Læknablaðið - 01.08.1936, Síða 15

LÆK NAB LAÐ I Ð
61
(tólflæknafundinn) í Reykjavík
1896. Samþyktir þess fundar voru
síðan lagðar fyrir AÍþingi 1897 og
samþyktar ])ar.
Þegar eg nú minnist þessara sam-
verustunda austfirsku læknanna 5
á árunum 1894—96, þá eru þær
mér sérstaklega minnisstæðar
og ánægjulegar, vegna þeirrar ein-
drægni og samhug sam þar ríkti.
Fyrir utan þessi mál, sem eg hefi
nú getið um, leituðust kollegarnir
við að skemta hver öðrum og miðla
hver öðrum af fróðleik sínum. Þor-
grímur Nesjalæknir sagði frá svað-
ilförum sínum, yfir ár og jökla
vestur í Öræfi og jafnvel vestur
fyrir Skeiðarársand. Arni, fyrv.
læknir Skagfirðinga, sagði mér frá
viðureign sinni við hómópatha og
ýmsa stórbokka þar. Scheving
kunni ógrynnin öll af sögum. hæöi
um sjálfan sig, Lárus hómópatha
og fleiri. Jón, sem var yngstur og
nýkominn frá þekkingaraustri í út-
löndum, vildi miðla sinni visku til
kolleganna, svo að Zeuthen komst
sjaldan að, en þá sjaldan það var,
ískraði i öllum hláturinn, því að
hann var kátínan sjálf, þó elstur
væri, og meinfyndinn.
Að endingu vil eg láta þá skoð-
un mína í ljósi, að þessi viðleitni
okkar austfirsku læknanna eigi það
fyllilega skilið, a'S hennar sé minst,
og.hún hafi átt sinn þátt í þvi, að
læknalögunum var breytt 1897. Og
])ó að héðan af geti aldrei orðið
metingur um það, hver hafi átt
upptök að þessari hreyfingu, þar
sem aðeins einn er á lífi til frá-
sagnar um málið, ])á vildi eg biðja
þá kollega, sem 16. ágúst 1944
vilja minnast stofndags hins fyrsta
íslenska læknafélags á 50 ára stofn-
degi þess, að hafa i huga, hvernig
þá var umhorfs i sveitum þessa
lands, og við hver kjör þeir áttu
að búa, sem settir voru til að lina
þrautir hins sára og þjáða manns,
og dæma oss ekki hart, þó þeim
finnist þekkingin hafi verið af
skornum skamti, og árangurinn af
starfinu orðið stundum rýr.
Gistivist Landspítalans.
Svo sem kunnugt er, var „Vist-
in“ stofnuð s.l. haust og þar eð
eg er fyrsti læknirinn, sem henn-
ar nýtur, tel eg rétt að eg lýsi
henni dálítið og skýri frá þvi,
hvernig mér féll hún.
A neðstu hæð Landspítalans,
vestan við aðalinnganginn, er litið
herbergi með stórum glugga gegnt
sól og sumri. Á hurð þessa her-
bergis utanverða er letrað orðið:
Gistivist. Þegar inn kernur sést
ljósbrúnmáluð stofa, snotur og
skemtileg, með nýtísku setustofu-
húsgögnum, flosteppi á gólfi og
þykkum flosgluggatjöldum. A
veggnum til vinstri handar eru
samskonar dyratjöld, og ])egar þeim
er svift til hliðar, blasir við skjanna-
hvit, postulínsflísalögð snyrtikompa.
í henni er handlaug með heitu og
köldu vatni, glerhylla fyrir snyrti-
dót, spegill, 2 rúmgóðir lín- og fata-
skápar og teppi á gólfi. Vitanlega
eru bæði herbergin raflýst og mið-
stöðvarhituð og rúða á hjörum, sem
opna má, hvernig sem viðrar.
f þessum húsakynnum undi eg
mér vel á kvöldin, þegar allir voru
gengnir til náða, nema vökukonurn-
ar. Tók eg mér þá skruddu í hönd
og rifjaði upp fyrir mér læknis-