúk-
lingurinn ekki mjög kjarklítill og
kvíöinn, er alt undirbúiö sem Itest
og svæfilyfinu dælt inn rétt áöur
en skorið er, til þess að nota tím-
ann sent best. Eg hefi i mesta lagi
notaö x gr. Ev.—Na, þ. e. 10 ccm
af to% upplausn, dæli þvi inn í
sjúkl. á 2—3 mín., hægast fyrst
meöan svefninn er að koma. Hafi
svefn komiö seint, læt ég fara aö
gefa æther eftir 10 mín., þ. e. áö-
ur sjúkl. fer aö vakna, þaö sparar
oft bæði tíma og æther að vera dá-
litiö á undan, því aö þá fer sjúkl.
hægt og hægt úr Ev.—Na-svæf-
ingunni yfir i æther-svæfingu. Oft-
astnær hefir mátt komast af meö
20—40 gr. æther, mest hefir það
farið upp í 100 gr. viö langvarandi
aðgeröir. Annars hefir Ev.—Na
oft nægt meö morphini til Ixotn-
langaskurða. Nú upp á siðkastið
hefi ég byrjað á aö nota Chlor-
æthyl, og gefiö þáð þá fyrst er
sjúkl. byrja að reagera, hefir þaö
reynst ágætlega, venjulega hefir
aöeins þurft fáeina dropa. Elsti
sjúkl., sem ég hefi svæft meö Ev.-
Na var 58 ára gömul kona með
prol. vesicae urin., aögerðin var:
Kolporraphia ant. og stóö- yfir ca.
45 min. Sjúkl. sofnaöi strax og"
byrjað var aö dæla inn lyfinu og
svaf rólega allan tírnann, engin
eftirköst. Yngsti sjúkl. var 11 ára,
aðgerö: Herniotomia umbilicah
radicalis. Sjúkl. var stór og kröft-
ug telpa, hún byrjaði fljótt að
reagera og fékk á eftir, þegar hún
var komin inn í rúm, það mesta
óróakast, sem ég hefi séð eftir Ev.
—Na, en var þó ekki meira en
þaö, aö sjúklingurinn róaöist eftir
nokkrar mín. með því aöeins að
telja um fyrir henni og leggja
kaldann baxtur á enni. Reynslan
sýnir, að því yngri og kröftugri
sem sjúkl. er, því meira þarf hann
af Ev.—Na, einkum á aldrinum
15—25 ára er taliö að þeir þurfi
10—20% meira en ella til aö sofa
af, það verkar því best á gamalt
og veiklaö fólk, enda mest þörf í
þeim tilfellum að grípa til þess,
þegar læknirinn ekki treystir sjúkl.
til að þola venjulega inhalations-
narcosis. Ev.—Na er háö miklum
individuellum sveiflum, auk þess
sem þaö getur alveg brugöist, e.
t. v. venjast menn á það eins og