Stormur - 10.03.1936, Page 1

STORMUR
Magnússon
XII. árg.
Reykjavík, 10. mars 1936.
7. tbl.
Iðrun Hriflu-Jónasar og afturhvarf
Kraftaverkin gerast enn.
Prestum Framsóknarflokksins, og raunar öllum trú-
uðum mönnum hans, má vera það sannarlegt fagnaðarefni,
fir nýlega hefir gerst í flokki þeirra. — Sá maðurinn, sem
lengst var leiddur í þeirra hópi, og margir örvæntu um,
hefir nú umvéndst og, að því er virðist, tekið einlægum
sinnaskiptum.
Ekki þykir ósennilegt, að hinn prestvígði maður Fram-
sóknarflokksins, séra Sigfús, eigi hér einhvern hlut að máli,
því að um það leyti sem séra Sigfús kom suður, sáust fyrstu
nierki iðrunar og afturhvarfs þessa langt leidda manns. —
Og ef þetta væri rétt til getið, að séra Sigfús ætti þarna
hlut að máli, annaðhvort með fortölum og siðferðislegum
áminningum eða brennheitum bænarandvörpum og handa-
áleggingum, þá mætti segja, að það hefði verið guðsfingur,
sem stjórnaði eða benti fingri barnsins í Skagafirði, sem
kom þessum hvíthærða öldungi á þing. Og ef þetta yrði
Hokkru sinni skjallega staðfest eða á annan hátt ótví-
ræðilega sannað, þá yrði þingsaga sr. Sigfúsar talin hin
nierkilegasta, jafnvel mun merkilegri en þingsaga jafn-
aldra hans, eða því sem næst, dánumannsins Magnúsar
Torfasonar.
En hvort sem sr. Sigfús hefir verið hér milligöngu-
niaður guðs eða ekki, þá er það víst, að kraftaverkið hefir
skeð. Það kraftaverk, sem snúa mun vantrúuðum mönn-
um til trúar og styrkja þá, sem efagjarnir voru. — Og þetta
kraftaverk er:
AS Jónas frá Hriflu hefir iðrast af einlægu hjarta
og snúist til afturhvarfs, og vill aldrei hér frá
segja vísvitandi ósatt um nokkurn mann eða rób-
bera hann.
Sömuleiðis er talið af kunnugum, að hann hafi gert þá
ráðstöfun, að ef Þorsteinn Briem lifði lengur en hann, þá
skyldi séra Briem tala við ýtför sína, en Jón í Dal vera
einn líkmannanna.
Hin ytri merki þessarar óvæntu og skjótu hugarfars-
ht’eytingar eru þau, að fyrir nokkru síðan áminti Jónas
^ónsson skáldið og rithöfundinn Halldór Kiljan Laxness
Ulu það, að hætta að skrifa um stjórnmál og almenn mál,
bví að til þess væri hann ekki fær, sökum þess, hversu hætt
honum væri við því, að halla réttu máli og vera öfgafullur
1 dómum sínum.
Kiljan skeytti þessu engu, og hélt áfram að skrifa sín-
ar öfgafullu og sannleiksafvegaleiddu greinar um stjórn-
hiál og almenn mál. Um þetta sama leyti var Jónas iíka
að skrifa um stjórnmál og almenn mál, og eins og hann
hafði gert í full tuttugu ár, eða alt frá því, að hann varð
hennari við Kennaraskóla íslands. — En nú brá svo við, að
þegar Laxness brá ekki af öfgum sínum, hvarf Jónas frá
lyginni og óhroðanum, hætti við róggreinarnar í miðju kafi,
og fór að skrifa um skáldið Halldór Kiljan Laxness og
fjórar bækur hans. Hefir Jónas síðan ekki skrifað einn staf
um stjórnmál. og engan rægt. — Munu nú komnar fullar
þrjár vikur síðan þessi gleðilega endurfæðing hófst í sálu
þessa manns, og má því fyllilega gera sér vonir um, að hér
sé um algera og einlæga iðrun að ræða og fullkomið aftur-
hvarf, því að eins og öllum er kunnugt, liefir Jónas þetta
tuttugu ára tímabil verið eins og alkóhólistinn — þurft sinn
daglega skamt rógsins til viðhalds sálar- og líkams-
kröftum, en nú loks sigrast á þessum veikleika sínum, ann-
aðhvort af eigin ramleik eða fyrir bænir, handaálagningar
og straum- og skjálftalækningar hins prestvígða öldungs
Framsóknarflokksins, séra Sigfúsar.
Stormur óskar hinum endurfædda manni innilega til
hamingju með hinn nýbyrjaða lífsferil sinn, og vonar, að
honum verði aldrei svimagjarnt á vegi sannleikans og
dygðarinnar, svo að útfarar- og lof-ræða Þorsteins Briem
yfir honum látnum, megi verða sönn og einlæg, og þeim
báðum samboðin.
Vinnutlejlur.—Vínnudömstóll.
I.
Langmerkasta frumvarpið, sem að þessu sinni liggur
fyrir Alþingi, er án efa frumvarp þeirra Garðars Þor-
steinssonar og Thor Thors um vinnudeilur.
Réttláta og ýtarlega löggjöf um þetta efni hefir oss
lengi vanhagað um, og stöndum þar langt að baki öðrum
frændþjóðum vorum, sem sett hafa ýtarlega löggjöf um
þetta efni.
Verkföll og verksvifting eða Strike og Lockout, eins
og það er nefnt á erlendu máli, eru hin ægilegustu vopn,
sem verkamenn og vinnuveitendur geta beitt í hagsmuna-
baráttu sinni. — Sá skaði, sem af hvoru fyrir sig getur hlot-
ist, er oft ægilegur, ekki aðeins fyrir hlutaðeigendur sjálfa,
heldur og jafnvel þá, sem utanvið standa, og fyrir þjóð-
félagið sjálft eða ríkið, bakar það nær því undantekningar-
laust stórtjón.
Eins og allir vita, sem nokkuð þekkja til þessara mála
og gangs þeirra hér á landi, eru það oft og einatt hreinustu
smámunir, sem stundum koma af stað verkföllum eða verk-
sviftingum, sem bakað geta hundruð þúsunda króna tjón,