Alþýðublaðið - 16.04.1924, Blaðsíða 3

iiL
2
upp á t>aÖ að ssekja um sérleyfl,
sem þeir sjáanlega geta ekki hag-
nýtt sér á anuan hátt en að bt a*ka
með þau, ef þeir þá ekki sækja
um þau beinlínis sem lepp ^r er-
lendra félaga.
Símon.
Frá Danmðrku.
(Tilkyuning írá sandiherra Dana)
Um leið ogblaðið »Köbenhavnc
lýsir flokkaskiftingu i þinginu eftir
kosningarnar og telur saman 55
jafnaðannenn og 20 geibótamenn
á móti 44 vinstrimönnum og 28
hægrimönnum — f’jóðveijinn
Sclnnidt er talinn utan flokka —,
fer blaðö svofeldum orðum um
úrslit kosninganna: Komingaúr-
slitin veiða ekki þýdd nema á
einn veg, sem sé þann, að
meiri hluti kjósenda vilji láta
jafnaðarmenn fara með völdin.
Afleiðing kosningacna hlýtur að
verða sú, að Stauning myndi ráðu-
neyti, og vinstrimenn verði and-
ófsflokkur íramvegis. »Socialderro
kraten< og »Nationaltidende« eru
Bimmála um, að ráðuneyti Neer-
gaards verði að segja aí sér, og
undirstrikar »Socialdemokraten< í
því sambandi, að jafnaðarmenn
séu stæisti þingflokkurinn.
Listir.
Eitt af því, sem burgeisarnir
eru »ð drepa í landinu með at-
vinnuleysi, lágu káupgjaldi og
nurlara-»sparnaði<, er vísir si til
lista. sem hér var farinn að vaxa,
og að þeim er alvara með það,
sSst greinilega á úthlutun lista-
mannastyrksins, sem Alþýðub'aðið
heflr ekki viljað gera stjórninni til
skammar að bbtr. Þar var farið
svo langt niður fyrir sex hundruð
krónurnar frægu, sem forsteinn
Erlingsson skopaðist að.
Á veturna heflr það verið und-
anfarið, að almennicgur heflr átt
nokkurn kost á að njóta þeina
andlegu verðmæta, er listamenn
skapa. Þeir hafa þá geflð fólki
kost á því fyrir dálítið endurgjald,
og almenningur heflr íagnað því
og reynt að færa sér í nyt. En
þegar atvinnuna brest.ur og ekki
fæst fyrir það sem, unnið er, nema
rétt til hnifs og skeiðar, þá er
ekki unt að sjá af neinu til end-
urgjalds fyrir íistnautnir. Það
hefir líka séð á. Hljómleikar, er
J efnt hefir verið Lil af mikilli alúð,
hafa verið mjög illa sóttir, og
i Lsikfélagið hefir sýnt mætavel
égæta leiki, en h:otið mjög nauma
aðsókn, og sömu söguna er að
segja á fleiri sviðum.
fetta þarf ekki að rekja meira.
Sem betur ter, mun alþýðu
E.s. „GuilfOss“:
fer héðan til Bergen og Kaup-
mannahafnar á íímtadag 17.
apríl kl 6 síðdegts.
Vepksemaðurínn, btaö jafnaðar-
manna á Akureyri, er besta fréttablaðið
af norðlenzku blöðunum. Flytur góðar
ritgsrðir um stjórnmá! og stvinnumál.
Kemur út einu sinni í viku, Kostar
að eins kr. 6,00 um árið. Gerist áikrif-
endur á algrsiðslu Alþýðublaðsme.
vera ljóst, um hvílíkt tjón hér er
að ræða í menningariegu tilliti',
— tjón, sem skilningslausir aftur-
haldsgasprarareiu valdir að. Eo það
eru sjálfsagt lítil iíkindi til, að þeir
sjái að sér, og þess vegna verður
alþýðan, sem enn er með öllu
viti þrátt fyrir alt, að spyrna sér
úr þessum kút menningarleysisins,
sem verið er aÖ keyra hana í,
með því að herða á kröfum sín-
um til sæmilegs lífs, svo að húu
geti líka lofað listunum að lifa
þrátt fyrir íhalds-þing og -stjórn.
En til þess þarf alþýðan að
hafa vinnu og fá fult verö fyrir
hana.
Edgar Rice Burroughs:
Tarzan og gimsteinar Opar-borgar.
Og meðan þeir fjarlægðust æ meir bæ Tarzans, hélt
Achmet Zek öllu liði sinu suður að bænum.
Tarzan apabróður þótti vænt um ferðalagið. Hann
var verulega i essinu sinu. Fötin háðu honum alt af, og
liann notaði hvert tækifæri til þess að losna við þau
Ást hans til konu sinnar hólt honum bundnum við
menninguna, sem hann gat ekki annað en fyrirlitið.
Hann hataði alla uppgerð hennar og yflrdrepsskap, og
meö óspiltu eðli sinu hafði hann séð, hve kjarni hennar
var rotinn, — bleyðileg barátta um frið og ró til þess
að sitja að auði og allsnægtum. Hann neitaði þvi ein-
dregið, að hið fegursta i lífinu — listir og bókmentir —
hefðu þriflst á slikum Igrundvelli; miklu fremur hafði
það lifað þrátt fyrir þessa peningamenningu.
„Sýndu mér þá feitu og auðugu bleyðu," sagði hann
oft, „sem borið hefir fram fagra og göfgandi hugsjón.
I deilum, i baráttunni fyrir liflnu, meðal hungurs og
dauða og i háska, þegar náttúruöflín sýna sig i almætti
sinu og gefa manninum til kynna, hve órendanlega litil-
fjörlegur hann er, hafa fæðst beztu og göfugustu hug-
sjónir mannsandans.“
Tarzan elskaði náttúruna, og hann kom nú til hennár
eins og elskandi, sem lengl heflr bbðið óþreyjufullur
eftir stefnumóti. 'Waziri-mennirnir voru mannaðri en
hann i eðli sinu. Þeir suðu mat sinn áður en þeir borð-
uðu hann, og þeir töldu margt óæti, sem Tarzan hafði
alla æfl talið sælgæti. En svo áhrifamikill er yfirdreps-
skapurinn, að Tarzan kunni ekki við að koma fram eins
og hann þráði heitast fyrir augum svertingjanna. Hann
át brunnið kjöt, þótt hann hefði kosið það hrátt og
óspilt, og hann drap dýr með örvum, þótt hann sár-
langaði til að stökkva á þau og nota tennur og krafta
sina. Loksins varð þráin svo sterk, að hann þoldi ekki
við; hann varð að fá heitt blóð og volgt kjöt; vöðvar
hans brunnu i skinninu eftir þvi að reyna sig i návigi
við skógardýrin. Baráttan fyrir tilvcrunni, sem hann
hafði vanist viö fyrstu tuttugu árin, freistaði hans.
HHHHHHBSHHBSHEHEaHKS
„Sonur Tarzans"
kerour út seinnl paitinn á laugardaginn.
Verðið sama og á hinutn Tarzans heftuouœ.