Læknablaðið - 01.12.1935, Qupperneq 14

96
LÆKNABLAÐIÐ
armáliö leyst á þeim grundvelli,
sem L. I. heföi hvaö eftir annaö
óskað, nfl. með berklayfirlaeknis-
embættinu. Væri þó rnest um þaö
vert aö í það hefði valist maður,
sem allir myndu vera ánægðir með
og bæru traust til. Þá heföi utan-
fararstyrkur héraðslækna aftur
verið tekinn á fjárlög og væri það
að sjálfsögðu mikil bót. Nokkurn-
vegin viöunanleg leiðrétting hefði
fengist á 12. gr. í erindisbréfi hér-
aðslækna.
Aðaldeilan milli stjórnar L. I og
landlæknis hefði að þessu sinni
staðið um reglugerðina um sölu á-
fengis til lækninga og visaði hann
um það efni til bréfa, sem þar
hefðu farið á milli og prentuð
hefðu verið í 1. tbl. Lbl. þ. á. —
Sérstök áhersla hefði verið lögð
á innheimtu félagsgjalda og myndi
gjaldkeri gera nánari grein fyrir
því. —• Þá gat hann enn 2ja bréfa
frá landlækni, sem stjórnin hefði
viljað geyma til þess að bera undir
fundinn og myndi það veröa gert
síðar á fundinum. Að lokum skýrði
hann frá, að próf. G. Hannesson
myndi skýra fundinum frá því, sem
gerst hefði viðvíkjandi framhalds-
mentun lækna í Danmörku með
því hann væri því máli kunnugast-
ur að fornu og"nýju.
Próf. G. Hannesson skýrði því
næst frá því að frá því í apríl 1934
til jafnlengdar 1935 hefðu 7 kandí-
datar fengið plásss á spítölum í
Danmörku. Nefndi hann þá og
dvalarstaði þeirra. Ennfremur gat
hann þess, hverjir héraðslæknar
hefðu dvalið í Danmörku síðastl.
ár og hverjir myndu fara þangað
á næstunni. Þakkaði hann um leið
Bartels yfirlækni alla hans fyrir-
höfn og hjálpsemi í þessum efnum.
2. Gjaldkeri lagði fram og las
upp endurskoðaða reikninga fé-
lagsins. Gat hann þess jafnframt
að tillög hefðu nú greiðst mun bet-
ur en áður og þakkaði það
rækilegu bréfi stjórnarinnar til
skuldunauta. Voru reikningarnir
síðan samþ. með öllum atkvæðum.
3. Fundarstjóri las upp bréf frá
Jóni Árnasyni, héraðslækni, til
fundarins, er hér fer á eftir:
„Eg undirritaður óska að á kom-
andi læknafundi eða utan hans
verði gerð svohljóðandi samþykt
eða önnur í sama anda:
Við undirritaðir héraöslæknar
látum að þessu sinni órætt um
hvort spíritusskamtur sá, er okkur
hefir verið úthlutaður, að undan-
förnu — og sennilega verður sa
sami framvegis —- sé nægur eða
ekki, en við krefjumst þess hér
með að úr „reglugerð um sölu á-
fengis til lækninga“ frá 16. apr.
síöasl. verði feld öll ákvæði, er
fyrirskipa skrifstofuhald um það
hvað um þennan spíritus verði.
Fyrirmæli reglugerðarinnar um
spiritusbókhald, eru smásálarleg,
óþörf og umfram alt tímafrek.
Geta því ekki orðið til annars, en
tefja okkur við störf okkar og
beina huganum frá nauðsynlegum
verkum. Ef ekki verður orðið við
kröfu þessari, neitum við hér með
að fylgja ofangreindum fyrirmæl-
um“.
Lítil greinargerð: Fyrirmæli lík
hafa verið til áður og hefi ég
aldrei hlýtt þeim. Nú er settur svo
hnífur á háls, að ef læknir geng-
ur ekki dag og nótt með penna í
hönd og skrásetur hvern spíritus-
dropa, er hann lætur úti og sendir
summuna á þriggja mánaða fresti
til þar til heyrandi yfirvalda, þá
fær hann ekki lyf með spíritus í.
— Nú er þessi skamtur, sem við
fáum svo lítill, að í hérað sem mitt
kemur ekki meira en það að einn
maður getur hæglega drukkið það
á ári og það aðeins sér til hressing-