Monitor - 02.08.2012, Blaðsíða 8

8 MONITOR FIMMTUDAGUR 2. ÁGÚST 2012
Á
sgeir Orri Ásgeirsson er 22 ára karl-
maður sem hefur gaman af því að spila
tölvuleiki og horfa á fótbolta. Hann er
einnig hluti af þríeykinu Stop Wait Go
sem hefur í samstarfi við fjölmargt
íslenskt tónlistarfólk sent frá sér hvern
smellinn á fætur öðrum á undanförnum árum. Ásamt
Ásgeiri skipa þríeykið Pálmi Ragnar, bróðir Ásgeirs, og
Sæþór Kristjánsson. „Þetta byrjaði með því að Steindi
hringdi í mig þegar hann var að byrja með þættina á
Stöð 2,“ segir Ásgeir en lesendur kannast efl aust við
kauða úr myndbandinu við smellinn Geðveikt fínn
gaur. „Kannski væri ég bara ræsisrotta í dag ef Steindi
hefði ekki komið til mín,“ segir Ásgeir hlæjandi en í
framhaldi af innkomu hans og Stop Wait Go í Steindann
okkar buðust teyminu ýmis verkefni. Á haustmánuðum
fara félagarnir á vit ævintýranna í Los Angeles þar sem
þeir eru með umboðsmann og segist Ásgeir spenntur
að taka áhættuna. „Tækifærið virðist vera núna ef við
viljum gera eitthvað úr þessu.“
Hafi ð þið bræðurnir alltaf haft áhuga á að semja tónlist?
Í rauninni byrjuðum við á þessu þegar við vorum svona
tíu ára gamlir. Þá vorum við miklir rokkarar, kenndum
sjálfum okkur á gítar, stofnuðum þungarokkhljómsveit
og ég veit ekki hvað og hvað. Þannig að við höfum alltaf
verið að semja tónlist og eiginlega alltaf saman svo við
þekkjum vel hvor inn á annan þegar kemur að lagasmíð-
um.
Myndir þú segja að þið væruð hinir íslensku Liam og
Noel Gallagher?
Við höfum reyndar ekki verið í hljómsveit saman eða jú
reyndar, þannig að kannski má bara segja það. Við erum
samt ekki með svona dólgslæti eins og þeir. Það væri
kannski málið að byrja á því bara núna í þessu viðtali og
skjóta aðeins á Pálma. Hann er nú meira fífl ið. (Hlær)
Hefur þú stundað tónlistarnám?
Nei, ekki að neinu ráði en ég hef farið í svona 20 gítartíma
yfi r ævina. Ég hef aðallega kennt mér sjálfur með því að
pikka upp lög og hljóma. Ég veit til dæmis ekkert hvað
neinir hljómar heita og það er oft mjög vandræðalegt, til
dæmis í útilegum þegar einhver biður mig um að spila
eitthvað þá get ég það alls ekki. Ég get ekkert fylgt söng-
bókum. Ok, ég lýg því kannski að ég kunni enga hljóma
en yfi rleitt geri ég bara það sem mér fi nnst passa best.
Hvað varð um harðkjarnapönksveitina Hopeless Regret
þar sem þú lékst á gítar?
Það kom upp ákveðinn ágreiningur innan hljómsveit-
arinnar. (Hlær) Nei, ég segi svona. Við tókum þátt í
Músíktilraunum þegar ég var svona 13 ára og komumst
ekki áfram á úrslitakvöldið þannig að út frá því hættum
við að æfa og byrjuðum í öðru. Það er reyndar gaman að
segja frá því að Hopeless Regret gerði eina plötu og það
var enginn annar en Ólafur Arnalds sem tók upp plötuna.
Þá var hann nefnilega mjög virkur í harðkjarnasenunni
hér á landi og nýbyrjaður að fi kta í þessum fi ðlum. Við
erum kannski ekki þeir einu sem höfum
þroskast upp úr harðkjarnarokkinu.
Af hverju ákvað hjólabrettatöffari í rokk-
hljómsveit að fara í Verzló eftir 10. bekk?
Ég veit það ekki alveg. Mamma, pabbi og systir
mín höfðu öll farið í MH og sögðust hata að
vera þar. Allir vinir mínir fóru líka í Verzló og það
lá beinast við. Svo var Pálmi líka í Verzló og hafði
komist inn í Nemó á fyrsta árinu sem gerði þetta
allt saman mjög spennandi. Maður vildi auðvitað
taka þátt í þessu eins og hann.
Nú tókst þú þátt í nær öllu félagslífi í Verzló eins og til
dæmis Nemendamótinu og grínþáttunum 12:00. Hvað
fannst þér skemmtilegast?
Mér fannst skemmtilegast í 12:00 og fann mig vel þar. Ég
myndi aldrei kalla mig einhvern leikara en mér fannst
virkilega gaman að gera þessa þætti. Það situr enn í
mér að geta ekki gert svona þætti lengur því manni er
enn að detta fyndnir sketsar í hug sem væri gaman að
framkvæma.
Hvernig myndaðist StopWaitGo teymið?
Það myndaðist eiginlega út frá hip hop-hljómsveit-
inni Kicks! sem ég var í með vinum mínum. Ég, Sæji
og Eysteinn vinur okkar höfðum lengi verið að leika
okkur í hljómsveit í grunnskóla og þegar ég byrjaði
í Verzló samdi ég lagið Því fer sem fer. Lagið er um
fyrrverandi kærustuna mína og textinn kannski
frekar ljótur en það varð ágætlega vinsælt í skólanum,
meira að segja svo vinsælt að mér var boðið að setja
það í spilun á FM957. Ég gerði það ekkert því fyrrverandi
kærastan var náttúrlega brjáluð út í mig og bannaði að
lagið færi í spilun. Síðan kom einhver þáverandi kærasti
hennar og ætlaði að lemja mig fyrir að hafa samið lagið,
mjög mikið barnadrama í gangi á þessum tíma sem er
fyndið að hugsa til núna. En Kicks! myndaðist sem sagt
þegar Henrik bættist í hópinn og bað okkur að taka þátt
í söngkeppninni Vælinu með sér. Í framhaldinu fórum
við að gera eigið efni og gáfum út nokkur lög. Ég hélt
áfram að gera einhverja takta sem er reyndar það sem
mér fi nnst skemmtilegast við þetta allt saman. Meira
að segja þegar ég var í rokkhljómsveitinni gerði ég takta
því mér fannst svo pirrandi að geta ekki heyrt lögin sem
ég var að semja fyrr en á æfi ngum þannig að ég keypti
tónlistarforrit og byrjaði að þreifa fyrir mér á því sviði.
Oft fór ég heim úr skólanum og var langt fram á kvöld
að gera þetta og einhvern veginn small þetta alveg án
þess að ég vissi hvort ég myndi gera eitthvað við þetta
seinna. Þegar við stofnuðum svo StopWaitGo, undir þessu
Texti: Sigyn Jónsdóttir sigyn@monitor.is
Myndir: Árni Sæberg saeberg@mbl.is
„Engin leið
að snúa við“
„Það sem gerir mann virkan í þessu er að setja sig í ákveðinn
karakter,“ segir Ásgeir Orri Ásgeirsson, tónlistarmað-
ur. Monitor ræddi við Ásgeir um Stop Wait Go,
Steinda, framtíðina og fyrrverandi kærustur.
Síðan kom
einhver
þáverandi kærasti
hennar og ætlaði að
lemja mig fyrir að
hafa samið lagið.