Vasabókin - 01.11.1936, Blaðsíða 4

____________ VASABOKIN
Fundnar vasabækur:
í þessum dálkum yerða auglýstar nokkr-
ar vasabækur, sem fundist hafa og útg.
blaðsins hafa verið beðnir að reyna að
koma á framfæri. Birtum vér hér lýs-
ingu þeirra og nokkur sýnishorn af
efni þeirra, ef ske kynni að eigendur
mættu af þeim þekkja gripinn. — En
sérstaklega eru menn beðnir að athuga
hvort bók Eysteins muni ekki á meðal
þeirra.
Græn vasabðk
í slitnu og óhreinu bandi, fanst ná-
lægt barnaskólaportinu nú nýlega
Eftirfarandi kaflar eru hér hirtir
til auðkenningar:
Bls. 9: » . . . Fólkíð segir að égsé
auðþektur á eyrunum, en það er
Nordal líka. . . .
BIs. 16: » . . . Næsta ár verð ég
fullorðinn. En hvað ég hlakka til,
Þegar ég var ennþá minni, sagði
pabbi altaf við mig, að engínn væri
orðinn fullorðinn fyr en hann væri
orðínn þrítugur. Og bráðum verð
ég það, — ég Bkal svei mér láta
til mín taka þegar þar að kemur.
H. G, sagði í dag að ég talaði eins
og krakki og H. G. er mikill fjár-
málamaður eins og ég. — Ef ég
væri orðinn fullorðinn þyrði hann
ekki að segja þetta............
Vasabökar-slitnr
óhreint og þvælt fanst undir rúmi
ónefndrar kvenpersónu i Vestur- j
bænum. Að mestu leyti ólæBÍlegt
Dema eftirfarandi:
. . . Ó, ég vildi að ég væri orðinn
stór eins og Gunnarfrá Selalæk. —
ÚR VASABÓKUM MERKRA MANNA
Framh.
á kvæði sem ég ætla að nefna: »Hinn
miskunnsami Samverji*. Komst ekki
lengra en með fyrstu ljóðlinuna: »Vei
yður þér okrara-lýður.« — Fékk þá
nýtt fjáraflaplan í höfuðið, sem ég þarf
að bera undir Sig. Berndsen og Sturla-
bræður.
Úr vasabók framsóknarmanns:
». . . Undarleg eru örlögin. Fyrir
tveimur árum var ég ótútlegur bónda-
durgur i glompóttrí peysu, karbættum
vaðmálsbuxum og kúskinnskóm, — en
i gær sat ég veislu með stórhöfðingjum
borgarinnar i spánýjum bláum fötum
Nú heiti ég hr. sk-rifstofustjóri og blöðin
tala um mig og allir heldri mennirnir
i sjálfstæðisflokknum þéra mig og taka
Allir stórir menn horfa altaf niður
á mig þegar þeir tala við mig. —
Það gerði G. B. altaf þegar hann
var hjá mér...........
Og neðar á sama blaði:
. . . . og nú er ég búinn að reka
G. B. . . .
Ranð vasabúk
sæmilega útlítandi, fanst nýlega
við bakdyrnar hjá húsi Sigurðar
Berndsen, verslunarmanns. — Sýnis-
horn:
Bls. 27.: ». . . . Ég er svo óttalega
blánkur þessa dagana, — og þó ég
gæti ef til vill slegið nokkrar krón-
ur, þori ég því ekki. Þeir mundu
komast að því V. St. og Ó Th. og
þeirra félagar og svo yrði ég
hundskammaður í Morgunblaðinu.
-----Það er heldur ekki þægilegt
að slá sér aura lengur. — Skulda
öllum og alstaðar og ekkert til að
pantsetja lengur. Og svo hánga allir
á manni.------Æi, hvað á ég að
gera?«
Nokknr gulnnð blðð
sýnilega úr vasabók, fundust nálægt
nauðleitar-húsi karla í Bánkastræti.
Sýnishorn:
». . . Var í veislu hjá H. J. I gær.
— Fékk potage a la Framsókn og
poka-andarsteik, ásamt fleiru. —
Fanst steikin nokkuð seig. Minti
mig á gamla æðarkollu, sem ég át
einu sinni í ungdæmi mínu fyrir
austan. — Hefir verið hálf-bumbult
siðan.
ofan þó þeir skammi mig í blöðunum
En í gamla daga heima í sveitinni, þú-
uðu þeir mig presturinn, læknirinn, og
kaupmaðurinn og alt fína fólkið í kaup-
8taðnum leit varla á mig. — — Já,
mikill ert þú Jónas og allir þínir. Og
nú er sonur minn kominn í Samvinnu-
skólann og getur því orðið ráðherra
eins og Eysteinn. ...... .
. . . Nú hefi ég enn fengið nýjan
bitling. — Alt í alt hefi ég nú 9 þús.
kr. árslaun. — Að hugsa sér að heima
voru aðal-tekjurnar þetta 30— 40 dilk-
ar á haustin, sem lögðu sig fyrir svo
sem 4 -500 kr. fyrir svo utan slátrið
og gærurnar, — og svo þessi ullar-
hnoðri á sumrin og það var alt og sumt.
Það er því von að konu-kindinni minni
bregði við. Enda eru ÓBköp að sjá mun-
inn á manneskjunni, frá því hún var
að amstra í fjósinu I köflóttu mussunni
og núna þegar hún leggar af stað í
kaffigildinh já ráðherrafrúnum í pelsnum.
PISLARSAGA
Eysteins-vasabökar frá
þvf henni var stollð og
jiangað til hún var grafin.
Sðgð af henni sjáifri á
átakaniegan hátt í ettir-
farandi kvæði,
Ég var litil, lagleg bók.
hjá litlum, snotrum manni,
á endanum mig einhver tók
ófyrirleitinn glanni.
Síðan finst mér skipt um skreið
og skjól sé hvergi að finna.
Þó óhöppin á lífsins leið
létu nú heldur minna
sakaði ekki hætishót. —
Harmar að mér sækja. —
Hrekst umlífsinshraun oggrjót
Bem hafnar-borgar skækja.
Æfin mln er orðin breytt.
með alveg nýjum siðum,
nú er ég orðin rúin og reitt
og rifin öll í sniðum.
Veri nú sérhver var um sig,
á voru ættarlandi;
nasistarnir naga mig
og nudduðu mér úr bandi.
Nú eru öll min óskalönd
eins og blóði drifin.
Komst ég loks í Hvanndals-hönd
kápulaus og rifin.
•
Grafin, köld og kalin er,
kviði vetrar fjúki.
Höndum um mig enginn fer,
þó aðrar séu í brúki.
!» Þó ósköpin ðll hafi selst af „0-
sköpum" Þorsteins Bj&rnssonar
úr Bee, eru þó ósk&pin ol t óseld
enn af þessu óskaplega mikla
| skáldriti hins alkunna hófundar.
|P K A U P I Ð „Ó S K Ö P‘* !
VASABÓKIN kemur út þegar vel viðrar
Utgefendur: Nokkrir vasabóka-eigendur i Evk.
Abyrgðarmaður: G. Guðmundsson---------
Prentsmiðjan á Bergstaðast>æti 19 Evk,