Baldur - 10.07.1945, Blaðsíða 2

78
BALDUR
Viðkynning mín við Bjðrgvin Bjarnason
Ég get ekki látið hjá líða að
skýra frá hvernig Björgvin
Bjarnason hagar sér við þá,
sem hjá honum vinna og hann
getur ekki haft eins og hann
vill eða eitthvað mæla á móti
honum. Drottnunargirni hans
og sjálfsáliti eru engin tak-
mörk sett. Honum finnst að
hann eigi að ráða og geti ráðið
öllu, bæði stóru og smáu, sem
gerist í þessum bæ og víðar. Til
dæmis sagði hann við mig s. 1.
sumar: — Jón, heldur þú ekki
að fólkið líti upptil min,
manns, sem gerir svona mikið,
þar sem það liggur nærri við
að það liti upp til Hannibals.
Ég var einn af þeim mönn-
um sem voru kosnir af Sjó-
mannafélagi Isfirðinga á s.l.
ári i nefnd til að semja við
Bj örgvin Bj arnason um kj ör á
Gróttu og Richard i fiskflutn-
ingum til Bretlands.
Bærinn og nágrennið.
Árbólc Feröcifélagsins
fyrir árið 1945 er fyrir nokkru
komin út. Aðalefni hennar er að
þessu sinni um Fljótsdalshérað og
hefur Gunnar Gunnarsson skáld á
Skriðuklaustri ritað. Félagsmenn í
Ferðafélaginu geta vitjað Árbókar-
innar til Árna Matthíassonar, Silf-
urtorgi 1.
H. f. Muninn
hefur fengið leyji hafnarnefndar
og bæjarstjórnar til að reisa hrað-
frystistÖð á leigulóðinni Aðalstræti
9. Hraðfrystistöð þessa hugsar
framkvæmdarstjóri félagsins, Ólaf-
ur Guðmundsson sér í aðalatriðum
þannig: Byggingin verði kjallari og
tvær liæðir. Niðri verði aðgerðar-
pláss og flökunarsalir og verði not-
að til þess pláss það, sem nú er
notað lil aðgerðar á fiski. Eitthvað
af vélum verði í húsum þeim, sem
þegar eru fyrir á stöðinni.
Fiskúrgangur verði tekinn með
flutningsbandi upp á fyrstu hæð og
sturtað þaðan á bíla. Komiðgæti til
mála að hafa bílgengt inn í húsið
á neðstu hæð. Á efri hæðunum
verði geymslur fyrir fiskflök og
síld.
Gamlafólkió á Elliheimilinu
hefur beðið Baldur að bera kær-
ar kveðjur til biskups Islands, séra
Sigurgeirs Sigurðssonar og frúar
hans, Guðrúnar Pélursdóttur, fyrir
heimsókn þeirra á Ellilieimilið, og
óskar þeim allrar blessunar.
Dvengur slasast vi<5 spreningu.
Það vildi til hér í bænum s.l.
þriðjudagskvöld að tveir ungir
drengir, annar sonur Sigurðar Ól-
afssonar, beykis, hinn sonur Sig-
urðar Sigurðssonar, kennara, voru
að fikta með sprengiefni, sennilega
kvellhettu, sprakk hún þá í hönd-
um þeirra með þeim afleiðingum
að sonur Sigurðar Ólafssonar missti
alveg þumalfingur og vísifingur og
framan af löngutöng á vinstri
hendi, og meiddist eitthvað að
öðru leyti. Hinn drengurinn slapp
ómeiddur.
Dánarfregnir.
Samúel Samúelsson, Álftafirði,
andaðist liér í Sjúkrahúsinu 2. þ.
m. Ennfremur er nýlega látin í
sjúkrahúsi í Reykjavík, ung stúlka
héðan, Guðríður, dóttir Valdimars
Jóhannssonar, Mjallargötu 9.
Kj arasamningar á þessum
flutningum voru ekki áður til,
nema munnleg loí'orð um að
borga sama og aðrir, en það
sveikst Björgvin um að gera
eftir að kaupið hækkaði i fyrra
vetur. Þ. e. a. s. hann borgaði
yfirmönnunum eftir sama
taxta og aðrii’, en lægst laun-
uðu mönnunum, hásetunum,
kom hann sér undan að boi’ga
eins og lofað var. Þið sjáið
hvar garpurinn ríður helzt á
gai'ðinn.
Nú ætluðum við í samninga-
nefndinni að sýna Bjöi’gvin þá
sanngirni að sf:mj a við hann
upp á það, að hann box-gaði
sama og annarsstaðar er borg-
að, hefði fjóra háseta á Gróttu
en ekki nema þrjá á Richard.
En Bjöi’gvin var ófáanlegur til
að hafa nerna þrjá háseta á
Gróttu og kom með alls konar
mótbárur, eiixs og það, að elcki
væri dýrara, ldlóið i körlunum
á Gi’óttxf eix Richard. Hann
vildi ekki skilja það, að til-
boðið unx að hafa aðeins þrjá
menn á Richard var gert af lið-
legheitum, til þess að reyna að
ná samkomulagi við hann.
Þetta tilboð okkar stóð ekki
neina vissan tíma. Sá tími leið
og Björgvin sinnti því ekki.
Laganna vegna urðunx við að
gefa honuni frest áður en lýst
væri yfir verkfalli hjá honum.
Á þeim tíma gat hann látið
Gróttu sigla, en ekki hafði
hann nema þrjá háseta á
henni, þvert á móti vilja Sjó-
mannafélagsins.
Þegar vei'kfallið hafði stað-
ið nokkurn tírna og hann sá
alvöruna, þá heinxtar hann að
nefndin tali við sig tafarlaust
og standi við það tilboð, senx
gefið var í fyrstunni, en það
va,r úr gildi fyrir löngu, enda
hafði hann engu sinnt því. Ég
áleit að við þyrftum ekki að
flýta okkur svo mikið.að svara
Björgvin að við mættum ekki
vera að kalla saman sjómanna-
félagsfund, til þess að láta, það
vita hvernig komið væri — og
ákveða hvað gei’t yrði í þessu
rnáli. Einnig var ég á þeírri
skoðun, að Björgvin bæri
skylda til að hafa jafn max-ga
menn og aðrir og tryggja þar
með öryggi skips og skipshafn-
ai’, enda, talið af þeinx, senx
reynslu hafa á millilandasigl-
ingum að ekki mætti vera
minna en fjórir hásetar á
hverju skipi, sem er í förum
til Bi’etlands, því margt gæti
komið fyi’ir, bæði veikindi og
annað. — Ég hélt líka að hann
væri sá maður, að hugsa, eitt-
hvað um þá menn, senx færa
honunx björg í bú, exx það virð-
ist hann ekki gera.
Ég sá því ekki ástæðu til að
gefa Björgvin þetta eftir og
neitaði að ski’ifa undir samn-
inginn, neixia hann hefði jafn
nxai’ga menn á sínunx skipunx
og aðrir hafa í siglingunx.
Mannafjöldinn var það sem
Kappieikir milli meistaraflokks K. R.
og tsfirðinga.
Tveir kappleikir fóru hér
franx nxilli lirvalsliðs úr knatt-
spyi’nufélögununx hér og íxxeist-
araflokks K. R., seixi hér var á
ferð í boði 1. B. 1.
1 fyrri leilcnunx, seixx fraixx fór
á fimnxtudagskvöld sigruðu Is-
fii’ðingar íxxeð 2:1.
Leikurinn hyrjaði þaixnig, að
Isfirðingar náðu upphlaupi og
horni, senx þó var ekki íxeitt
hættulegt, barst leikurinn yfir
að marki tsfirðinga, og náðu
K. R.-ingar þá skoti á íxxai’k,
sexxx íxxarknxaður hefði þó átt
að geta bjai’gað eftir seinni
fi’anxmistöðu hans að _dænxa,
en ef til vill lxefur það villt
hann, að boltinn koixx i gegnunx
þvögu.
Isfirðingar náðu nii íxokkurri
sókn unx tínxa, og þegar 15
mínútur voi-u af leik bjargaði
marknxaður K. R.-inga prýði-
lega hættulegu skoti, senx nxér
sýndist vei-a frá vinstri inn-
franxherja.
Nú höfðu K. R.-ingar nokkur
tækifæri, sem voru hrend af.
Sanxleikur þeirra virtist íxxuix
hetri; þeir héldu boltanum vel
niðri, senx hafði íxxikið að
segja, þar sem vindur var. Is-
firðingar gerðu aftur á íxxóti
löng og há spöi’k, senx ekkert
gagn varð að, enda náðu K. R.-
ingar nú afar hættulegri stöðu
við. mark Isfirðinga og skoti,
sem virtist óhjargandi; nxark-
nxaðui’inn lcominn franx á völl-
inn, en hægri bakvöi’ður Is-
firðinga náði að skalla boltann
í horn.
Nú var fjörugur leikur unx
tínxa og sókn á báða bóga.
Hægri bakvörður Isfii’ðinga
meiddist þá við árekstur á
mai’kmanninn sinn og gat
hann ekki leikið eftir það.
Nokkru siðar náðu Isfirðingar
horni á K. R., sem var fallega
tekið, og hægri innfi’amherji
skaut óverjandi á nxax-kið.
Voru þá 3 mínútur eftir af
fyri’i hálfleik, senx endaði nxeð
okkur kom ekki sanxan um,
en hann ætlaði að boi’ga
saixia kaup. Meðnefndai’ixxenn
nxínir álitu hinsvegar að það
tilboð, senx upphaflega var
gefið, ætti að standa, og skrif-
uðu undir sanxxxingá á þeinx
grundvelli.
Vegna þessarar séi’stöðu
minnar í nefndinni og þar sem
ég vildi ekki gera eins og
Björgvin vildi, þá virðist hann
nú hafa hugsað til hefnda.
Bjöi’gvin lagði blátt bann við
því að ég fengi pláss á Gróttn
áfram, enda þótt skipstj órinn,
Ragnar Jóhannsson, væri bú-
inn að ‘lofa mér því.
Björgvin vissi að allir
nxyndu vera búnir að ráða á
síldveiðar og nxeð þessu gæti
hann fyrii’byggt, að ég kæmist
á síld.
Á þessu franxfex’ði sézt fram-
1:1.
Sti’ax í byi’jun seinni hálf-
leiks náði miðfranxherji Is-
fii’ðinga fallegu upphlaupi á
K. R., sem þó varð árangui’s-
laust. En þegar 4 mínútur voru
af seinni hálfleiknum náðu Is-
firðingar horni á K. R. með
þeim afleiðinguixx að miðíVam-
hei’ji Isfirðinga skaut óverj-
andi skoti á nxai’k K. R.
K. R.-ingar léku nú af nxiklu
fjöri, náðu þeir góðunx upp-
hlaupum og nokkrum liættu-
legum spyrnuxxx á nxai’k Isfii’ð-
inga, sem nxarlmxaðurimx
bjai’gaði. Lá íxú uixx tíma á Is-
firðinga.
Þegar 30 íxxínútur voru af
síðari hálfleik náðu K. R.-ing-
ar horni senx úr varð íxxark, en
dóixxai’i dænxdi óxxiark en vítis-
spyrnu. Mun hann hafa flaut-
að áður en spyrnt var á rnai’k?
Vítisspyi’nan var tekin, en K.
R.-ingurinn spyx-nti yfir nxark-
stengur.
Meix’ipart thnans, senx eftir
var,- lá heldur á ísfii’ðinga, þó
ekki yrðu nein nxörk.
Yfirleitt var leikurinn jafn,
kui’teis og hættulaus leikur,
senx gaman var að horfa á.
Seinni kappleikurinn fór
fram á laugardagskvöldið og
sigruðu þá K. R.-ingar með
1:0.
Leikur þessi var allur harð-
ari og varð þvi ekki eins
skemnxtilegur og sá fyrri. K.
R.-ingar áttu meiripart leiks-
ins og voru því vel að sigrinunx
konxnir, þó að þeir liafi brent
af átal horn og önnur tækifæri
senx þeir fengu, hinsvegar
bjargaði mai’knxaður K.R.-inga
pi’ýðilega hættulegunx sk'otum.
Yfii-leitt voru markmennimir
heztir á vellinum.
Isfii’ðingar virtust hver í sínu
lagi síst verri knattspyrnu-
menn en K. R.-ingar, en auð-
sjáanlega vantar þá þjálfun
og samæfingu.
x—y.
koma Björgvins við þá, senx
lialda franx því senx þeir álíta
rétt og ei’u á annari skoðun en
hann. Þá nxenn vill liann löði’-
unga svo duglega, eftir því senx
hann getui’, svo að sá næsti viti
hverju hann á von á, ef hann
ekki er eins og Björgvin vill.
Ég álít að það sé ekki rétt að
láta nxenn, eins og Bjöi’gvin,
komast fram með svona liátta-
lag. Fleii’i geta þá koniið á eft-
ir. Mig grunar lika, að fleiri
hafi orðið fyrir svipuðum
trakteringum og ég af hálfu
þessa. mikla nxanns.
Mér þætti ganxan að vita,
hvort fólk telur ekki ástæðu til
að litið sé upp til Bjöi’gvins
Bjai’nasonar fyrir franxan-
greinda framkomu við mig og
fleii’i, senx svipaða sögu liafa
að segja?
Jón V. Magnússon.