Læknablaðið - 01.11.1935, Side 10

LÆKNABLAÐIÐ
76
ist. Af ico sjúklingum Matthiasar
hafa t. d. 11 kalkaöa sullveggi og
út yfir tekur þegar Claessen kem-
ur meö' sín 37 sullatilfelli og finn-
ur meðal þeirra 29 meö kalki, og
af hans 10 lifrarsullum, sem opnast
hafa upp í lungaö, eru 8 kalkaöir.
Dévé getur þess til, aö einhverjir,
sem ]ietta lesa, muni hreint falla i
stafi yfir slikri kalkaöri sulla-
mergö hjá íslendingum, rétt eins
og viö mörlandarnir værum nú al-
ment af kölkun forhertir orönir
fyrir örlög fram. En Dévé játar,
að Claessen hafi gefiö góöa skýr-
ingu á því, hversvegna svona sé;
og þeim er nóg sem skilur. En
skýring Claessens er, eins og við
þekkjum, sú, aö’ kölkuöu sjúkling-
arnir hans og Matthíasar, eru
langflestir komnir yfir fimtugsald-
ur, og að sullaveikin er þaö langt
komin aö hverfa á landi voru, aö
]>aö eru aöallega rosknir eöa aldur-
hnignir sjúklingar með gamla
sulli, sem viö læknar fáum nú til
meöferöar.
Þetta fær Dévé mikillar gleði og
hánn rómar mjög vora dáðríku
])jóö, sem með góöri löggjöf
og róttækri heilbrigðisgæslu
hefir svo aö segja sigrast á
sullafárinu, meöan |)að enn er
aö aukast sumstaöar annarsstaðar í
heiminum. En hvaö’ viðvíkur okk-
ar gömlu, kölkuðu sullum, kem-
ur mér í hug það, sem próf. Rovs-
ing sagöi í spaugi viö Guðm. heit-
inn Bárðarson, sem leitaöi hans
vegna sullaveiki: Þaö kæmi vel á
vondan, aö hann, jaröfræðingurinn
sjálfur gengi meö fossil echino-
coccus!
Dévé byrjar rit sitt meS sjúkra-
sögum fimm sjúklinga, sem hann
hefir athugaö í félagi viö aöra
lækna í Rouen. En þessar sjúkra-
sögur eru ágætt dæmi þess hvernig
lifrarsullir, er leita upp um lungu
og !)arka, haga sér, og hvernig líö-
an sjúklinganna er á ýmsu stigi
veikinnar; og loks, hvernig sull-
irnir tæmast og læknast meö nátt-
úrlegri lækningu af sjálfu sér, og
hinsvegar hve illa kann aö takast
meö blóðugar aögeröir, einkanlega
ef ekki er rétt farið aö, eöa sjúk-
lingurinn er of langt leiddur af
sjúkdómnum. Tveir sjúklingarnir
fá svo aö segja sjálfkrafa, eftir
löng veikindi, feiknarlega sull-
spýju og viröist síöan batna vel.
En síöan nær saga þeirra ekki
lengra, og guö má vita nema aftur-
köst hafi komið og liráður bani
seinna. En hinir þrir sjúklingarnir
komast undir hníf lækna og deyja
allir, — einn fimm dögum eftir aö-
gjöröina, annar daginn eftir, en sá
])riöji liíir ca. 10 vikur og deyr
svo. Viö aðgjörðina á þessum síö-
asta sjúklingi var opnaöur og
pyngdur sullur i v. lol)us hepatis.
En þegar ekki batnaði og nánar
var aögætt, kom í ljós, að aðalsull-
urinn, stór drellir í h. lobus, var
enn eftir, og þar var nú einmitt
hann, sem var hið sanna corpus
delicti. og versnaöi nú ástandið um
allan helming. En sjúklingurinn
var ófáanlegur til aö láta skera
sig frekar og fór til Heljar. Dó úr
hæmoptysis!
Þessar lærdómsríku sjúkrasögur
veröa nú Dévé gagnlegur texti til
að leggja út af í eftirfylgjandi
ka])itulum: historie, pathogenie,
anatomie, symptomatologie, radio-
scopie etc. En til þess að gjöra
máli sínu góö skil hefir hann vand-
lega pælt i gegnum 279 svipaðar
sjúkrasögur, aö auki viö þær áöur
nefndu, en þær hefir hann viöaö að
sér úr ritum ýmsra landa sull-
doktora. Þó kirúrgarnir i Rouen
heföu jafnan slæmt mortalitet viö
sínar aögjöröir eins og fyr var
sagt, (en Dévé er sjálfur eins og