Stormur - 14.12.1934, Blaðsíða 3

STOKMUR
3
Á útgefandinn hinar mestu þakkir skildar fyrir að hafa
ráðist í þetta stórvirki, og er vonandi, að þjóðin kunni að
meta það við hann. — Einar Ól. Sveinsson magister hefir bú-
ið bókina undir prentun og þarf ekki að efa, að vel sé frá
verkinu gengið, því að hvorutveggja er, að Einar er hinn
vandvirkasti og samviskusamasti maður og hefir auk þess
sérstaka þekkingu til brumís að bera í þeim efnum, sem bók-
in fjallar um.
Framhald.
Hvað er að gerast?
Stjórnarhjörðin talar mikið í blöðum sínum um kúgun
•og þrælkun annars vegar, en frelsi og lýðræði hins vegar.
Á máli þeirra er vitanlega öil kúgun og þrælkun, alt hið illa
og f jandsamlega hjá Sjálfstæðismönnum. En frelsið og fórn.
fýsin, hagsældin og hamingja lýðræðisins á hina hliðina.
Dæmisaga. Þó hjörðin sé nú sarneinuð í eina sauðkind,
vill höfuðið stanga afturpartinn, og afturfæturnir sparka
í frampartinn.
Markið er þó glögt, og fljótgert að draga í dilkana. Sauð-
irnir allir annars vegar, en hafrarnir hins vegar.
Ekki er heldur vandséð; hverjir hafa markað sauðina.
Það eru Rússar, þeir hafa léð soramark sitt á þá alla. Eyrun
sýna sig, og greinilegt er markið líka á dindli og klaufum
afturfóta, þó reynt sé að dylja það.
Aftari endinn hlýtur að fylgja hinum fremri. Og á þeim
báðum má lesa ótakmarkaðar dásemdir um rússnesku stjórn-
ina og sældarkjör alþýðunnar þar í landi. Dásemdir og að-
dáun á þeim fáu mönnum — að tiltölu við allan fjöldann —,
sem með miljóna morðum hafa gersamlega útrýmt einka-
frjálsræði manna, og sjálfstæðri framkomu og yfirráðum
mikils meiri hluta þjóðar sinnar. Dásemdir um þá menn, sem
svifta meginþorra þjóðarinnar kosningarétti til íhlutunar um
ríkisstjórnina, rétti verkamanna til þess að ráða kaupi sínu,
og jafnvel rétti almennings til þess að fá sér keyptan matar-
bita öðruvísi en með ærnum kostnaði, margföldu okurverði
eða á ákveðnum stöðum, eftir ákveðnum sultarskamti og
langa hungurs- og kuldatíð. Dásama mikið þá menn og hjörð-
ina alla, sem elur sig ósparsamt á kostnað andstæðinga sinna
og gerir þeim á allan hátt svo mikið ilt og óheiðarlegt, sem
þeim er framast fært. Dásama máske allra mest þá hjörð, sem
er í meira lagi lauslát, siðspilt og trúlítil á kærleiksríkt líf
og góðdómleg yfirráð; en setur sér ekki æði'a markmið en
-að lifa aðeins hér í heimi við yfirráð og allsnægtir, með hverj-
um þeim ráðum og þvingunum, er þeim þóknast að beita.
Sönn saga. Á þessa sveif falla þeir flokkarnir hér, sem
nefna sig Kommúnista, Jafnaðarmenn og Framsóknarmenn.
Og þessi íyrirmynd þeirra er meira en í orðum og gaspri
blaða þeirra, — hún er nú komin á borð ríkisstjórnar og Al-
þiingishússins.
Aldrei fyr í sögu lands vors hefir nokkur ríkisstjórn —
innlend eða útlend — eða nokkurt Alþingi hér á landi beitt
annari eins hlutdrægni og ójöfnuði við þjóð sína. Svo langt
er gengið, þegar mest liggur við, að rneiri hluti þjóðarinnar
og nálega hálft þingið er kúgað til hlýðni við rússnesku
stefnuna, með eins atkvæðis mun. Slíkt þing hefir eyðilagt
heiður og markmið Alþingis. Það hefir fyrirgert rétti sínum
til að nefnast Alþingi. En ætti að nefna sig eftir verðleikum:
Rauða þingið, Rússneska þingið eða Flokksþingið.
Fornmenn þjóðar vorrar háðu baráttu aðeins við fáa
andstæðinga venjulega, og oftast með heiðarlegum hætti, að
þeirra alda sið. Jafnvel á örgustu Sturlungaöldinni var frem-
ur barist um yfirráð meiri eða minni í héruðum, en yfir öllu
landinu.
Einveldi og einoltun Dana náði svo að segja jafnt til allr-
ar þjóðarinnar, en skifti henni ekki í sauði og hafra, eða
engla og ára, eins og nú er stofnað til.
Ekki var það eins manns meiri hluti, þeirra, sem Alþingi
sóttu árið 1000, er réði úrslitum í trúarsiðum þjóðar vorrar,
heldur játaði þingheimur að hlíta þar um forsjá Þorgeirs
goða og annara bestu manna, er þar voru saman komnir.
Þá, og alt til æfiloka Jóns Loftssonar — já, meirá að
segja fram yfir síðustu aldamót — var alþýða hér á landi
voru enn svo óspilt og vitur, að hún kaus sína elstu og reyncl-
nstu, þektustu og bestu menn, til þess að ráða fyrir og stjórna
málefnum sínum.
Þá var enn fylgt og farið eftir fyrrihlutanum af úr-
skurði vitra mannsins Ólafs pá, í hafvillunni: „Þat vil ek, at
þeir ráði, sem hyggnari eru“. Nú er farið meira eftir niður-
lagi úrskurðarins: „Því verr þykki mér, sem oss muni duga
heimskra manna ráð (eða brögð), er þau koma fleiri saman“.
Nú lætur fávís fjöldinn þá menn ráða á Alþingi og í
ríkisstjórn (2 a. m. k.), sem eru ungir og óvitrir, ráðríkir
en ráðlitlir, valdaþyrstir og fjársjúkir, og fram úr öllu hófi
hlutdrægir til alira gæða handa sér og sínum flokki, en til
ásælni, óvirðingar og áníðni við alla aðra.
Af sögðum ástæðum lenda vitanlega nálega allir roskn-
ustu, reyndustu og bestu menn þjóðarinnar í andstöðu við
rauðu flokksstjórnina. Það eru þeir, sem meta meira þjóðar
heill og hamingju, en auðmýkt við stjórnarvöld og þýlyndi við
þjóðmálaskúma. Þeir hrynja nú unnvörpum, þessir gömlu,
gætnu menn, og hlakka víst margir yfir því. En hamingjan
hjálpi þjóð vorri, þegar þeir eru horfnir.
Að vísu munu þeir samt, og eigi síður, reyna að senda
frá sér ljósgeisla. En ljós og líf þeirra geisla kemst einungis
þar inn, sem ekki verður fyrir þeim gluggalaust myrkur.
F. G.

Afengísfrtímvarpíð.
Það er nú komið frá Neðri-deild og er komið til Efri-
deildar og í nefnd.
Mjög miklar tilraunir voru gerðar í Neðri-deild til þess
að stórskemma það, og stóðu þar fremstir í flokki Stefán
Jóhann, Héðinn og Pétur Ottesen. — Geklc hræsni ein til
fyrir hinum tveim fyi-sttöldu, en öfgablandin einfeldni hjá
þeim síðast nefnda.
Minstu munaði, að þessum óþurftarmönnum tækist .að
fá það samþykt, að vínútsölunni skyldi lokað frá því á
föstudagskvöldi og.til mánudagsmorguns. Hefði leynsöl-
unum með þessu ákvæði, ef að lögum hefði orðið, verið
gerður ágætur greiði, og hefðu þeir stærstu vafalaust haft
5—600 kr. upp úr þessu á mánuði og jafnvel meira. —
Eftir frv., eins og það er nú, skal vínbúðum lokað kl. 12 á
laugardögum, eins og nú er, og má búast við ao svo verði
í lögunum. Eru það þá 45 tímar, sem sprúttsölunum er ætl-
að að verða umboðsmenn og útsölumenn ríkisins og taka í
umboðslaun 3—5 kr. af hverri flösku.
Þá er og í frv. vendilega um það búið, að leynisala og