Læknablaðið - 01.12.1935, Blaðsíða 24

io6
til slagaveiki, óvíst af hvaða á-
stæðu.
2. andmælandi, próf. Guðmundur
Hannesson: Viröingarvert hve
margar heimildir præses hefir
komist yfir þr. f. erfiSleika meS
bókasöfn. En gleymst hefir þó aS-
algagn vort um dánarorsakir:
Mannfjöldaskýrslur Hagstofunnar.
Ennfremur rit Schleisners, þar sem
listi er yfir allar tíSustu dánaror-
sakirnar hér á landi. Þar er alls
ekki getiö um apoplexi. Eftir upp-
lýsingum Finsens er apoplexi 4J4
tíSari i Danmörku en á Islandi, tel-
ur hann aö eins 2 sjúklinga dána
úr apoplexi af yfir 7000 dánum
alls. Schierbeck, 18S4, getur um
4 sjúkl. dána úr apoplexi af 950,
þar af ein kona og 2 börn hennar.
— Lítur svo út sem dánarorsök
þessi hafi fariS ívöxt. — Um arf-
genga dispositio til apoplexi er
doktorsritgerS Vlassantopoulos,
önnur eftir Cellier auk ritgerSar
Dieulafoy, frá 1878. Ennfr. er um
hana talaS í Long Island Medical
Journal 1911 og i Nouveau Traité
de Medicine, sem er nýútkomiS.
ÁgripiS af erfSafræSinni hefSi
mátt falla burtu. — Taflan á bls.
71 yrSi nokkuS öSru vísi eftir
mannfjöldaskýrslunum. — I þeim
má einnig sjá, aS alt frá fyrsta ári
deyr nokkuS af sjúklingum úr því
sem kallaS er klinisk apoplexi. —
Hætt er viS aS nokkuS geti veriS
af mors subitanea af öSrum or-
sökum meSal tilfella præses, en yf-
irleitt sýnist mér þó vafalaust, aS
um klinisk apoplexi hafi veriS aS
ræSa. Mér sýnist þaS sé þýS-
ingarmikiS aS fá aS vita, þó aS
ekki væri nema um kliniska apo-
plexi, aS hún gæti veriS arfgeng.
•Ogerlegt hefir þaS oftast veriS fyr-
ir præses aS gera sektioni'r, svo að'
■ekki er um þaS aS sakast.
Vafasamt mun þaS vera, aS út-
LÆKNABLAÐIÐ
reikningi höf. á bls. 105—106 sé
allskostar treystandi, þó alment sé
hann notaSur, er um svo þröngt
úrval er aS ræSa, en miklu máli
skiftir þetta ekki, því aS líkri niS-
urstöSu má komast á annan hátt.
Ekki liggur þaS heldur í augum
uppi, aS a. sé yfirleitt arfgeng
eSa á hvern hátt. Séu t. d. allir
systkynahópar taldir saman í töfl-
um höf., þar sem annaS foreldra
hefir fengi'S a., lætur nærri að
hlutfall heilbrigSra móti þeim, sem
hafa fengiS slag aS því enn er
komiS í ljós, sé 2:1 og er þaS
sjaldgæf Mendelstala. ÞaS er aS-
eins í sumum fjölskyldum eSa ætt-
um, sem arfgengiS er augljóst
(tafla 1 og 2) og sjúkd. sýnist
ríkjandi. Þar sýkist um helmingur
barna. En þetta getur og komiS
fram viSvíkjandi erfS, ef annaS
foreldra er sjúkur homozygot, hitt
heterozygot og gæti þaS skýrt hve
breytilegt arfgengiS oft er. Þó
munu flestir hallast aS skoSun
præses, aS hér sé um ríkjandi
kvilla aS ræSa,væntanlega veilu
í æSakerfinu. Annars eru þess
dæmi, aS sami sjúkd. (aS því séS
verSur) sé ýmist víkjandi eSa ríkj-
andi, eSa jafnvel kynbundinn
(retinit. pigm.).
Sumum kann aS þykja heilabrot
höf. á bls. 123—24 viSvíkjandi
uppruna sjúkdóma í ættunum
kynleg og vafasöm. Slík „in-
cubatio" þekkist ekki í erfSa-
fræSum svo vitanlegt sé, og til-
gáta præses er því djörf, en virS-
ingarvert er aS ganga ekki fram
hjá því kynlega factum, aS sjúkd.
(í I. ætt) brýst út samtímis í 4 ætt-
kvíslum, þó ekkert hafi boriS á
honum í 3. kynslóSum. Þetta er
lítt skiljanlegt, en eigi aS síSur
rnjög eftirtektarvert og þarfnast
skýringar.
Þegfar tillit er tekið til allra