Árroði: blað félags ungra jafnaðarmanna. - 19.01.1936, Blaðsíða 3

ÁRROÐI
3
veittu formanni F. U. J. áverka. Hefir þessi
árás verrð fordæmd af almenningsálitinu og
orSið til þess að staðfesta fyrirlitningu al-
mennings á hinum villimannlegu starfsaðferð-
um þessara aumkunarverðu unglinga, og vak-
ið alþýðuæskuna til umhugsunar um sam-
eiginleg átök gegn þessum ófögnuði.
í tilefni af þessum einstæða atburði hélt
F. U. J. opinberan æskulýðsfund skömmu
eftir, þar sem mættir voru yfir 500 æsku-
menn, sem létu nær einróma í Ijósi fyrirlitn-
ingu sína á framkomu nasistanna og strengdu
þess heit, að ganga sameinaðir til sóknar
gegn því að slíkur óaldarher festi rætur í
íslenzku þjóðlífi.
Loks hélt Heimdallur, félag ungra íhalds-
manna, fund um lýðræði og einræði. Var
sá fundur fjölsóttur og að miklum meirihluta
skipaður ungu alþýðufólki. Eins og kunnugt
er, hefir íhaldið raunverulega gert út nasist-
ana, og samband þess við þá verið stundum
mjög greinilegt, enda viðurkennt af nokkr-
um rithöfundum íhaldsflokksins.
En óttinn við almenningsálitið hefir vald-
ið því, að íhaldið hefir ekki enn að fullu
opinberlega gengið á hönd ofbeldisstefnu
nasistanna og kosið heldur að hafa þá frá-
skilda sér að nafni til. En innrætið er það
sama hjá báðum og þegar vonir íhaldsins
um þjóðfélagsleg yfirráð á grundvelli lýð-
ræðisins bresta, endurnýjast þær aftur í hin-
um nýju „hugsjónum“ afturhaldsins um aðr-
ar aðferðir til að vinna yfirráðin og halda
þeim, og þær aðferðir felast í frelsissvipt-
ingu alþýðunnar, ofbeldi og kúgun.
A Heimdallarfundinum sýndi alþýðuæsk-
an, að hún vakir á verðinum, að hún er til-
búin til að berja niður hverja þá tilraun,
sem afturhaldið kann að gera til að vinna
yfirráðin á kostnað þess dýrmæta frelsis, sem
þjóðin hefir áunnið sér með margra ára-
tuga baráttu og fórnum. Tillögur, sem fram
komu á fundinum og fólu í sér mótmæli
gegn ofbeldi yfirstéttarinnar, vildu ungu
íhaldsmennirnir ekki bera upp. Þannig brutu
þeir í fundarlokin lýðræðið, þegar þeir sáu
að fólkið, sem fundinn sat, var á móti þeim
og með atkvæðagreiðslu hefði afhjúp-
að ósigur þeirra og vanmátt. Þetta er tákn-
andi fyrir afstöðu íhaldsins til lýðræðisins.
Meðan lýðræðið ekki truflar völd íhaldsins
í þjóðfélaginu, er það gott, en jafnskjótt og
það snýst gegn því, og það verkar sem
fjötur á yfirráðafýsn þess, er það óalandi.
Þá er ofbeldi síðasta úrræði hinna feigu aft-
urhaldsafla, þegar þeim förlast kraftur í lýð-
frjálsri baráttu og ásmegin þeirra afla,
sem í fólkinu sjálfu býr og framtíðina á,
skapar frelsinu ósigrandi vígi.
Útbreiðslufundur verður haldinn að tilhlut-
un Félags ungra jafnaðarmanna í dag kl.
3Vz í Alþýðuhúsinu Iðnó. Dagskrá fundarins
er mjög fjölbreytt, eins og sjá má á augl. í
Alþýðublaðinu í dag.
Samf ylkingin.
Uppeldi og umhverfi æskunnar, er hin skap-
andi stefna þjóðarinnar á hverjum tíma, þess-
vegna er það nauðsynlegast hverjum einstak-
lingi að gera sér sem fyllsta grein fyrir hlut-
unum og skilgreina rétt frá röngu með rök-
um og engu öðru. Stjórnmálabarátta okkar
íslendinga varð margþættari eftir að við
fengum sjálfstjórn og fullkomið skoðana- og
prentfrelsi. Það er ekki nema eðlilegt að
menn hafi misjafnar skoðanir á því hvernig
leysa skuli vandamál þjóðarinnar á hverjum
tíma. Hinn almenni kosningaréttur sker úr
því hver hafi rétt fyrir sér í stjórnmálabar-
áttunni, ef allir hafa sömu aðstöðu til upp-
lýsinga um sína stefnu.
Það er ein flokkastarfsemi sem ekki á að
þroskast í skjóli lýðræðisins, og það er sú
sem fyrst og fremst vinnur að afnámi lýð-
ræðisins, með það fyrir augum að stjórna
með flokkseinræði.
Það á að vera skylda allra sannra lýðræð-
isflokka að afnema, með mætti lýðræðisins,
slíka starfsemi með öllu.
Um þessa kröfu eiga allir æskumenn að
vera sammála, því það er fyrst og fremst eðli
æskumannsins, að elska frelsið, og koma
fram með sína sjálfstæðu skoðun.
Hverja er að varast og vinna á móti?
Það er ekki nóg að skilja hættuna, við
verðum að skilja orsakir hennar og uppruna,
til þess að hægt sé að vinna gegn henni.
011 þekkjum við starfsemi og stefnu þýzku
nazistanna, hvernig þeir eftir valdatökuna,
hafa afnumið allt persónufrelsi, hneppt flesta
andstæðinga sína í fangelsi og pínt þá þar
og drepið.
Nú er svo komið undir þeirra stjórn að
matvælaskorturinn er jafn tilfinnanlegur og
þegar hann var verstur á stríðsárunum.
Strax eftir valdatöku þýzku nazistanna, fór
að bera hér á flokki manna sem tekið hafði
flokksmerki þeirra, hakakrossinn, og höguðu
sér í öllu eftir þýzku fyrirmyndinni. Þeir
kalla sig „þjóðernissinna“.
Ekki þyrftum við að efast um örlög ís-
lenzku þjóðarinnar ef þessir „þjóðernissinn-
ar“ hefðu mátt til að framkvæma sína stefnu,
þau yrðu sízt betri en þýzku þjóðarinnar í
dag. Þessvegna er það krafa okkar ti! lýð-
ræðisflokkanna að þessi félagsskapur verði
hið fyrsta bannaður með lögum. Sjálfstæðis-
flokkurinn hefir oft látið í ljós ánægju sína
yfir starfsemi þjóðernissinna, og það er eng-
inn efi á því, að þeir eru notaðir sem þreyfi-
angi fyrir íhaldið, sem mun við fyrsta tæki-
færi taka upp þeirra stefnu og gera að sinni.
Þessvegna er hættan engu minni frá íhaldinu
ef við ekki stöndum vel á verði.
Árið 1930 hélt Samband ungra jafnaðar-
manna þing á Siglufirði. Það var vitað áður
en þingið var sett að þarna yrði mjög harðar
deilur og átök um tvær stefnur, á milli lýð-
ræðissinna annarsvegar og einræðissinna hins-
vegar. Lok þessa þings urðu þau að einræðis-
sinnar klufu sig út úr sambandinu, og stofh-
uðu sinn eigin félagsskap, og kölluðu sig
kommúnista. Allt frá ^>ví að kommúnistar
stofnuðu sinn flokk (haustið 1930) hefir það
verið eitt aðalstefnuatriði þeirra að rægja AI-
þýðuflokkinn og Alþýðusambandið. Gekk
þessi rógstarfsemi svo langt einu sinni, að það
munaði minnstu að flokkurinn klofnaði á því
hvaða nafni kommúnistar ættu að kalla AI-
þýðuflokkinn!
í sumar sem leið héldu kommúnistar þing
í Moskva. Þar heldur Dimitroff ræðu, og sú
ræða er leiðarmerki allra kommúnista þangað
til næsta þing þeirra verður haldið!
Ræða Dimitroffs var að innihaldi þessi:
Við höguðum okkur eins og asnar í Þýzka-
Iandi. Við eigum ekki að vera í jafn opinberri
andstöðu við Alþýðuflokkinn eins og verið
hefir, við eigum að bjóða Alþýðuflokks-
verkamönnum upp á samfylkingu, sýna alla
þá sáttfýsi sem þurfa þykir, til þess, að kom-
ast í sem nánast samband við þá. Þeir hafa
fullkomlega fylgt þessari gefnu línu komm-
únistarnir hér, svo fullkomlega að þeir hafa
staðið fyrir verkfalli með nazistum og íhaldi.
Þeir sýna við öll tækifæri fullan fjandskap
til Alþýðusambandsins, á sama tíma og þeir
eru að bjóða Alþýðuflokksverkamönnum upp
á samfylkingu. Nei, við höfum aldrei treyst
kommúnistum, og treystum þeim ekki til
nokkurrar samvinnu. Sú eina samfylking gegn
fazisma og einræði sem við ungir jafnaðar-
menn bendum á er:;
Sameinist öll í Alþýðuflokkinn.
þá er íslenzkum verkalýð og verklýðsæsku
borgið.
Kjartan Ragnar.
Við eldana.
Með því að starfa í Félagi ungra jafnað-
armanna, skipar æskan sér gegn auðskipu-
laginu, sem veldur því að hið starfandi
mannkyn verður sífellt að berjast við ört-
vaxandi atvinnuleysi, og skort mitt í alls-
nægtum þeim, sem hlaðast upp í vörugeymsl-
um auðhringa og braskara.
Æskan í F. U. J. berst fyrir socialisma
og frelsi, og leggur þannig bróðurskerf sinn
í hið mikla starf, sem samtök verkalýðsstétt-
arinnar hafa unnið og eru að vinna í þágu
framfara og menningar. Og mitt í ánauð sinni
er verkalýðsstéttin voldug og sterk, og í sam-
tökum hennar felst veldissproti sá, sem á
komandi áratugum slær Filisteavald auð-
skipulagsins til jarðar, en leiðir til hásætis
sitt eigið vald, vald fólksins sjálfs, sem í
menningarlegri sambúð á að drottna til þess
að vernda menningu, frið og frelsi og í jafn-
vægisbaráttu örva til vaxtar allt það bezta,
sem býr í þjóðum og einstaklingum. Hver
er sá æskumaður, sem ekki vill starfa í sam-
tökum þess fólks, sem á framtíðina, og með
því eignast hlut í því ríki, sem það skapar á
rústum þess gamla og úrelta?