Læknablaðið - 01.11.1935, Síða 9

LÆKNABLAÐIÐ
/o
um og treinist þeim því lifiö leng-
ur.
Ennfremur er mjög auðgert aö
.gera ýmsar lækningatilraunir á
sullaveikum músum, og prófa viö
þær t. d. serotherapia, antihyda-
tica, diathermi, inngjöf l}rfja pr.
os og parenteralt o. s. frv.
Dévé hyggur, aö meö slikum
framhaldsrannsóknum megi, meö
músanna hjálp, komast að mörg-
um nýjungum í sullafræðinni.
Þetta litla rit Dévés er fremsta
ritgeröin i tímariti, sem nýskeö er
farið aö gefa út í Uruguay og
heitir Archivos internationales de
la hydatidosis, en ríkisstjórnin í
Uruguay hefir látið sérprenta
þetta innlegg Dévés og útbýta því
meðal lækna.
Seinna ritið, sem áöur er nefnt,
og fjallar um opnun lifrarsulla upp
í lungun, er bók í stóru broti, 77.
bls.-og afar efnismikil, þar eð hún
er prentuð meö smáu letri. Eg ætl-
aði í fyrstu að gefast upp við að
lesa það vandlega, vegna þess. að
mér fanst efnið svo óaðgengilega
])ur-vísindalegt. En við nánari at-
hugun, með því að grípa niður hér
og þar, varð eg svo niðursokkinn
i lesturinn og hugfanginn, að nærri
stappaði því að áhuginn yrði ámóta
og þegar eg las um Bjart í Sumar-
húsum; og er þá langt til jafnað.
Það sem mér þótti skemtilegast
við lesturinn var, að sjá hve is-
lensk sullaveiki og íslenskir sulla-
veikislæknar koma þar sómasam-
lega við sögu. Það er þó sérstak-
lega okkar góði kollega dr. Gunnl.
Qaessen með sínum radiologisku
sullaathugunum, sem hefir vakið
aðdáun Dévés.
Hvað eftir annað verður honum
skrafdrjúgt um ýmislegt i doktors-
ritgerð Claessens (The Roentgen
Diagnosis of Echinococcus Tu-
mors. Stockholm 1928) — „une
remarqal)lc monographie“ — „une
étude approfondie des modifica-
tions radiologiques“ — o. s. frv.,
eins og hann kemst að orði, og
honum jjykir Claessen hafa bein-
línis verið brautryðjandi í því að
ná góðum og fróðlegum sulla-
myndum með þvi að nota Potter-
Buckys lílendu við myndatökurn-
ar; en með þvi móti hefir hann
fengið greinilegar myndir af sulla-
hýðinu, jafnvel þó kölkun hýðis-
ins sé aðeins lítt á veg komin.
Þá er það loísverð saga fyrir
okkur íslendinga, sem Dévé fræð-
ir lesandann um þegar í byrjun.
Það var hann Bjarni landlæknir
Pálsson, sem varð fyrstur allra
lækna til þess að sýna fram á, að
lifrarsullir geta opnast upp í
brjóstholið.
Hann er fyrsti lærði læknirinn
á íslandi, sem kryfur lik árið 1861.
Og í þetta fyrsta skifti vill svo
til, að það er sullaveikur maður,
sem krufinn er, og sést þá, að
banameinið hefir orðið þetta, að
sullur í lifrinni* hefir opnast upp
á við gegnum þindina. Hér og þar
vitnar Dévé í doktorsritgjörð Jón-
assens, en þó líklega aðeins eítir
tilvitnunum Claessens ; og svo enn-
fremur í rit Finsens, G. Magnús-
sonar og Matthíasar Einarssonar.
Um hitt og þetta hafa allir þessir
læknar okkar gjört góðar athug-
anir, sem annara landa læknar
hafa ekki rekið sig á eða ritað um.
T. d. vekur það furðu hjá Dévé,
að íslenskir sullir eru sagðir miklu
oftar kalkaðir en annarsstaðar ger-
* Það væri fróðlegt að birta í
Lbl. lýsingu Bjarna á þessari sec-
tio. Hún er í ársskýrslu hans til
Sundhedskollegiet, á Landsskjala-
safninu (?).