Læknablaðið - 01.12.1938, Blaðsíða 14

124
l-ÆKNAB LAÐ IÐ
eins og þær oftast eru í blóöi heil-
brigöra, er auöveld, en sé um atyp-
iskar frumur aö ræöa. eins og
iöulega eru í blóöi sjúkra, þá er
diagnosan stundum mjög erfiö,
jafnvel ógerleg. Vafafrumur skal
ætiö setja i sérstakan dálk eöa
dálka, sé um fleiri tegundir aö
ræöa, en aldrei má sleppa frumu
úr talningunni, sé maður i vafa um
hvar eigi aö setja hana. Eins má
aldrei sleppa svonefndum frumu-
skuggum (Gumjn-echtskuggum) úr
talningunni, heldur setja þá í sér-
stakan dálk. Þaö er oftast auðvelt
aö sjá hvaöa frumur þetta eru,
langoftast eru það ungir lymfo-
cytar — stórir lymfocytar — og
Idastar. Þær eru veikari fyrir en
aörar frumur og strjúkast því oft
út, þegar præperatiö er búiö til.
Að talningunni lokinni má oft
ráða í hvers kyns vafafrumurnar
muni vera. Segjum t. d. aö við
hefðum fundiö 26% stafkj., 53%
segmentkj., o eosinofilar, 16%
lymfocyta, o mononcyta og 5%
vafafrumur, sem gætu helst veriö
atypiskir monocvtar eöa prorny-
elocytar. í ]?essu tilfelli er vafalítið
um atypiska monocyta aö ræöa;
bæöi er, að þaö eru engir typiskir
monocytar í ])ræparatinu og svo
ekkert sem gerir þaö liklegt, að
um aörar frumur geti verið aö
ræöa. Sé maöur í vafa um ein-
hverja frumu, hvort beri aö telja
hana til frumutegundar, sem al-
geng er í blóöinu, eöa til annarar,
sem sjaldséöari er, þá ber ætíö að
telja vafafrumuna til algengari
flokksins, því skekkjan veröur þá
aö jafnaði mikið minni en meö því
aö setja hana í sjaldgæfari flokk-
inn. Segjum t. d. aö maður væri í
vafa um, hvort um stafkjarna- eða
segmentkjarnafrumu væri að ræöa,
eöa um eosinfila og segmentkjarna
frumu. í báðum tilfellum er rétt
aö telja vafafrumuna til segment-
kjarnafrumanna. í svona tilfellum
geta 2—3 vafafrumur oft haft
mikla þýöingu fyrir diagnosuna,
séu þær taldar til sjaldséðari
flokksins, en hafa aftur á móti
engin áhrif á diagnosuna þótt þær
séu taldar til algengari flokksins.
Ef í præparati heföu fundist meö-
al annara fruma t. d. 4% eosinfil-
ar, 56% segmentkjarna og 3 vafa-
frumur. sem væru annaðhvort
eosinofilar eöa segmentkjarna og
maður teldi vafafrumurnar meö
þeim eosinofilu, þá fjölgaöi þeim
um 75% eða upp í og diagnos-
an breyttist úr eðlilegum fjölda
upp í talsveröa hypereosinofili.
Teldi maöur þær aftur á móti meö
segmentkjarnafrumunum, þá gilti
þaö einu fyrir diagnosuna, hvort
ifjöldi þeirra væri 56% eöa 6%
hærri, þ. e. a. s. 59%. Eri hafi það
i þessu tilfelli haft sérstaka þýð-
ingu, aö vita meö vissu um tölu
ecsinofilu frumanna, þá er sjálf-
sagt að búa til nýtt præparat, því
vanalega fæst þá skoriö úr þannig
löguöu vat'aatriöi.