Stormur - 16.03.1927, Blaðsíða 1

STORMUR
Ritstjóri Magnús Magnússon
II. árg.
Áburöarmáliö
á Alþingi.
Út at' frv. Tryggva Þórhallssonar um
tilbúinn áburð spunnust all-langar um-
ræður á laugardaginn um meðferð Bún-
aðarþings íslands á því máli.
Þeir sem vittu gerðir Búnaðarþings-
ins voru:.Árni Jónsson, Jón Kjartans-
son og Magnús Jónsson, en í bætifláka
báru Jörundur Brynjólfsson og Tryggvi
Þórhallsson og urðu báðir óhreinir af
eins og að vonum lét.
Aðfinningarnar fóru mjög í sömu átt
og í síðasta blaði „Storms“. — Víttu
bæði Árni og Magnús harðlega hvernig-
Búnaðarþingið hefði skilið við málið
t>g hvernig öll formhlið þess hefði verið.
Var Magnús sérstaklega harðorður út
í það, að stjórnin — annar sakarað-
ili — skyldi sjálf greiða atkvæði um
þetta mál, og formaður Búnaðarþings-
ins — sá, sem inest upptök hefir átt
að öllum gauraganginum — skyldi
gera uppástungu um hverir í rann-
sóknarnefndina skyldu fara. — Og svo
loks skyldi það vera formaður Bún-
aðarfélagsins, sem í lok Búnaðarþings-
ins bar fram tillögu um að „láta“
nefndina ekki skila neinu áliti.
Sagði Magnús, að sáttfýsi væri .að
vísu góð, en stundum bæri það við, að
sættir væru gerðar til þess að hylja
yfir ýmislegt óhreint og mátti heyra
að ekki þætti honum örgrant um að
svo væri hér. Taldi liann þingið og
alla þjóðina eiga heimtingu á vita um
hvernig sakargiftum væri háttað i
þessu máli, því að um sök hjá öðr-
um hvorum eða báðum aðiljum hlyti
að vera að ræða.
Loks beindi hann þeim fyrirspurn-
um til Tryggva Þórhallssonar, hvort
Búnaðarþingið væri búið að skifta
verkum með „helmingunum" og ef svo
væri undir hvern þá heyrði að hafa
framkvæmd þess, sem frv. Tryggva
fer fram á. — Kvað hann það miklu
máli skifta, því að ef Sigurður ætti
að hafa hana lægi í því full uppreisn
fyrir hann, ella ekki.
Ræða Magnúsar var hin skörulegasta
og leið Tryggva aumingjanum illa und-
ir henni og var fremur lágur i sessi.
Tryggvi talaði næstur. Vék hann sér
algerlega undan því að svara ræðu
Magnúsar, en hélt í þess stað langa
Miðvikudaginn 16. mars 1927.
43. blað.
DLIKKSMIJÐAN OG JARNVERSLUNIN
LAUFÁSVEG 4 — SÍMl 492 — STOFNUÐ 1902.
Afgreiðir eftir pöntunum:
Þakrennur, Þakglugga, Lýsisbræðsluáh&ld, Olíubrúsa, Vatnskassa, Skips-
potta og Katla, Ljósker, Niðursuðudósir o. m. fl.
Fyrirliggjandi: Galv.járn, Zink, Látún, Blikk og Tin.
imm
OOfö
lofræðu uin sjálfan sig og áhuga sinn
fyrir íslenskum landbúnaði. Var hann
þó venju fremur hógvær og er 'því
blygðunarsemi mannsins sennilega ekki
alveg horfin. — Var ekkert á ræðu
Tryggva að græða til upplýsingar mál-
inu, aðeins sami sónninn um það, hve
heitt hann elskaði bændurna. Taldi
hann Alþingi ekki réttan vettvang til
að ræða mál þetta, heldur væri það
Búnaðarþingið og landbúnaðarnefndir
Alþingis, ef þær hirtu um það. —
Kvaðst hann tilbúinn að leggja skjöl
öll fyrir þær.
Næstur talaði Árni Jónsson og vítti
einnig mjög harðlega framkomu Bún-
aðarþingsins og formann þess fyrir
alla afgreiðslu málsins. — Kvað hann
það órétt hjá Tryggva, að landbúnað-
arnefndir en ekki Alþingi ætti að fjalla
um mál þetta. Einnig tók hann það
fram, að búnaðarþingsstjórnin væri
öðruvísi skipuð nú en í fyrra. Vigfús
Einarsson genginn úr henni, og gæti
því ekki sú sama stjórn lagt málið
fram fyrir landbúnaðarnefndir, sem
hefði gert það i fyrra. Spurðist hann
fyrir um það hjá Tryggva, hvort ekki
mætti vera að Vigfús hefði gengið úr
stjórninni vegna þess, að hann hefði
ekki viijað hlýta þessum bræðingi, en
viljað fá hreint fram á hvorum sökin
hvíldi.
Ekki kvað Árni það nýtt, þótt
Tryggvi berði sér á brjóst þegar hann
væri að tala um umhyggju sína fyrir
bændum, og taldi ekki ólíklegt, að sigg
væri komið á brjóst Trj'ggva. —
Fékk Tryggvi auminginn aðra útreið-
ina hjá Árna engu betri en hjá
Magnúsi.
Nú vildi Jörundur verja sinn læri-
föður, en tókst aumlega. — Iívaðst
hann vilja vera laus við að rannsaka
þetta mál, þótt það kæmi til landbún-
Handskorið neftóbak
sallafínt á smáflöskum,
geymist afarvel — Einkar
hentugt fyrir sjómenn.
Verðið lægra en venjulega.
EflOSDHRMIN
aðarnefnda, þvi að þeir hefðu annað
þarfara að gera. Skoraði hann á Magn-
ús(!!) að upplýsa málið, en kvað
Tryggva enga skyldu til þess bera. —
Talaði hann lengi, en áheyrendur
aumkvuðu bæði hann og Tryggva fyrir
vörnina. .
Fór Magnús hálfneiðarlega með Jör-
und vesalinginn á eftir og stó'ð ekki
steinn yfir steini í ræðu hans.
Jún Kjartansson taldi Búnaðarfélag-
ið hafa farið ólöglega að þvi, að eng-
in heimild væri fyrir því í lögum Bún-
aðarfélagsins, að 2 skyldu vera Búnað-
armálastjórar, en um enga lagabrevt--
ingu hefði verið að ræða á þinginu. —
Fylgdi þessu að minsta kosti 2 þús.
kr. aukakostnaður.
Gerði hann að lokum fyrirspurn til
formanns Búnaðarfélagsins eða til at-
vinnumálaráð'herra um, hvort þessi
skilningur sinn væri ekki réttur. — Fór
hann þungum orðum um ýmislegt við-
víkjandi stjórn Búnaðarfélagsins.
Hvorki atvinnumálaráðherra eða
Tryggvi svöruðu fyrirspurninni og
ekki svaraði Sá siðari heldur fyrir-
spurnum Magnúsar. — Vildi líka svo
heppilega til fyrir hetjuna að fund-
artimi var á enda.
En margir litu á hendur Tryggva
er hann kom fram á ganginn og sýnd-
ist flestum illa skafið undan nöglunum.