Islanda Esperantisto - 15.12.1931, Blaðsíða 2

2
ÍSLANDA LSPERANTISTO
LA DIAKONO EN MYRKÁ
(Malnova popolrakonto islanda.)
]e antauaj tagoj estis iu diakono en Myrká en
Eyjafjörður. Ne estas menciata lia nomo. Li am-
rilatis kun virino, kiu nomigis Guðrún. Lau diro
de iuj si havis hejmon en Bægisá trans la rivero
Hörgá, kaj si estis servistino de la pastro tie. La
diakono posedis cevalon grizkolharan, sur kiu li
rajdis ciam. Tiun cevalon li nomis Faxi.
Foje tiel okazis iom antau kristnasko, ke la
diakono iris al Bægisá por inviti Guðrún al krist-
naska festeno en Myrká kaj promesis sin venigi
je definita tempo kaj akompani sin al la festeno
en la antaúvespero kristnaska.
En la tagoj antaú ol la diakono iris por inviti
Guðrún okazis granda nego kaj glacikovroj. Sed
la saman tagon, kiam li rajdis al Ðægisá, venis forta
pluvo kaj degeiado, kaj en la paso de la posttag-
mezo la rivero farigis netransirebla pro glaciflosumo
kaj akvosvelado, dum la diakono restis en Bægisá.
Kiam li iris de tie, li ne atentis tion, kio jam
aliigis dum la tago, kaj supozis, ke la rivero estas
subglacia kiel antaúe. Li sukcesis transiri la riveron
Yxnadalsá per glacia ponto. Sed kiam li alvenis
al Hörgá, gi jam disrompis la glacion. Li tial rajdis
laúlonge de gi, gis li venis kontraú Saurbær, la
plej proksima farmejo malsupre de Myrká. Tie estis
glaciponto super la rivero. La diakono rajdis sur
la ponton, sed kiam li atingis gian mezon, gi krevis
malsupren, kaj li falis en la riveron.
En la sekvanta mateno, kiam la farmisto en
Þúfnavellir levigis el la lito, li vidas cevalon sel-
itan malsupre de 1’ kampo, kaj li kredis tie koni
la cevalon de 1' diakono en Myrká. Li ektimas pro
tio, car li vidis preteriron de 1’ diakono en la an-
taúa tago, sed ne rimarkis, ke li iris returnen, kaj
tial baldaú suspektis, kio okazis. Li tial iras mal-
supren for de la kampo. Estis ja, kiel al li sajnis,
ke tie estis Faxi, tute malseka kaj malbone stata.
Li poste iras malsupren al la rivero, malsupren
en Ia landpinton, nomatan Þúfnavallarnes. Tie li
trovas la diakonon senanintan sur la ekstremo de
la landpinto. La farmisto tuj iras al Myrká kaj
sciigas pri la okazajo. Kiam la diakono trovigis,
li estis tre difektita per glacitavolo je la posta
parto de la kapo. Poste li estis portata hejmen
al Myrká kaj enterigita en la semajno antaú la
kristnasko.
De kiam la diakono iris de Bægisá gis la an-
taúkristnaska tago, neniu sciigo pri ci tiu okazajo
kuris inter Myrká kaj Bægisá pro degelado kaj
akvosvelo. Sed en la antaúkristnaska tago vetero
estis pli kvieta kaj la rivero malsvelis dum la nokto,
Pro tio Guðrún pensis goje al la kristnaska fes-
teno en Myrká. En la posttagmezo si komencis
vesti sin, sed kiam si estis preskaú preta, si aúdis,
ke oni frapis. Alia virino, kiu estis ce Guðrún,
iris al la pordo, sed neniun vidis ekstere, kaj an-
kaú nek estis hele nek mallume, car la luno nagis
en nuboj kaj jen aperis, jen kovrigis. Kiam ci tiu
fraúlino reenvenis kaj diris, ke si nenion vidis,
Guðrún respondis: Por mi la serco estas farita,
kaj mi nepre eliros.< Tiam si estis prete vestita,
escepte, ke al si restis surmeti la mantelon. Si
ekprenas la mantelon kaj surtiras la unu manikon,
sed jetas la alian manikon antaúen trans la sultron
kaj tenis gin tiel. Kiam si elvenis, si vidis Faxi
starantan antaú la pordo kaj ce li viron, kiun si
supozis esti la diakono.
Ne estas menciate, ke ili intersangis vortojn.
Li prenis Guðrún kaj levis sin sur la cevalon kaj
poste eksidas mem antaú sin. Nun ili tiel rajdas
kelkan tempon, ke ili ne interparolis. Fine ili venis
al Hörgá, kaj estis laú gi altaj glacirandoj, sed
kiam la cevalo jetigis de sur la glacirando mal-
supren, levigis la capelo de 1’ diakono malantaúe,
kaj tiam Guðrún ekvidas la kranion nuda. En la
sama momento la nubo forpeligis de antaú la luno.
Tiam diris li:
La lun’ glitadas;
la mort’ rajdadas.
Cu vi ne vidas blankan makulon
en nuko mia,
Garún, Garún? - *
Si ektimis kaj silentis. Sed aliaj rakontas, ke
Guðrún levis lian capelon malantaúe kaj ekvidis
la blankan kranion kaj laú onidiro tiam parolis:
Vidas mi tion, kio estas. Ne oni rakontas pri
iliaj interparoloj pliaj nek la vojago, gis ili venis
al Myrká. Tie ili deiris de la cevalo antaú la
animpordo.1 2 Tiam li diras al Guðrun:
Atendu ci tie, Garún, Garún,
dum mi kondukas Faxi, Faxi,
eksteren de 1’ baril’, bariloj.
Dirinte tion, li forkondukis la cevalon, sed si
hazarde ekrigardis en la tombejon. Tie si vidis
tombon malfermitan kaj timis tre multe, sed tamen
kaptas tiun rimedon, ke si ekprenas la snuron
de 1’ sonorilo. Samtempe si estas kaptata de mal-
antaúe, kaj tiam estis por si felico, ke si ne trovis
tempon surtiri la duan manikon de 1’ mantelo,
car tiel forte estis ekkaptite, ke la mantelo dis-
sirigis je la sultra kunkudro de tiu maniko, kiun
si surtiris. Sed tion si laste vidis pri faro de 1’ dia-
kono, ke li saltis malsupren kun la sirajo de la
mantelo, kiun li tenis, malsupren en la tombon
malfermitan, kaj kunbalaigis la tero de ambaú
flankoj super lin. Sed tio estas por rakonti pri
Guðrún, ke si sonorigis seninterrompe, gis la
domanoj en Myrká elvenis kaj forhelpis sin, car
pro cio tio si estis tiom timigita, ke si nenien
kuragis iri nek cesigi la sonorigadon, car si kredis
scii, ke si jen luktis kun la diakono reaperinta,
kvankam al si ne venis iu sciigo pri lia morto.
1 Fantomoj ne povas esprimi nomon de Dio
nek ion, kio entenas Dio-nomon. Tial la diakono
diras Garún anstataú Guðrún, car Guðrún signifas
> runo de Dio«.
2 Animpordo signifas pordon de la tombejo, tra
kiu la kadavroj estas portataj al la tomboj.