Morgunblaðið - 12.11.2012, Side 19

MINNINGAR 19
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 12. NÓVEMBER 2012
✝ Jóhann Sig-urður Ein-
varðsson var
fæddur í Reykja-
vík 10. ágúst
1938. Hann lést
laugardaginn 3.
nóvember á Heil-
brigðisstofnun
Suðurnesja.
Foreldrar Jó-
hanns voru hjónin
Vigdís Jóhanns-
dóttir húsmóðir, f. 1908 í
Reykjavík, d. 1990, og Ein-
varður Hallvarðsson starfs-
mannastjóri Landsbanka Ís-
lands, f. 1901 í Skutulsey á
Mýrum, d. 1988.
Systkini Jóhanns eru: 1)
Hallvarður Helgi fyrrverandi
ríkissaksóknari, f. 1931, maki
Erla Magnúsdóttir húsmóðir,
og 2) Sigríður Guðbjörg
hjúkrunarfræðingur, f. 1947,
maki Gunnar Björn Jónsson
rekstrarhagfræðingur.
Eiginkona Jóhanns er
Guðný Gunnarsdóttir hús-
móðir, f. 1942. Foreldrar
maka: Guðríður Málfríður
(Fríða) Helgadóttir versl-
unarmaður, f. 1916, d. 1994
og Gunnar Ármannsson mál-
ari og bókari, f. 1915, d.
1994. Börn Jóhanns og Guð-
nýjar eru: 1) Gunnar fram-
kvæmdastjóri og sölumaður,
leið hans lá til Keflavíkur. Í
Keflavík var Jóhann bæj-
arstjóri frá árinu 1970 til árs-
ins 1980. Jóhann varð alþing-
ismaður 1979 fyrir
Framsóknarflokkinn í
Reykjaneskjördæmi og sat á
þingi til 1983 og síðan aftur
árin 1987-1991 og 1994-1995.
Þá var hann í bankaráði Út-
vegsbanka Íslands 1985-1987
og sat Allsherjarþing Samein-
uðu þjóðanna 1980 og 1990.
Jóhann sat um árabil í stjórn
Hitaveitu Suðurnesja og var
formaður stjórnar 1975-1979.
Hann var formaður stjórnar
Sjúkrahúss Keflavíkurlækn-
ishéraðs 1970-1980 og síðar
framkvæmdastjóri Sjúkra-
húss Suðurnesja og Heilsu-
gæslustöðvar Suðurnesja. Jó-
hann kom víða við í
félagsmálum, m.a. í hand-
knattleiksforystunni og var í
stjórn HSÍ 1974-1976, sat í
stjórn fulltrúaráðs framsókn-
arfélaganna í Keflavík og var
formaður þess 1984-1986. Að
auki sat Jóhann í ótal nefnd-
um og stjórnum sem tengdust
hans störfum og áhuga-
málum.
Jóhann var félagi í Lions-
klúbbi Keflavíkur og einnig í
Oddfellowstúkunni nr. 13
Nirði í Keflavík en þar var
hann einn af stofnfélögum og
síðar heiðursfélagi.
Útförin fer fram frá Ytri-
Njarðvíkurkirkju mánudag-
inn 12. nóvember 2012 og
hefst athöfnin kl. 15. Mögu-
legt verður að fylgjast með
útförinni í Stapa í Njarðvík.
f. 1965. Maki hans
er Fríða Krist-
jánsdóttir, náms-
ráðgjafi og kenn-
ari. Synir þeirra
eru Gabríel og Jó-
hann Jökull. Elsti
sonur Gunnars er
Ari Kristinn. 2)
Einvarður Jó-
hannsson íþrótta-
kennari, f. 1968.
Maki hans er
Alice Harpa Björgvinsdóttir,
sálfræðingur. Börn þeirra
eru Aþena Sif, Aríel Uni og
Atlas Nói. Elsta dóttir Ein-
varðs er Silja Líf. 3) Vigdís
Jóhannsdóttir viðskiptafræð-
ingur, f. 1977. Maki hennar
er Birgir Örn Tryggvason,
hljóðhönnuður og tónlist-
armaður. Börn þeirra eru
Ástrós Birta og Axel Ernir.
Fyrir á Birgir Magdalenu
Björk og Brynjar Karl.
Jóhann lauk samvinnu-
skólaprófi 1958 og hélt eftir
það til Manchester á Eng-
landi þar sem hann starfaði
og stundaði nám í eitt ár. Eft-
ir að heim var komið starfaði
Jóhann sem bókari og síðar
fulltrúi í fjármálaráðuneytinu
til ársins 1966 þegar hann
tók við stöðu bæjarstjóra á
Ísafirði. Því starfi gegndi
hann til ársins 1970 þegar
„Öllu er afmörkuð stund og sérhver
hlutur undir himninum hefur sinn
tíma.
Að fæðast hefur sinn tíma og að
deyja hefur sinn tíma.“
(pred.)
Það er merkilegt hvað dauð-
inn kemur okkur alltaf jafn-
mikið á óvart og óþægilega við
okkur, jafnvel þótt við vissum í
hvað stefndi. Í dag kveðjum við
tengdaföður minn Jóhann Ein-
varðsson. Það sem kemur upp í
huga minn á þessari kveðju-
stund er þakklæti fyrir að hafa
fengið að eiga hann að tengda-
föður. Jói var mikil persóna
með sterka og ríka nærværu.
En fyrst og fremst var hann
skarpgreindur, hreinskiptinn
og hlýr maður sem hafði mikið
að gefa fjölskyldunni. Hann var
góður afi og örlátur á tíma sinn
gagnvart barnabörnunum. Eins
voru hann og Guðný með ein-
dæmum dugleg að rækta sam-
skiptin við okkur og barnabörn-
in, bæði með heimsóknum og
heimboðum. Þau ræktuðu garð-
inn sinn vel. Ég á eftir að
sakna þess að hlæja með Jóa
því við höfðum oft líkan húmor
sem hinir í fjölskyldunni deildu
ekki alltaf með okkur og ég á
margar góðar og ljúfar minn-
ingar sem ég mun varðveita.
Jói var sannarlega höfuð fjöl-
skyldunnar, það var ávallt gott
að leita til hans og maður kom
alltaf að opnu húsi. Við fráfall
hans myndast tómarúm sem
ekki er hægt að fylla.
Jói kveður of snemma og við
munum sakna hans sárt. En
hann hefur afrekað mikið í líf-
inu, verið okkur fjölskyldunni
góð og heilsteypt fyrirmynd,
kennt börnum sínum góð lífs-
gildi og það mun lifa með okkur
áfram.
Hvíl í friði, elsku Jói.
Þín tengdadóttir,
Fríða.
Elsku Jóhann minn, eða „afi
Jói“ eins og þú varst ætíð kall-
aður á mínu heimili. Fyrir
rúmri viku barst okkur sú
fregn að þú hefðir kvatt þennan
heim, allt of fljótt.
Ég man þegar ég hitti þig
fyrst. Þú fylltir út í rýmið, svo
sterkur og mikill persónuleiki.
Þú þoldir aldrei neitt vol og væl
og vildir ganga beint til verks.
Þar áttum við samleið. Þú
hugsaðir vel um alla og sér-
staklega þitt fólk. Þú hafðir
mikinn húmor og það var ætíð
gott og gaman að vera nálægt
þér.
Það er komið að kveðju-
stund,
„afi Jói“, þín verður sárt
saknað. Minning um góðan
mann lifir að eilífu.
Þín tengdadóttir,
Alice Harpa
Björgvinsdóttir.
Elsku afi Jói, við vildum að
þú værir enn hjá okkur.
Vertu, Guð faðir, faðir minn,
í frelsarans Jesú nafni,
hönd þín leiði mig út og inn,
svo allri synd ég hafni.
Höndin þín, Drottinn, hlífi mér,
þá heims ég aðstoð missi,
en nær sem þú mig hirtir hér,
hönd þína eg glaður kyssi.
Dauðans stríð af þín heilög hönd
hjálpi mér vel að þreyja,
meðtak þá, faðir, mína önd,
mun ég svo glaður deyja.
Minn Jesús, andlátsorðið þitt
í mínu hjarta eg geymi,
sé það og líka síðast mitt,
þá sofna eg burt úr heimi.
(Hallgrímur Pétursson)
Afabörnin þín,
Ari Kristinn, Gabríel
og Jóhann Jökull,
Silja Líf, Aþena Sif,
Aríel Uni og Atlas Nói,
Magdalena Björk,
Brynjar Karl, Ástrós
Birta og Axel Ernir.
Það var tilhlökkun þegar
fara átti suður með sjó til að
heimsækja Didda frænda, Guð-
nýju og frændsystkini mín í
Keflavík. Ég man eitt sinn þeg-
ar við ókum þar í hlaðið á
mosagrænni Cortinu. Diddi
hafði þá líka keypt sér Cortinu
sem var heldur íburðarmeiri,
en einn galli var á þessum bíl-
um sem pabbi var grunlaus um.
Diddi tók á móti okkur vink-
andi á tröppunum, heilsaði svo
bróður sínum en sagðist þurfa
að prófa svolítið því það væri
upplagt að hafa afnot af öðrum
bíl í Reykjavík. Síðan gekk
hann að bílnum okkar og opn-
aði hann með lyklinum að sín-
um bíl. Skellihló síðan meðan
pabbi horfði undrandi á þótt
hann væri ýmsu vanur af uppá-
tækjum bróður síns. Glettni og
stríðni held ég að Diddi hafi
fengið í vöggugjöf frá móður
sinni og ömmu minni Vigdísi.
Og eitthvað hefur þetta borist
víðar.
Mér er í barnsminni, þegar
Diddi var bæjarstjóri í Kefla-
vík, að það var sem hann þekkti
alla þar í bæ. Það vakti athygli
mína þá, að bæjarstjórinn
skyldi þekkja til haga svo
margra og hvað gera þyrfti til
að leysa hin og þessi vandamál.
Breytti þá ekki hvort á dag-
skránni voru stórar fram-
kvæmdir og atvinnumál,
íþróttastarf, fjármál bæjarins
eða hvort borð og stól vantaði í
skólastofu.
Þegar ég sagði á mér deili
við einhvern Suðurnesjamann-
inn var ég auðvitað spurður
hvort ég væri ekki frændi Jó-
hanns. Hann var hlaðinn lofi,
ég beðinn fyrir bestu kveðjur
og fór ekki fram hjá mér
hversu vinsæll hann var og vel
liðinn. Með það góða orðspor,
þekkingu á bæjarmálum og ná-
lægðina við fólkið, náði hann
kjöri á Alþingi og sat þar 11
þing, eins og forseti þingsins
minntist að honum látnum.
Eitthvað segir mér að margir
sem þangað veljast úr bæjar-
málum, kunnugir aðstæðum
fólks úr návígi, týnist síður í
þoku hugmyndafræði heldur
vilja koma hlutum í verk. Ég er
viss um að nærvera Didda hef-
ur gert þingstörfin krefjandi og
ekki síður skemmtileg.
Minningin um Didda kallar
fram hversu rökfastur hann var
og skarpgreindur, eldsnöggur
að hugsa og átta sig á aðal-
atriðum. Frá unglingsárum
man ég að amma mín og afi
höfðu oft þann hátt á að taka
úr lás í hádeginu og hella upp á
kaffi. Þar hittumst við stundum
úr fjölskyldunni sem vorum á
ferðinni, oft Sigga frænka,
systir mín, við feðgar og fleiri.
Svo kom Diddi, svipti upp
hurðinni og heilsaði hátt þannig
að glumdi í og amma mín missti
næstum kaffikönnuna og allt
bakkelsið í gólfið. En hún var
þessu vön. Svo var sest niður í
stofunni á Melhaganum og
dægurmálin rædd í þaula.
Diddi hafði oftar en ekki betur
í rökræðum, en sló síðan öllu
upp í grín og skellihló á sinn
eftirminnilega hátt. Það voru
sannarlega mannkostir að geta
í senn rökrætt af þekkingu,
veitt hnyttin og klók tilsvör,
lokið málum með hlátri eða smá
stríðni og þannig sýnt öllum
hlýju og vináttu.
Diddi var mikill fjölskyldu-
maður og þau Guðný voru í
mínum augum einstaklega sam-
hent hjón og til fyrirmyndar.
Hugur minn er hjá henni,
Gunnari, Einvarði, Vigdísi og
fjölskyldum þeirra.
Blessuð sé minnig Didda
frænda.
Einar Karl.
Merkur maður og góður vin-
ur okkar Þorbjargar er látinn.
Kynni okkar Jóhanns hófust
er hann réðst sem bæjarstjóri í
Keflavík og jafnframt formaður
stjórnar Sjúkrahúss Keflavík-
urlæknishéraðs árið 1969 en ég
var ráðinn framkvæmdastjóri
sjúkrahússins um áramótin
1970. Kristján Sigurðsson
læknir kom sem yfirlæknir til
sjúkrahússins um vorið 1970.
Jóhann var svo ráðinn fram-
kvæmdastjóri sjúkrahússins
1992.
Það er ekki ofsagt að það
hófst þegar mikil uppbygging
við sjúkrahúsið og þjónusta
jókst enda mikil eining um efl-
ingu sjúkrahússins. Fljótlega
var gerð áætlun fyrir næstu ár
og má segja að hún hafi gengið
fram að mestu eins og raun ber
vitni. Hér réði mestu órofin
samstaða stjórnenda við Heil-
brigðisstofnun Suðurnesja, eins
og hún er nú nefnd, og einhuga
stuðningur Suðurnesjamanna.
Jóhann hafði þá náðargjöf að
geta náð saman jákvæðum nið-
urstöðum byggðum á ólíkum
skoðunum og að geta komið
málum í höfn án þess að ganga
á hlut þeirra sem málin vörð-
uðu. Þessir eiginleikar Jóhanns
voru ómetanlegir í uppbygging-
arstarfinu.
Jóhann gegndi mörgum og
ólíkum trúnaðarstörfum fyrir
Framsóknarflokkinn. Var al-
þingismaður Reyknesinga fyrir
Framsóknarflokkinn með
hléum frá 1979 til 1994 og beitti
sér sérstaklega fyrir framfara-
málum okkar Suðurnesja-
manna.
Jóhann átti sæti í stjórn
Hitaveitu Suðurnesja með
hléum á árunum 1975 til 1992
og var formaður stjórnar 1975-
1979. Þá átti hann sæti í stjórn-
um samtaka sveitarfélaga á
Reykjanesi og samtaka
Sveitarfélaga á Suðurnesjum
en mikil og farsæl samvinna
var með Suðurnesjamönnum á
þessum tímum. Af mikilli fram-
sýni var virkjað í Svartsengi og
Hitaveitu Suðurnesja var kom-
ið á fót að frumkvæði heima-
manna í samvinnu við ríkið.
Bylting varð hér um slóðir þeg-
ar heitu vatn var komið inn á
öll heimili frá virkjun okkar í
Svartsengi.
Samband okkar Þorbjargar
við Jóhann og konu hans Guð-
nýju og fjölskyldu er mjög ná-
ið. Stöðugir fundir okkar um
málefni sjúkrahúss og önnur
framfaramál mótuðu vináttuna
og virðing fyrir skoðunum hvor
annars dýpkaði vinskapinn þótt
afstaðan væri ekki ætíð sú
sama til þjóðmála. Málefni nor-
rænnar samvinnu voru okkur
kær og minnisstæðar eru ferðir
vinahjónanna um Ísland og er-
lendis með vinum okkar frá
Norðurlöndum.
Næstum fjörutíu ára sam-
vera okkar Þorbjargar með Jó-
hanni og fjölskyldu hans hefur
verið okkur mikils virði. Nú
þegar við kveðjum mikilhæfan
dreng sem lokið hefur ævistarfi
sínu þökkum við fyrir að hafa
notið samvistum með heiðurs-
manninum Jóhanni. Eftir
stendur Guðný og fjölskyldan
sem við sendum okkar innileg-
ustu samúðarkveðjur.
Eyjólfur Eysteinsson
og Þorbjörg Pálsdóttir.
Ég var staddur erlendis á
heimleið er mér barst frétt um
andlát góðvinar míns í marga
áratugi, Jóhanns Einvarðsson-
ar, og þrátt fyrir að ég vissi að
hann hafði barist við alvarlegan
sjúkdóm um alllangt skeið kom
sorgarfréttin um brotthvarf
hans samt á óvart.
Vinátta okkar á sér djúpar
rætur, feður okkar voru skóla-
bræður í Flensborgarskóla og
eldri bróðir hans, Hallvarður,
og ég vorum bekkjarbræður í
MR og samstúdentar 1952. Jó-
hanni kynntist ég þó ekki fyrr
en hann verður bæjarstjóri í
Keflavík 1970 og hefur vinátta
okkar, fjölskyldna okkar, eig-
inkvenna og barna varað síðan.
Jóhann er mér minnisstæður
um margt, hann var frjálslegur
í framkomu, áhugasamur um
allt sem hann kom nálægt, átti
létt með að tjá sig, gamansam-
ur og sagði meiningu sína í
flestum málum. Hann var
áhugasamur um íþróttir og
dyggur stuðningsmaður ein-
staklinga og liða Keflvíkinga í
öllum greinum þeirra og sótti
íþróttaviðburði fram til þess
síðasta. Hann hafði mikinn
áhuga á golfi og fórum við sam-
an í golf bæði innanlands og ut-
an og er mér síðasta sumar
einkar minnisstætt er við fór-
um 2-3 morgna í viku saman í
Leiruna allt fram í september.
Jóhann var mjög áhugasamur
um félagsmál og gegndi
ábyrgðarstörfum í flestu sem
hann kom nálægt, bæði at-
vinnulega svo sem í stjórnum
bæjarfélagsins, þingmennsku
og stjórnum fyrirtækja, meðal
annars í Hitaveitu Suðurnesja
og Heilbrigðisstofnun Suður-
nesja og var vinsæll meðal und-
irmanna sinna.
Þau félög sem við áttum
samleið í eru Lionshreyfingin,
sem var honum einkar kær og
gegndi hann starfi umdæmis-
stjóra hennar um tíma, svo og
Oddfellowstúkan Njörður í
Keflavík sem hann studdi og
starfaði í af alúð allt frá stofn-
un til síðasta dags.
Það sem hér er upptalið er
aðeins brot af þeim mörgu
störfum sem hlóðust á Jóhann í
gegnum tíðina og hann stund-
aði af alúð, dugnaði, krafti og
árangri en umfram allt er ég
þakklátur fyrir það að hafa not-
ið vináttu hans og fjölskyldu
hans frá því að við hittumst og
mun hans því verða sárlega
saknað.
Blessuð sé minning Jóhanns
Einvarðssonar.
Árni Þ. Þorgrímsson.
Kveðja frá
bekkjarsystkinum
Enn er skarð höggvið í hóp
okkar bekkjarsystkinanna, sem
útskrifuðumst frá Bifröst vorið
1958. Við andlát Jóa Einvarðs,
eins og hann var kallaður í okk-
ar hópi, rifjast upp ótal atvik
frá dvölinni í skólanum og síðan
samfylgdinni gegnum tíðina.
Við hófum nám við Sam-
vinnuskólann á öðru starfsári
hans í Bifröst. Dvölin þar á
þessum tíma var mjög sérstök.
Í raun var verið að móta nýjan
skóla þótt byggt væri á göml-
um grunni. Skólinn var fá-
mennur og nemendur komu
víða af landinu og á ýmsan hátt
með ólíkan bakgrunn. Fámenn-
ið gerði það að verkum að
kynni og samskipti nemenda
urðu mjög náin. Skólinn var að
mörgu leyti líkur stóru heimili
og á það lögðu skólastjórnend-
ur á þeim tíma líka áherslu. Jó-
hann var góður skólaþegn og
mjög virkur bæði í leik og
starfi í skólanum og segja má
að helstu einkenni hans hafi, að
mati okkar skólasystkina hans,
verið félagslyndi, dugnaður og
hreinskiptni. Jóhann starfaði í
fjármálaráðuneytinu frá 1958-
1966 en þá tók hann við starfi
bæjarstjóra á Ísafirði aðeins 28
ára. Við tók 14 ára starfsferill
hans sem bæjarstjóri, fyrst 4
ár á Ísafirði og síðan 10 ár í
Keflavík. Hann var vinsæll og
vel liðinn í starfi.
Vinsældirnar, sem Jóhann
naut sem bæjarstjóri, leiddu til
þess að hann tók að sér að leiða
lista Framsóknarflokksins í
Reykjaneskjördæmi í alþingis-
kosningunum í desember 1979.
Stjórnmálin á landsvísu urðu
nú starfsvettvangur hans allt til
ársins 1995. Hann sat ekki
samfellt á þingi allan tímann en
var aðstoðarmaður Alexanders
Stefánssonar félagsmálaráð-
herra 1983-1987. Jóhann var
ekki maður pólitískra klækja-
bragða og enn síður stundaði
hann upphlaup og auglýsinga-
mennsku sem reynst hefur
mörgum stjórnmálamanninum
vel til að afla a.m.k. stundarvin-
sælda. Hann taldi sættir og
samkomulag líklegra til árang-
urs heldur en deilur og illindi
og hagaði störfum sínum og
málflutningi í samræmi við það.
Jóhann var víða kallaður til for-
ystu á sviði ýmissa félaga og
samtaka samhliða bæjarstjóra-
störfunum og þingmennskunni.
Bekkurinn frá 1958 hefur
haldið vel hópinn alla tíð. Á 50
ára útskriftarafmæli okkar fór-
um við ásamt mökum okkar
ferðina sem við fyrir hálfri öld
slógum af vegna gjaldeyris-
skorts. Jóhann hafði forystu
um að undirbúa þá ferð og
hrinda henni í framkvæmd.
Með okkur í ferðinni var Snorri
Þorsteinsson, kennarinn okkar
frá Bifröst, ásamt Eygló eig-
inkonu sinni sem féll frá nú í
sömu vikunni og Jóhann. Bless-
uð sé minning hennar. Í mörg
ár höfum við bekkjarsystkinin
hist mánaðarlega og nú seinni
árin borðað hádegisverð saman.
Jóhann minnti okkur alltaf með
nokkurra daga fyrirvara á
þessa samfundi. Þeir hafa verið
okkur sem þá höfum sótt mikils
virði. Þrátt fyrir erfið veikindi
lét hann sig aldrei vanta í hóp-
inn.
Að leiðarlokum þökkum við
og makar okkar Jóhanni
margra áratuga samskipti og
vináttu um leið og við sendum
Guðnýju, börnum þeirra og
fjölskyldum innilegar samúðar-
kveðjur.
Húnbogi Þorsteinsson.
Jóhann Sigurður
Einvarðsson
 Fleiri minningargreinar
um Jóhann Sigurð Einvarðs-
son bíða birtingar og munu
birtast í blaðinu næstu daga.
Faðir minn,
NAGUIB ZAGHLOUL,
Hörðalandi 20, Reykjavík,
lést mánudaginn 5. nóvember á
Landspítalanum í Fossvogi. Hann verður
jarðsunginn frá Dómkirkjunni í Reykjavík
fimmtudaginn 22. nóvember kl. 13.00.
Rut Róberts Zaghloul.