Hádegisblaðið - 08.03.1933, Blaðsíða 4

68
HADEOTSBLAÐTÐ
Tveir bruggarar
teknir.
Á föstudaginn tók lögreglan tvo
bruggara hjer í bænum. Fundust
hjá þeinj alimiklar byrgðir af vfni
og bruggunaráhöld. Er þetta í
fjórða sinn, að annar þeirra hefir
verið tekinn fyrir samskonar brot.
Málið er nú i rannsókn, og mun
falla dómur í þvf innan skamms.
A: »Eins og þjer ef til vill vit-
ið, þá var það Strindberg sem
skrifaði »Til Damaskus«.
B: »Ja-svo! Fjekk hann svar?«
Dóma'ri: »Hver eruð þjer?«
»Sökud.: Þjer þekkið mig ekki,
jeg er bara einn af vinnuveitend-
um yðar«.
Dómari: »Herrarnir vilia þó
ekki sættast? Gott og vel, úr því
skvnsemin getnr ekki sigrað, verð-
ur rjettvísin að taka til starfa«.
»Talar konan þin mikið?«
»Já, hún er þulur fjölskyldunn-
ar. Yrði jeg skyndilega mállaus,
myndu líða 6 vikur, áður en hún
yrði þess vör«.
Hún: »Hvers vegna sagðir þú
Kristni að þú hefðir gifst mjer,
af því jeg byggi til svo góðan mat,
þú veist þó að það geri eg ekki?«
Hann: »Ja, jeg varð að finna
eina eða. aðra afsökun.«
Stúlkan : »Komið þið ekki fram
við vinnukonuna, eins og hún væri
ein úr fjölskyldunni? «
Frúin: »Nei, það þornm við ekki,
við erum sjerstaklega kurteis við
hana.«
HÁDEGISBLAÐIÐ
kemur út alla virka daga vik-
unnar. Verður fyrst um sinn
aðejns selt i lausasölu, og kost-
ar 15 aura eintakið.
Ritstjóri og ábyrgðarmaður:
Jens Pálsson, Mfmisveg 8.
Úgefandi: Ásg. Guðmundsson.
Prentsmiðja og afgreiðsla á
Laugavegi 68, sími 2608.
Verð auglýsinga er kr. 1,50
cm. eind. Auglýsingum er veitt
móttaka á afgreiðslu blaðsins.
Hvergi betra
að auglýsa en í Hádeg-
isblaðinu. Auglýsingum
sje skilað á afgreiðsluna
Laugaveg 68, simi 2608
Leymlardómar Nýhafnar 17. .
hrópaði læknirinn, »segðu mjer alveg eins og er,
hvað þú veist og hvað þjer er efst í huga«.
»Við skulum fyrst komast á ákvörðunarstaðinn
og ganga svolítið í snjónum og kuldanum« svaraði
Graa.
Bíllinn nam staðar við Frederiksholm, en þar
hafði Graa skipað bifreiðarstjóranum að staðnæmast.
Þeir stigu út og læknirinn borgaði bilstjóranum.
Svo gekk hann á undan eftir þrönga snævilagða
götuslóðanum með fram smá.-görðunum. Það var
hætt að snjóa, en himininn var þakinn þvkkum, grá-
um og kolsvörturp skýjabólstrum, sem þeyttust
áfram f himinhvolfinu yfir Koge-flóanum. Þeir rudd-
ust áfram y.fir snjóþyngslin, fram hjá Flugeldahús-
inu. —
»Hjerna var það lííkast til, sem við fórum út«,
sagði læknirinn, þegar þeir voru komnir fram hjá
sorpræsaopinu bak við Karens-Minde. Núna f dags-
byrtunni fanst, bonum leiðin vera miklu lengri og
erfiðari heldur en um nóttina, enda hafði hanri þá
verið hvorttveggja í senn: fullur af ákafa og æsingi.
Auðvitað gátu þeir engin spor fundið, þvf að snjó-
að hafði mfkið seinni hluta næturinna,r og lá snjór-
inn eins og sljettað lfn yfir jörðinni. Læknirinn áfeit
þó, að hann mundi geta fundið litla hólmann aftur.
Þeir komust að honum o0 jar.hafði snjórinn ekki
orðið 'fastnr, heldur fokið af og var þvf vel hæg
^ ' för’n og umrótið, þar sem grafið hafði verið
um nóttina. Frostið hafði hleypt öllu i stokk og var
þvf alt vel mótað og greinilegt.
Graa fjekk mikinn áhuga. Hann rannsakaði fót-
sporin og byrjaði að blfstra. en það var altaf merki
þess, að hann hafði mikinn áhuga fytir rnálinu.
»Þetta er alt rajög greinilegt«, sagði hann, »sjáðu
sporin hjerna, maður getur næstum þvf mælt þau
upp á millimeter*. Hann hafði dregið málband og
og hvarða upp úr vasa sfnum og lá á fjórum fót
um við sporin og rótaði með höndunum. Hann rót
aði svolitlu af aur burtu af röndinni á einu fótspor-
inu, ljet það f glas, er hann hafði meferðis og lok-
aði þvf með þjettum tappa. Loksins stóð hann svo
á fætur.
»Eigum við nú ekki a,ð fara heim til þín rjett
sera snöggvast«, stakk hann upp á. »Jeg er kominn
á þá skoðun, að við höfum hjer að gera með rajög
merkilegt mál«.
»Hvað heldurðu að hún hefir verið að gera hing-
að út með tveimur karlmönnum og það að nóttu
til«, spurði læknirinn.
»Hvernig heldurðu að jeg geti vitað það nú«,
svaraði Graa og svo sagði hann ekki meira, fyr en
þeir sátu heima í hlýrri stofu hjá lækninum.
Graa sat um stund og staiði fram undan sjer. Alt