Læknablaðið - 01.07.1940, Síða 18

92
LÆKNABLAÐIÐ
öndunaræfingakerfi hefir jafnvel
veriÖ búiÖ til í því skyni, að nota
þaÖ til lækninga þessum sjúkling-
um.
Að endingu skal drepið stuttlega
á skurðaðgerðir við hypertonia:
Svo sem kunnugt er veldur sym-
pathectomia periarterialis því, að
æðar, sem með skurðinum eru los-
aðar úr sambandi við sympathicus,
verða víðari, og sú víkkun getur
orðið varanleg. Hún hefir því oft
verið gerð með góðum árangri við
æðakrampa og yfirvofandi útlima-
drep. Við athuganir á þessu hafa
einkum amerískir skurðlæknar
stuðst, er gert hafa skurðaðgerðir
á N. sympath. til að lina herping-
inn i smæstu slagæðunum (arteri-
olæ), og telja þeir sig hafa fengið
góðan árangur. Stungið hefir ver-
ið upp á tveim mismunandi aðferð-
um: f Mayo-klinikinni eru stór
stykki tekin úr báðum stofnstrengj-
um n. sympath. Enskir skurðlækn-
ar mæla með því, að skera stykki
úr Nn. splanchnici og taka gang-
lion coeliacum og efstu lenda-
taugahnútana burtu um leið. Einu
skurðlæknir hefir notað þessa að-
ferð við 250 sjúklinga með góðum
árangri, að hann segir; hún á þó
þvi aðeins við, að hypertoni sé ekki
orðin rótgróin (fixiert).
Sjálfur hefi ég enga reynslu um
þessar að vísu nýstárlegu og merki-
legu handlæknisaðgerðir. — En
þær minna mig um of á þær
skurðaðgerðir á ósjálfráða tauga-
kerfinu, sem látið var mikið
af fyrir nokkrum árum við angina
pectoris, en nú er aftur orðið hljótt
um. Eg er einn i hópi þeirra efa-
gjörnu manna, sem hyggja, að þess-
ar róttæku aðgerðir séu óþarfar,
þegar hypertonia er væg, en gagns-
lausar, þegar hún er orðin gömul
i hettunni og þung. Er líklega rétt-
ast að bíða átekta, uns frekari
reynsla um árangur er fenginn, og
einkanlega um það, hvort hann
verður til frambúðar.
Ritskrá.
Ekki er aúðið að skrá hér yfir-
lit yfir allar hinar fyrirferðarmiklu
bókmentir um hypertonia. f þess
stað skulu hér talin fáein rit og
yfirlitsgreinar frá siðustu tímum,
og er þar einnig að fjnna frekari
tilvísanii' um bókmentir þær, er hér
að lúta.
E. Kylin (Jönköping): Die „Hyper-
tonie-Krankheiten“. Berlín. J.
Springer 1930.
K. Fahrenkamp: „Wesentliches u.
Alltágliches vom Herzkranken".
Ludwigshafen. Knoll 1936.
Árni Arnason: „Apoplexie u. ihre
Vererbung". Act. Psych. et Neu-
rolog. Suppl. VII. 1935.
A. Dumas: „Tension artérielle.".
Xouveau Traite 'de Medicine.
Fasc. X. Tome III. Paris. Mas-
^ son 1933.
F. Munk: „Ober Arteriosklerose,
u. genuine Hypertonie. Erg. d,
inn. Med. u. Kinderheilkunde
22. Bd.
R. Blum: „Das Krankheitsbild der
genuinen Hypertonie". Erg. d.
inn. Med. u. Kinderheilk. 35. Bd.
„High Blood Pressure". British
Med. J. 1939, okt. 14.
F. Volhard: ,.Die Behandlung des
Hochdrucks". Fortschritte d.
Ther. 1939 Nr. 12.
H. O. Mosenthal: „The Medical
Treatment of Hypertension". J.
Amer. Med. Ass. 1940, No. 16.
Cfighton Bramwell: „Blood Pres-
sure and its Estimation". The
Lancet 1940, Jan. 20. og 27.
Winchell McK. Craig: „Hyperten-
sion. A Consideration of its sur-