Læknablaðið - 01.11.1935, Page 12

78
LÆIC NAB LAÐ IÐ
diagnosticerað rétt, aö hefði lungna-
sulli. Hann fékk hvert blóðspýt-
ingskastið eftir annaö, langan
tíma, ]iar til hann loksins hóstaði
upp tveimur sullhúsum (sull-
mæðrum, sullungalausum) og var
hvert þeirra á stærð við gæsaregg.
Eptir það batnaði manninum án
eftirkasta að sögn, en fékk nokk-
urum árum seinna lungnabólgu og
dó. Þessi sjúklingur fékk enga
gallspýju og heldur ekki fylgdi
nein foetid lykt. Stethoskopia
pulm. benti á, að þar væri origo
morbi, en ekki í lifrinni, því hún
fanst vera með eðlilegum takmörk-
um. Þetta var 1911, eða löngu áð-
ur en röntgentæki komu til Ak-
ureyrarspítala. Hver veit þó nema
þessi sullur hafi vaxið upp í lunga
úr lifrinni??
Hins vegar skal ég hér geta
þess, að eg hef aðeins tvisvar séð
sullspýju koma úr lifrarsulli (en
oft hef ég heyrt sögur um sull-
spýju, sem eflaust hefir stafað frá
lifrarsullum). í bæði skiftin fylgdi
bæði ljlóðspýja og gallspýja, og
afar ógeðsleg ýldufýla, þegar upp-
hóstuðust sullungar og hýði. Ann-
ar maðurinn var dáinn þegar ég
kom. (Hafði kafnað).
Dévé segist fyr á árum hafa ver-
ið þeirrar skoðunar, að það væru
eingöngu ígerðarsullir, sem opnuð-
ust upp í lungað, en hann, veit nú,
af sönnum sögum, (a. m. k. 6
sjúkrasögum), að það þarf ekki að
vera. Tærir, aseptiskir sullir geta
vaxið upp úr þindinni og valdið
usura og síðan adhesiv pleuritis og
komist inn í lungað.
Ýmsir kirúrgar hafa þá sögu
að segja, að eftir pyngingu á stór-
um lifrarsulli komi það fyrir, aö
skollt sá opnist einnig upp i lung-
að og valdi sullspýju. Slíka sögu
segir t. d. Jón Finsen af einum
sinna sjúldinga, og próf. Guðm.
Magnússon hefir einnig dæmi af
því tagi. Þetta mun vera að kenna
ófullnægjandi drænage, — stagna-
tion í afkima — l)ólga færist upp
á við og ígerð, svo að lungað og
bronchi opnast. Skurður trans-
costo-diafragmalt gefur besta ár-
angur, þegar honum verður við
komið, við sulli ofan til í lifur til
hægri. Margt fleira fróðlegt mætti
tilfæra úr riti Dévés, en eg óttast
aö Læknablaðið rúmi ekki meira
að sinni. En slíkt rit, sem þetta,
á vissulega erindi til okkar ís-
lenskra lækna. Því þó við hrósum
góðum sigri i viðureign við sulla-
veikina um sinn, þá megum við
ekki gleyma henni. Hún kann þá
og þegar að reka upp höfuðið,
engu síður en holdsveikin !
Eg endurtek það. aö eg hafði
mikla ánægju af að lesa þetta síð-
asta rit Dévés, eins og mörg hin
fvrri. Hann er með afbrigðum
lærður maður og ritfær, en jafn-
framt gætinn og vandaður vísinda-
maður, óþreytandi í því að kenna
öðrum öll þau ráð, sem hann og
aðrir gáfaðir drengir hafa fundiö
til að lækna og koma í veg fyrir
sullaveikina.
Præterea censeo : Yið íslending-
ar megum ekki láta Dévé eldast og
verða senil eða deyja, áður en
okkur skilst, að við eigum að
heiðra okkur sjálfa með því að
heiðra hann, þ. e. bjóða honum
heim til okkar, í vort klassiska
sullaland.
Stgr. Matthíasson.