Baldur - 16.03.1945, Blaðsíða 2

26
B A L D U R
„Séffarnir6* á aöalfundi
Sj ómannafélagsins.
I Skammtad úr skrínunni* i
1 seinustu blöðum Skutuls
hefir verið rætt um síðasta að-
alfund Sjómannafélagsins. —
Fæst af þvi, sem máli skiptir,
er þar rétt með farið. Nokkr-
um fúkyrðum er þar kastað að
mér vegna afstöðu þeirrar er
ég tók til fundarsetu Helga
Hannessonar, Björgvins Sig-
hvatssonar og Gunnars Bjarna-
sonar.
Ég mun færa nokkur rök
fyrir þeirri skoðun minni að
þessir „séffar“ hefðu ekkert að
gera á aðalfundi Sjómannafé-
lagsins.
Það var tekið fram í aug-
lýsingunni um fundinn að fé-
lagsmenn skyldu sýna skír-
teini við innganginn og sam-
kvæmt því hefði verið hægt að
reka mig eða hvern annan
starfandi sjómann á dyr hefði
hann ekki liaft skírteini upp á
vasann. Ég var svo dónalegur
að spyrja formann ielagsins að
þvi hvort áður nefndir menn
hefðu sýnt skírteini. Þá gat ég
þess, að á aðalfundi Baldurs
hefði sj ómannaf élagsmeðlimi
verið neitað um fundíirsctu.
Þegar ég hafði þetta mælt,
hrópaði Helgi og féíagar hans
lygi, lygi! Já, tungunni er það
tamast, sem hjartanu er kær-
ast. Eftirfarandi yfirlýsing
sannar yður góður lesandi
livor segir sannara ég, eða
Helgi Hannesson:
„Það er rétt með farið hjá
Guðm. Gunnlaugssyni, að mér
hafi verið neitað um fundar-
setu á að^Jfundi Baldurs, af
dyraverði.
Isafirði, 12. marz 1945.
Knútur Skeggjason“.
Einhvei’, sem ekki þekkir
Helga Hannesson, hugsar má-
ske á þessa leið: Er ekki þessi
maður einlægur Ixaráttumaður
alþýðunnar? Er hann ekki allt-
af að vinna fyrir hana? Er
hann ekki íneð brjóst sitt fullt
af hamingju og fögrum hug-
sjónum alþýðunni til handá?
Nú skulum við líta yfir at-
hafnafcegistur þessa manns og
láta staðreyndirnar tala.
1 haust var haldið þing Al-
þýðusambandsins þar var
mættur, ásamt fleirum, Helgi
Hannesson, og baráttumaður
fólksins frá lsafirði var ekki
mættur þar til einskis, heldur
hafði liann sérstakan boðskap
að flytja, sem hljóðaði á þessa
leið: Sjálfstæðismenn, fram-
sóknarmenn og alþýðuflokks-
menn sameinist gegn kommún-
istum og gerið mig að forseta
Alþýðusambandsins.
Já, var þetta ekki stórsnið-
ugt? Var ekki helgustu vonum
fólksins um aukin þægindi og
meiri lífshamingju ti'yggður
sigurinn með svona röggsam-
legri áskorun?
Ég treysti dómgreind yðar
góður lesai’i.
Helgi er ekki að byi’ja sinn
pólitiska feril. Hann hefir i
nokkur ár verið bæjarfulltrúi
Alþýðufl., eitt af afreksverkum
hans þar var að svíkja flokks-
félaga sína, þegar veitt var
hafnsögumannsembættið liér.
Hann greiddi þá atkvæði með
þeim, sem bezt var stæður og
sízt þurfti góðrar stöðu með.
Þetta er góð frammistaða hjá
fulltrúa öreiganna.
Helgi Hannesson mun senni-
lega vei’a einn þeirra manna,
sem ann engri hugsun svo, að
hami sé ekki reiðubúinn, hve-
nær sem er, að fórna henni fyr-
ir peninga.
Með Helga var á fundinum
Bjöi’gvin Sighvatsson, pólitískt
rekald alþýðuflokksklíkunnar,
sem mætir stundum á fundum
félagsins, þegar mikið þykir
liggja við.
Þannig var það á fundi, sem
haldinn var að loknu sam-
bandsþingi í haust. Þá flutti
Björgvin svivirðingari’æðu um
Brynjólf Bjamason, mennta-
málaráðherra. Við þetta sama
tækifæi'i notaði Jón H. Guð-
mundsson þennan dánumann
sem lj úgvitni i umræðunum
um Dyi'hólahreppsfélagið. —
Þetta voru fyrstu kynni ís-
firzkra sjómanna af Björgvin
S. og svona rækilega hafði
hann lýst sínum innra manni.
„En gleymið ekki garminum
honum Katli“. Þai’na var nefni-
lega mættur líka Gunnar nokk-
ur Bjaniason, snuðrari alþýðu-
flokkshöfðingj anna, sennilega
til að athuga árangurinn af
smölunarstarfi sínu.
Trúir því nú nokkur að þess-
ir menn hafi vei’ið að koma
vegna brennandi áhuga á mál-
efnum okkar sjómanna. Nei
og aftur nei. Ég hef ekkert út
á það að setja, að verkamenn
sitji fundi félagsins, en ég vil
ekki að það verði gróðrarstía
pólitískra braskara eins og
þeirra, sem hér hafa verið
nefndir.
í 11. tbl. Skutuls lýkur Jón
H. Guðmundsson lygapistli sín-
um um sjómannafélagsfund-
inn. Ég mun ekki í þetta sinn
eltast við þvætting hans, en
vil þó minna á eitt atriði i
grein hans, sem sannar greini-
lega hve ósvífinn þessi maður
er í öllum sínum málflutningi.
Það er í sambandi við samn-
inga við h/f Björgvin. Allir
vita, að engir síldveiðisamning-
ar voru til fyrir m/s Gróttu og
lá jxessvegna í augum uppi að
semja varð við h/f Björgvin.
Ég lagði því fram umi’ædda til-
lögu, þar sem gert er ráð fyrir
nefnd með fullu umboði til að
semja um kjörin á báðum
skipum Björgvins. Rétt er það,
Skutull lepur
það upp eftir Alþýðublaðinu,
að á aðalfundi verkamannafé-
lagsins Fram á Sauðarkróki,
27. f. m., lxafi fyrv. foi'maður
félagsins, Skafti Magnússon
(Skutull kallar hann Stefáns-
son) fallið við stj órnai’kosn-
ingu.
Og ástæðan á að hafa verið
sú, að Skafti hafi verið kosinn
á alþýðusambandsþingið í
haust sem andstæðingur
kommúnista, en snúist þar al-
gerlega á sveif með þeim.
Sannleikui-inn er þessi:
Skafti var ekki kosinn á al-
þýðusambandsþing af alþýðu-
flokksmönnum eða sem full-
trúi þeirra sérstaklega, heldur
af öllum félagsmönnum, sem á
þeim fundi voru, alþýðuflokks-
mönnum, framsóknai’mönnum,
sj álfstæðismönnum og sósí-
alistum. Að kosningu lokinni
spurði Skafti hvort félagið
vildi ekki gefa fulltrúunum
veganesti á þingið, en því var
ekki sinnt. •
Af þessu sést, að það er með
öllu rangl að Skafti hafi verið
kosinn á alþýðusambandsþing-
ið sem andstæðingur kommún-
ista, eins og Alþ.bl. og Skut-
ull segja. Hann liafði þar al-
gerlega óbundnar hendur, og
fór þar eftir eigin skoðun og
sannfæi’ingu, en það reyndist
hvoi-ttveggja andstætt vilja
þeiri’á alþýðuf lokksf oringj -
anna.
Það eru til „fínir menn“ á
Sauðarkróki eins og hér.
En hvernig stendur þá á því,
að Skafti féll við formanns-
konsinguna, munu menn
spyrja.
Það var vegna þess, að skoð-
un hans og sannfæi-ing á þing-
inu var ekki eftir forskrift al-
jjýðuflokksfoi’ingj anna, sem
þar voru. Fyrir þetta hugðu
þeir á hefndir.
að ég var kosinn í jxessa nefnd,
en ég var bara suður í Reykja-
vík, þegar samningarnir voru
gerðir. Svo scgir Jón H. Guðm.
við hina óánægðu: Það er
allt í lagi, góðir hálsai*, komrn-
únistinn G. G. var með okkur
við samningagerðina. Svona er
allur sannleikurinn hans Jóns
okkar.
1 niðurlagi greinar sinnar
talar Jón um það, hvað sjó-
mennirnir hafi verið duglegir
að löðrunga kommúnistana.
Mikill er nú belgingui’inn í
manninum. Ef Jón vildi vera
sannleikanum samkvæmur, þá
ætti hann bara að segja, að
mikið liafi þeir ielagar hans
verið duglegir að sniala á fund-
inn, svo mörg sporin áttu þeir
í þeim erindum.
Guðm. Gunnlaugsson.
Þeir söfnuðu á aðalfundinn
öllu því liði, sem þeir áttu yfir
að ráð’a. I því liði mátti lita
marga „fína menn“ bæði úr
Framsókn, Sj álfstæðisflokkn-
um og Alþýðuflokknum. Þess-
ir „fínu menn“ voru á þönum
um allt þorpið, til þess að
safna liði á aðalfundinn og ár-
angurinn var hinn glæsilegi
sigur, sem Alþýðublaðið og
Skutull tala um.
Sem dæmi um hverskonar
lið það var, serp þarna safnað-
ist saman, má geta þess, að í
verkamannafél. Fram eru 8
verkstjórar, sem einnig eru i
Verkstj órafélagi Austur-Húna-
vatns- og Skagafjarðarsýslu.
Hafði þetta félag þá fyrir
nokkru kosið fyrir formann
vegavinnuverkstjóra einn, sem
var eini vegavinnuverkstj órinn
á landinu er reyndi að skipu-
leggja verkfallsbrot í vega-
vinnuverklallinu i sumar, og
varð Skafti og fleiri verka-
menn frá Sauðarkróki að
stöðva vinnu hjá honum með
valdi.
Ekki er annað vitað, eji að
þessir fyrnefndu 8 verkstjórar
hafi staðið að kosningu þessa
verkfallsbrjóts, og má því
segja að það hafi verið frítt
liðið sem studdi að þessum
mikla sigri Alþj’ðuflokksins á
Sauðarkróki.
-------o--------
Leiðrétting.
1 blaðinu Baldri, sem út kom 24.
f. m., er frásögn af aðalfundi Sjó-
mannafél. lsfirðinga, sem lialdinn
var 15. f. m., eftir Árna Magnús-
son. Þar sem minnzt er á innsókn
mína í félagið, í sambandi við komu
svo nefndra „heldri manna úr
Verkalýðsfél. Baldri“, gefur Árni í
skyn að ég sem aðrir innsækjend-
ur hafi verið undir nokkurs kon-
ar vernd fyrnefndfa „heldri manna
Baldurs" til að fremja lagabrot á
aðalfundi fél. sem hann telur að
átt liafi sér stað, hvað snertir þátt-
töku mína og nokkura annara inn-
sækenda í kosningum félagsins.
Aðalrök Árna í þessu máli, virtist
sú fullyrðing hans á fundinum, að
ég væri einungis löglegur meðlimur
Baldurs. Enda þótt ég í votta við-
urvist segði Árna, að ég væri lög-
lega farinn úr verkalýðsfél. Baldri,
og sannaði það með því að biðja
Gunnar Bjarnason að sækja úrsögn
mína, sem ég liafði aflient honum
1). 14. febr. til að geta sýnt honum
hana, en samt gefur Árni í skyn
•síðar í grein sinni, að ég hafi ver-
ið það tæpur með úrsögnina, að
eins og liann orðar það, „hafi hún
ekki verið lengra komin en í vasa
Gunnars Bjarnasonar“, sem hafi
svo úrskurðað mér fullan rétt á
fundinum; Þetta eru vægast sagt
hlægileg skrök. Auðvitað átti eng-
inn þátt i ákvörðun minni, með að
ég færi úr Baldri og yfir í Sjó-
mannafélagið, nema ég sjálfur, og
ennfremur tal'di ég mig hafa fullan
rétt til þátttöku í kosningum aðal-
fundarins, eftir að hafa verið sam-
þykktur af félagsmönnum, enda
gerði ég það, eins og Árni segir
rétt frá.
Friðþjófur Karlsson.
/