Læknablaðið - 01.12.1935, Qupperneq 22

104
L Æ K NA BLAÐIÐ
alfundur L. í. lýsir yfir því, aS
hann telur enga sérstaka þörf á
því aö nota diacetyl-morfin (her-
oin) til lækninga, heldur megi í
þess sta'ö nota önnur deyfilyf.
Munu læknar því ekki sakna þess,
þó bönnuö yröi sala á því hér á
landi.“
Till. samþ. í einu hljóöi.
9. Samþ. aö fela stjórninni að
svara bréfi landlæknis um sérnám.
10. Sigvaldi Kaldalóns héraðs-
læknir æskir upptöku í L. í. —
Stjórnin mælir meö, að hann veröi
aftur tekinn í félagiö meö skír-
skotun til 11. gr. félagslaganna.
Sam]i. meö 12: 3 atkv.
11. Þá fór fram stjórnarkosning,
Atkv. féllu þannig:
Magnús Pétursson hlaut 17 atkv.
M, Júl. Magnús — 15 —
Dr. Helgi Tómasson — 12 —
Gunnl. Einarsson — 8 —
Aðrir færri atkvæði.
Var því Magnús Pétursson rétt
kjörinn formaður, en Gunnl. Ein-
arsson varamaður í stjórnina.
Þess skal getiö, aö dr. Halldór
Hansen haföi eindregiö beiðst
undan endurkosningu.
12. Þá var kosin nefnd í trygg-
ingarmálið, svo sem áður er um
getið. Þessir hlutu kosningu:
Kristinn Björnsson, Siguröur Sig-
urössop og Valtýr Albertsson.
13. Fundarstaður fyrir næsta að-
alfund var ákveðinn í Reykjavík.
Loks þakkaöi fundarstjóri
mönnum góöa fundarsókn, sér-
staklega héraöslæknum utan af
lapdi og sagöi siöan fundi slitið.
DoJctoJisphójl odwia.. odhn&sonctÁ.
AéJutðjdœÁnLs.
Hinn 12. okt. fór fram doktors-
próf Arna Arnasonar héraöslæknis
í Lestrarsal Landsbókasafnsins.
Andmælendur af hálfu Háskólans
voru þeir prófessorarnir Niels
Dungal og Guðmundur Iiannes-
son.
Præses gerði fyrst grein fyrir
tildrögum ritgeröarinnar og aöal-
niöurstöðum sínum.
1. andmælandi, próf. Niels Dun-
gal: Frágangur bókarinnar yfir-
leitt góöur, en titillinn virðist óná-
kvæmur, með því að bókin er aðal-
lega um apoplexi hjá ungu fólki.
I innganginum skýrir præses frá
því, að patol.-anat. rannsóknir hafi
ekki komið til greina, en þar til er
því aö svara, aö ógerlegt er aö rita
um orsakir apoplexi nema fyrst og
fremst patol.-anatomiskt. Þetta er
því grundvallarveila ritgerðarinn-
ar. II. kap., sem er sögulegs eðlis
er alt of langur, og er eingöngu
um venjulega slagaveiki, en höf-
undurinn veit alls ekki hvort hann
hefir meö venjulega slagaveiki aö
gera, og svo virðist, sem aö það sé
alls ekki. III. kaflinn er um ein-
földustu grundvallaratriöi erfða-
fræðinnar. Hann er óviðeigandi í
slíkri bók, veikir álit á höfundin-
um, og heföi átt að sleppa honum
alveg. IV. kaflinn er loks um rann-
sóknir præses, en þar eru þó að
eins tvær blaðsíður rúmar um
slagaveikina hjá ungu fólki, sem
er hiö eiginlega rannsóknarefni.