Innsýn - 01.03.1978, Blaðsíða 12

<0> 3F> ’SS'Æ^. ET
mikominn (jistur,
"Ef það verður einhvern
tíma brotist inn hérna",
sagði mamma, "vona ég að
ekkert okkar heyri í þjófun-
um. ÞÓ að það væri auðvitað
mjög leiðinlegt ef dótinu
okkar yrði stolið. Ég hlyti
að verða mjög hrædd ef ég
heyrði í þjóf, ég er viss
um að ég myndi æpa cg þá er
ekki gott að vita hvað hann
gerði. ÞÚ veröur að lofa
mér því Linda," sagði mamma,
"að ef þú verður vör við
þjóf í húsinu að fara þá
ekki að gráta því að það er
betra að þjófurinn taki
eitthvað frá okkur heldur en
að hann kannski meiði okkur."
"Linda myndi aldrei fara að
gráta"sagði pabbi og hló.
"HÚn myndi gera eitthvað
hetjulegt, þú þarft aldrei
að hafa áhyggjur þegar Linda
er með þér í húsinu."
En núna þegar óvelkominn
gestixr var að læðast um
niðri, fannst Lindu hún ekki
vera nein hetja. "Hvað á
ég að gera"? hugsaði hún.
Hvað ef hann vekur mömmu ?
Hún ákvað að hún yrði að fá
þjófinn til að ganga hægt
um svo hann vekti ekki mömmu.
Linda skreið fram úr
rúminu fór í náttslopinn
sinn og kraup svo við rúm-
stokkinn. "Kæri Jesú," bað
hún, "viltu hjálpa mér til
að vera hugrökk, Amen."
Hún stóð á fætur og læddist
út úr herberginu og niður
stigann.
Til þess að auka hug-
rekkið sem hún hafði beð-
ið um, hvíslaði hún við
sjálfa sig "Ég ætla að fara
niður og biðja hann að ganga
eins hljóðlega um og hann
getur - og ég ætla að segja
honum af hverju."
HÚn heyrði einhver hljóð
sem virtust koma úr eldhús-
inu og hjartað hamaðist
mikið meira en venjulega
þegar hún læddist að eld-
húsdyrunum og opnaði þær.
Þegar þjófurinn heyrði
að dyrnar opnuðust sneri
hann sér við og starði á
Lindu.