Læknablaðið - 15.01.1938, Blaðsíða 13

LÆ K NAB LAÐ I Ð
7
kvennamál og iS. Um lögtaksrétt
á skuldum lækna.
Og upptökin átti Guðmundur
Hannesson að io af þessum a8
málum.
Eftir rétt 2 ár, eða 29. júlí 1898
var svo næsti fundur haldinn og
þá stofnað hið fyrsta íslenska
læknafélag (en svo er til orða tek-
ið í fundargerðinni). Eru þá
prentuð lög félagsins og codex
ethicus og félagiö stofnað undir
nafninu „Hið íslenska læknafé-
lag“. Því miður var hér staðar
numið. Fleiri fundir voru ekki
haldnir. Því miður er gerðabók
sú, sem þetta er í skráð, ekki í
höndum Læknafélags íslands,
heldur er eign Læknafélags
Reykjavikur, sem tók hana til
notkunar, þegar það var stofnað
sem samningsaðiii samlagsins
1909. — En þetta félag gengst svo
aftur fyrir stofnun eða endurreisn
Læknafélags íslands og hafði það
mál verið á döfinni frá því á ár-
inu 1916.
Eins og áður er getið, var fé-
lagið stofnað 14. janúar 1918 og
hin fyrsta stjórn þess kosin. Þá
stjórn sátu prófessorarnir Guðm.
Hannesson, formaður, Guðm.
Magnússon og Sæmundur Bjarn-
héðinsson, en varamaður Matthías
Einarsson.
Hið fyrsta hagsmunamál stétt-
arinnar, sem stjórnin þá beitti sér
fyrir, má teljast „dýrtíðaruppbót
á gjaldskrá og ferða taxta héraðs-
lækna“ og var svo fast eftir. rekið,
að héraðslæknar voru aðspurðir
hvort þeir vildu segja af sér em-
bættum, ef kröfum þeirra yrði
ekki sint, og sendu þá þegar í stað
25 héraðslæknar stjórn félagsins
umboð til þess að sækja um lausn
frá embætti fyrir þeirra hönd, ef
Alþingi enga áheyrn veitti þeim.
Varð þetta til þess að bráðabirgða
dýrtiðaruppbót fékst, sem mikil
bót var að, enda fast sótt af lækn-
um þeim, sem þá sátu á þingi.
En launamál héraðslækna í heild
sinni var því næst upptekið á
fyrsta aðalfundi félagsins, sem
haldinn var i júlíbyrjun 1919 og
var það fyrst á dagskrá þess fund-
ar. Nefnd var kosin i málið og
kom húri fram með ítarlegar sund-
urliðaða tillögur, sem allar voru
samþyktar á fundinum, með þeim
ágætu afleiðingum, að heita mátti
að Alþingi gengi að þeim óbreytt-
um, enda litu þá aðrar stéttir öf-
undaraugum til læknastéttarinnar
fyrst á eftir.
Því má og við bæta, að þess-
um tillögum eða réttara sagt kröf-
um fylgdi einnig ályktun eða hót-
un um að segja af sér embættum,
ef þær næðu ekki fram að ganga.
Var það samþykt af 12 viðstödd-
um héraðslæknum og mætti þetta
vera til fyrirmyndar fyrir síðari
tíma og vera vottur um nauðsyn
félagsskaparins og samheldni.
Ýms önnur merk mál voru til
umræðu á þessum fundi og má þar
á meðal nefna læknabústaðamálið,
en þó einkum landspítalamálið.
Eins og áður var getið, hafði
fyrsti læknafundurinn tekið þetta
mál að sér og skorað á Alþingi til
bráðra framkvæmda, en síðar
hafði kvenfólkið tekið það að sér
og sótt af kappi. Nú samþykti
læknafundurinn þessa röggsömu
tillögu og fylgdi félagið því síðan
jafnan vel á eftir og má því telja,
að það eigi allverulegan þátt í
framkvæmd þess máls þó fleiri öfl
væru þar að verki.
Þá var berklavarnarmálið mjög
vandlega rætt og að lokum sam-
þykt áskorun til Alþingis um að
setja milliþinganefnd í málið. Náði
sú tillaga samþykki Alþingis og
eru því þaðan runnin hin núgild-