Stormur - 21.12.1940, Blaðsíða 1

STORMUR
Ritstjóri: Magnús Magnússon
Laugardaginn 21. desember 1940.
29.—30. tölublað.
XVI. árg.
Tilmæli
Á tímum eins og þeim, sem nú standa
yfir, er ekki síst þörf blaða, sem eru hvorki
flokks eða klíkubundin og þora að segja það,
'sem þau telja rétt, hver sem í hlut á.
Stormur hefir nú bráðum komið út í 16
ár og aldrei haft neinn flokk eða félag að
—baki sér. Hann hefir æ stutt Sjálfstæðis-
flokkinn að málum, en þó sífelt gagnrýnt
hann og hvergi hlífst við, ef honum hefir
fundist, að þingflokkurinn, forystumenn
hans eða blöð hvikuðu frá því, er hann
taldi rétt vera. Einstöku þröngsýnir og blind-
ir flokksmenn hafa kunnað þessari gagnrýni
hans og einurð illa, en hinir hafa þó verið
miklu fleiri, er hafa talið, að hennar væri
full þörf og flokknum til góðs eins. En svo
mikil þörfin, sem á þessari gagnrýni var fyrr,
þá' er hún þó miklu mest nú, eftir að sam-
steypan hófst og samábyrgðin um alla stjórn
iandsins. Og þótt kosningar eigi nú að fara
fram áður en langt um líður, þá er ekkert
líklegra, eins og alt er í pottinn búið, að þetta
rekkjufélag haldi áfram, enda mun það ljúft
flestum ef ekki öllum þeim, er undir værðar-*
voðinni hvílast.
En Stormur hefir ekki þá útbreiðslu,
sem hann þarf að hafa, og því eru það nú til-
mæli hans til kaupenda sinna, sem lengi
hafa reynst honum vel, að þeir færi honum í
jóla- og nýársgjöf nýja kaupendur, helst sem
flesta hver. Er nú peningavelta hér mikil og
munar því fæsta um 1 krónu á mánuði, en
það er það sem Stormur kostar. — Þelta
blað mun einnig verða sent til nokkurra
góðra Sjálstæðismanna og mun þeim verða
sent blaðið áfram í von um, að þeir gerist
kaupendur, ef þeir endursenda það ekki eða
tilkynna í síma 4191, að þeir óski ekki eftir
því.
Að svo mæltu óskar Stormui öllum les-
endum sínum, að þeir lifi í logni og friði
þessi jól.
Stjórn málaþan k ar ...
I.
Það er eðli einnar dýrategundar, að hún liggur í híði,
sefur og dreymir, mikinn hluta ævi sinnar. Dýr þetta er
mikið vexti, vel gefið um margt, fremur meinlaust að eðl-
isfari, en getur þó orðið grimt, ef sultur sverfúr að því.
Óneitanlega er mikill skyldleiki með háttum og eðlisfari
þessa dýrs ogg þeirra manna, er helst fara með forustu
Sjálfstæðisflokksins íslenska. — Það er vani og háttur
þessara manna, að leggjast í einskonar híði á milli hverra
kosninga. Þá ræða þeir ekki eða blöð þeirra áhugamál
flokks síns, eða þjóðmál yfirleitt, heldur babla einhvers-
konar esperantó samvinnu og friðar, sem flestum mönn-
um, með sæmilega heilbrigða skynsemi er lítt skiljanlegt.
Hinum sífelda áróðri og blekkingum andstæðinganna er
ekki svarað, eða þá með gælum einum og tæpitungu. Jafn-
vel er dregið úr útgáfu blaðanna eins og hernaðarþjóðir
draga úr vígbúnaði að aflokinni stórstyrjöld, Friður og
værð færist yfir þá eins og sauðkindina, sem legst niður
og jórtrar fæðuna, sem hún hafði ekki tíma til að tyggja
til fulls á meðan á átinu stóð. Ef einhver yerður til þess
að trufla þessa Chamberlains værð og bendir á, að Hitler
andstæðinganna sofi ekki og dreymi á verðinum, er hann
litinn illu auga og jafnvel talinn ótryggur flokksmaður.
En svo þegar að kosningum kemur, ræðst björninn
úr híði sínu og lætur þá ólmslega. Blöðum er hrúgað fit'
í tonnatali og send um land alt, að vísu stundum svo
seint, að þau koma ekki til kjósendanna fyr en að kosn-!
ingum afstöðnum. Glymmiklir ræðumenn þeysast í bílum
um allar jarðir, ausa yfir andstæðingana mælskulöðri, sem
fyllir svo vit hlustendanna, að þeir greina naumast rökin,