Læknablaðið - 01.09.1938, Blaðsíða 8

70
LÆICNAB LAÐ IÐ
ir: „Fæstir af þeim, er Heine-
Medius veiki taka, fá lamanir.“
Þetta hygg eg muni rétt. Mér finst
sundurgreining Skat-Baastrups yf-
irlæknis í Skive mjög góS. Hún
er þessi: I. Aparalyt. poliomyelitis.
i. frískir sýklaberar. 2. abortiv
forma og 3. præparalytisk fonna.
II. Paralytisk forma.
Spinalvökvarannsókn. Hér get
og veriö fáoröur, vegna þess, aö
eg er ekki sterkur í cytologiskri
rannsókn og treysti þar ekki sjálf-
um mér, og mér hefir fundist, aö
maöur alloftast væri öruggur um
diagnose án hennar. Þaö skal þó
afdráttarlaust játaö, aö hún hefir
mikla þýöing til þess aö verificera
diagnose, þegar um abortiv og
apíaralytiskan poliomyelitis er aS
ræöa, ekki síst hiö fyrnefnda, far-
sótta utan, og þá sérílagi gagnvart
meningitis tub. og cerebrospinal-
meningitis. Aftur á móti er minna
á lienni aS byggja gagnvart sum-
um öörum heilasjúkdómum. Hugh
S. Cumming, Surgeon General
Bandaríkjanna sagöi svo á alþjóða
hygienemóti 1937 (Bulletin mens-
uel XXIX nr. 10) : „ÞaS er skoS-
un vor, aS þessar cytol. rannsóknir
og diagnosur hafi oft veriS ná-
kvæmar, en vér efumst um, a'S
hyggilegt sé a‘ö byggja um of á
því, þótt vart hafi orSiS mænu-
sóttar i umhverfi sjúkl.; menn
hafa séS sömu einkenni kliniskt og
lika cytologiskt viS encephalitis
(St. Louis eSa japanskri type)
choriomeningitis lymphocytarius
(Arnmstrongs virus) og W’indbers
encephalomeningitis (virus óiso-
leraS). Eins og mænusóttin munu
þessir sjúkdómar miklu algengari
en haldi'S er og margir þessara
sjúkdóma geta geysaS samtímis.“
ÞaS er viS fyrstu ástungu auk-
inn þrýstingur á mænuvökvanum
og pleocytose: fyrst í staS poly-
nuklar leukocytose, en síSar verS-
ur pleocytosan aSallega eSa alveg
lymfocytose. Þetta og aS engar
bakteríur finnast, hvorki í lituSu
præparati né viS ræktun, útilokar
purulent meningitis og cerobrospi-
nal men. aS mestu. Þá er eftir aS
greina mænusótt frá tub. menin-
gitis, en þaS er eigi fáséSur sjúkd.
á voru landi. Lymphocytum fækk-
ar*) er á líöur i mænusótt,en fjölg-
ar í tuberc. meningitis. Nonne
Apeetprófun er oft negativ í polio-
myel., posetiv í tub. meningit.
(Eggjahvítupróf.). Sykur í liquor
spinal. aldrei minni, oft meiri
(>0,06%) viS Pol.; næstum ávalt
minni (<0,06%), oft negativ við
Men. tuberc.
Eg geri nú eigi ráS f)rrir aö
rannsókn á mænuvökva, síst full-
komin, verSi gjörS utan Reykja-
víkur, og aö íslenkir læknar veröi
fvrst um sinn aö halda sér aö hinni
gömlu Hippokratisku aSferS:
rannsaka nákvæmlega og á réttan
hátt og æfa þaS sem ÞjóSverjar
nefna ,,der Klinisohe Blick" ; j?aS
má komast langt meö því lagi. All-
ar laboratoriumrannsóknir eru
nokkuö tímafrekar og præparalvt-
iska skeiöiS oft stutt, en aSgerð
veröur aS vera skjót. ef nokkurs
árangurs skal vænta. Þetta má lika
takast hrein kliniskt; hitt aftur
skemtilegt aö sjá eftir á, hvort
maSur hefir veriS á réttri leiö eS-
ur ei.
Diagirose og differentialdia-
gnose. Þeir sjúkdómar, sem helst
veröur, aS minsta kosti i byrjun,
ruglaS saman viS mænusótt, er in-
fluenza, encephalitis, meningitis tu-
bercolos., purulent mening. og
meningitis serosa. I influenza ber
miklu meira á catarrhalia og pul-
monal einkennum en viö poliom.,
*) í byrjun 50—90%.