Ingjaldur - 27.11.1932, Qupperneq 4

þsssari Iokinni undirrituðu b»nd-
u. svoiiíj. yti.rlýs.
„Vér undirritaðir abúendur
þjóðjarða í Vestmannaeyjum
höfum í dag verið viðstaddir
skiftagjörð og úthiutun á landi
til abýlitjarða vorra.
Sktfti þessi, sem gjörð hafa
vcriö at BúnaÖarfélagi íslands
samþykkjum vér ad ötíu ley i og
hin settu merki milli jarðanna".
Úistuuingtn var skrarett og
nak.væmiega tiitektð hvað hver
jörð hatði aöur haft af ræktuðu
iandi og hvað hún tekk at hag-
lendi, vel rækthæfu og miður
rækthælu (sundurliðað), i Bam-
ræmi v.Ö hið aöurumsamda.
þarna ganga bændur tyrst
undir aö hver jörð fai ákvedið
avæðt til atnota. Siðan er þaö
mæit út og þeir samþykkja það.
Um hvaö getur þa vertö að
dela. þaö or ekki neint aö þeir
eigi ekki að hafa Stórhötöa. Hn
það er ekki heldur nefnt aö þeir
eigi ekki aö hafa Torfmýri eða
annaö því að aliir mega sjá að
oröin eru þannig að þeir áttu
og eiga ekkert að hafa nema
þessa 9 hcktara. þelr hafa lika
reynst þeirn meira en nógir
öllum. Jatnvel þorbj. Guðjónason
sem heiur haft ödugan bakhjarl á
nóg óræktað land eftir sína tíð.
Mcð þossu var slegið föstu að
þetta land fengi jaröunar og
atinað ekki og þetta var aamþykt
at bændum. Enda áttu þelr eftir
byggingarbrétum sínum heldur
ekki tilkall tii meira. því að land
þetta bar þá áköfn, sem þeim var
heinul e/tir byggingarbréfunum.
þehra gróði var að ha'a sitt
land út af íyrir sig. það máttu
þeir vel meta ef þeir kusu að
leggja hendina á plóginn. Og
sein góðir drengir hafðu þeir
mátt íagna að Eyjarnar voru
leystar úr þúsund ara álögum og
tóku nú þeim hamskittum, sem
engin dæmi voru tik En þeir
glöddust ekki heldur hrygðust,
og það er þeirra dómur. Domur,
sem nú verður dómur almenn-
ings en ekki eingöngu nnnn
vegna ágengni þeirra og hugs-
unarleysis um hag annara.
í sambandi við þetta og „bar-
dagann um féð“ birti ég hér
nú einnig yfirlýsing margra
bænda þaraðlútandl (i þeirra tölu
eru tveir af þeim þremmönnum,
sem bændur hafa kosið til þess
að semja fyrir sína hönd við
sendimenn Atvinnumalarráð-
herran — Hannes Sigurðsson og
þorbjörn Guðjónsson og sem
ésamt þriðja manninum eru upp-
hafs- og vlðhaldsmenn þessa ó-
friðar.
Ynrlýsingin er svona:
«Fundur jarðarbænda sam-
þykkir að enginn sauðfénaður
né geitfé. skuli hafa á Heima*
ey sumarmánuðina frá maíbyi j-
un til scftemberloka, nema i
girðlngum, er þeir sjálfir eíga
Segldúkur
nýkominn
K. F. BJAKMI
og eru altryggar. Eru þær
skepnur upptækar, sem hittast
utan þessara girðínga og and-
virðið eign bæjarsjoös Vest-
mannaeyja.
þö er heimilt að hafa sauð-
fénað í „Fjöllunum® enda séu
þau þá afgirt svo trygt sé að
sauðté komist eigi úr þeitn
afgiröingum tii að valda skcmd-
um á túnum og göröuin.*
HvaÖ segja menu um þetta ?
Hetí ég beitt þassa mcun rang-
mdum ? Hvar eiu kmdur þorbj.
Guöjónssonar suinannáuuoma?
Hvar eru girOmgarnar um „Fjöll-
in“ og hvern írið haia garöar
manna og tæktunarlönd tyrir
þessum búpeningi innna kærandi
bænda ?
þa er þriðji ncfndarmaðurinn
8em telur sig ekki sist beittan
órétti og yfirgangi at halfu um-
boösmanns. Hann undlrrituði
byggmgarbréf sem sumargjöf trá
mér ariö 1929 ettlr aö margir
hörðu sókst eftír abúð á skemti-
legustu jöröinni hér í Eyjuin
— Döium. UpphatiÖ hljóöar
þannig:
Kr. Linnct 0. s. frv.
Gjörir kunnugt: að ég byggi
Jóni Sverrissyni jörðina Dalt hér
með tilheyrandi túni, útskiftu
beitilandi a Heimalandi og haga-
göngu í Álisey tyrir 25 tjar,
einmg fuglatekja 1 Áltséy, Hcma-
ey og i Súlnaskeri . . .
Byggingarbréf þetta er gert
eínr aö skimngin fór tram og
eins og öll byggingarbréf eítr
þann tima fer það emr útskitt-
ingunni. Dalir eiga einmg eftir
þessu ekkert jand annað en það
sem útskifting Búnaðarfélugs íslands
tekur til. Jöröin _a ekki cins og
áður hsgagóngu iyrir neitt té í
Heimaey — að eins fuglatckju
þar. Hvar er lé Jóns Sverns-
sonar?
Ég veit ekki. En það velt ég
að þessir menn allir, sem ganga
svona hart eftir að ekki sé geng-
|Ö á þann rétt, sem þeir eru að
telja sér og öðrum trú um að
þeir hafi, muna síður eftirskyld-
um sinum. En þetta er nú mann-
legt og getur komið fyrir sjáifan
mig lika. En þá má ekki heldur
misvirða þó á það sé bent.
Siefna mín gagnvart bændum
er og hefurveriðað þeir fái ekki
meira ræktanlegt land fyr en
þeir eru búnlr að rækta iand
sitt og standi þá jafnt að vígi
og aðrlr. Hinsvegar hefl ég boð-
ið þeim Klifið Háeyna 0. fl. ef
þeir girtu. Einnig hefl ég hugsað
mér og sagt þeim að ég mundi
Ieggja undir jarðir þeirra hlun-
indi jarðanna .niðrij.íj kaupstaðn-
um er þær loinuðu. þess vegna
liefi ég.ekkert að athuga við að
t. d. Yztiklettur sé lagður undir
þessar jarðir. það er í „min-
um anda“. En aö þeir fai meira
af rækanlegu landi tii að sitja á
iyrir öðrum tei ég almennings-
ógagn og hina mestu óhæfu.
Lyngfelisdaiur.
í sambandi við umsókuir um
íæktunailoO 1 LyngíelJsdal (sem
auk annais tnuudi iata Ýmsum at-
vinnu 1 tó) og í sambaudi viö það
sem ég a OÖiuin staö skiifa um
ræktun Jfiyjanna birti ég hór bróf
sem ég skufaði bæjaistjóra uú í
vikuuui og er svohljoðandi :
Ég seudi iiattvirtri bæjarstjórn
tii umsagnar umsokn hggerts
Jonssonar, þar sem hauu fer fram
á að fa til ræktunar iand í
Lyugtöilsdal, um 4 hekiara uð
stæiö. Um leið læt óg fylgja
lunuaralyKtun kvenfól. Likn, þur
sem SKotað er á mig aö ég út-
mæii ekiu einst. monnum peuna
staö heldur verði haun geymdur
monuuna til trjaisrar umfeiOar.
Um leið skal eg lata i ijósi
mitt alit um þetta mai.
Ég iit Bvo a aö það sé mjog
ánægjulegt aö einhver vili raðast
í að ræKta þenna stað svo liaun
megi veiOa tii gagns íyrir Vest-
maunaeyjar. Me viröist svo nukil
þörí þess aö rækta hór sem
alJramést laud að fyiir þeirri
uauösyn verði anuaö að viKja
sem eKki heíur þvi meiri gilui.
Nú skal aö vísu kannast við aö
minniugar bundnar við þenuastað
hafa giidi og einnig kanuast viö að
það getl venö skemtllegt fyrir þaÖ
íoiK, sem íor þaugaö — eu Oiíair
munu íaia þangaö oftar en emu
sinrn eða tviavar a ari, vegua
þess live aísKeKt það er að daiui-
mn sé iauun ohreyföur eiua og
venO hstur, ifin fyiet er Þaö aö
muimugaiuar liveiía ekKi euda
þott staöuiinu sé fegraður. Og svo
er hitt sem mestu muli sKittir,
að eins og hér hagar tii er aö
minum domi alveg raugt og
ekkert vit 1 að taka svo m]ög
tillit tii þeirra fau mauna, sein
veuda gongu sinni iun í þenuau
dal nokkrum ^sinnum á ári, nð
stjórnarvöldin, sem eiga að hugsa
um fjöldann og framtiðina, lati
það sitja i fyrirrúmi þess að
hugsa um að börnum bœjarins sé
úivegað meira af þeirri fœðutegund,
mjólkinni, sem þeimersvo ómissan-
leg. En nú er svo að mjólkiu er
í rauninni „rikra manna matur“ hér
og' að börn á fálækum heimiluin
fara hennar alt of mjög á mis.
Er trúa rnín að komandi kyn-
slóðir kunui betur að meta tilraunir
í þá at.t að gtæða þessa' iitlu og
bijóstrugu eyju, en að láta loOO
ára órækt haldast.
Sú muu koma tið að Vest-
mannaeyjingar Jeita ekki tilþeiria
staða, sem þtssi Eyja hofur að
bjóða, t.il þess að njóta náttúr-
unnar. Feir eiu svo fair. og hér
vantar tiifinnanlegaþað sem
eykur piýði allra staða svo mjög :
hið reuuandi vatn. Fess vegua
munu Vestmanneyjingar áður en
langt um l.ður lara l flugvólum,
sem þeir bjdfiir eiga, upp til iands-
ins, mn íTiinar íogru og groöur-
sælu sveitn, sem eru svo naiægt
oss nu, eu þo svo íjani. Fa munu
menu ekki iita við sliKum stóðum
og Lyngiellsdai, sem þeir jatn vel
nu faia að eius oisjaidan tii.
Mér vnöist þvi alveg rangt að
taKa luud þetta uudau læktun og
lata bomm gjalua þess hve landiö
er hér litið, nema þegar sJÍKt ma
kalla ohjaKvæmildgt.
Að iokum skal óg að eius taka
fram aö mér vuðlst bæði ég og
bæjarstjöm eiguui 1 þessu ekki að
Játa IjoiUann ieiöa osa Ueldur eig-
um ver að lara þær gotur er
vér teijum léttastar. Vona ég að
bæjaistjom skapi bói þvi alit sitt
an tilJits Lfi þe^s sem almenmngs-
álitiö kann aö Jialda fiam. Eu af
þvi aö þaö skiltir í raumnni fitiu
1 þessu sambandi vil óg
taka tiliit tii óska manna
að skilinn só eítir sem svarar
haliur fiektar úr brekkuum hauda
þeim, aem þangað kunna að leita
sór tii gamans. Llinsvegar geri ég
ráð iynr að fiiutaöeigandi Kaðu-
neyti muni hafa tii hiiösjonar út-
skuiði smum um þetia, það sem
hattvnt bæiaisijorn kann að a-
kveöa 1 mahnu, og þykir þvi rett
aö ieita umsagnar hennar um það,
ei óg svo sendi Kaðueytmu asamt
aliti minu.
Viðræöur
útgerðarniann.i við banitastjóra
UtvegsbanKanns. Goðar unúir-
tektir bankastjóranna.
Aö tiihiutun fundar alimargra
baiacigauúa cr haiUum var 24 p.
m. lor ncluti mauua næsia uag
a lund banKasij. Ú(vcgsDauK.ans,
þcirra scm ncr cru siaUdir, Jons
Oiatssouar og Hciga GuOmunds-
sonur og am lai viö pa asamt
ÚtvegsDanKastjöianum her Vtggo
Bjornssym, um iausié tn rcKsturs
uigerOannnar her 1 vetur, etnK-
um aö pvi er snettir pað té er
part ul aö Kontast at siaö með.
Benti netudtu tncöal anuara á
þaö oiiagiæot og tsp er at því
hiytist þcgar mjög Urægist á
langmn hicö þesshattar tanveit-
ingar og tor iratn a aö bunkinn
veitii lan sin svo haganleg sem
unnt væri svo að engtn stöövun
yröi a því að búa batuna a vciö-
ar í tima og heija þær söKum
skorts á fé, hja þeim er banKtnn
annars ætlaöi aö styðja til út-
geröar, auk þess ræddi nefndin
tieirri atriði við banKann, þau er
snerta lan til útgeröarinnar. Veittu
banltastj. malaleitunum nefndari-
nnar hinar bestu und rtektir.
Nefndin mun ætla að skýra
frá þvl helsta í þessu sambaudi
á næsta fundi útgerðarmanna.