Morgunblaðið - 12.11.2012, Síða 20

20 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 12. NÓVEMBER 2012
Garðar
Faglærðir garðyrkjumenn
geta bætt við sig verkefnum.
Trjáklippingar, trjáfellingar, hellu-
lagnir og viðhald garða.
Ingvar s. 8608851
Jónas s. 6978588.
Gisting
Bókhald
Þarftu aðstoð við reksturinn ?
Við aðstoðum þig við:
bókhaldið,
launaútreikninga,
virðisaukaskattsuppgjör,
gerð ársreikninga,
skattframtalið,
samskipti við RSK.
Ókeypis kynningartími
Rekstur og skattskil sf.
Suðurlandsbraut 16.
Hvataferðir, fyrirtækjahittingur,
óvissuferðir, ættarmót
Frábær aðstaða fyrir hópa. Líka
fjölskyldur. Heitir pottar og grill.
Opið allt árið. Sími: 486 1500.
Minniborgir.is
Gisting á góðum stað.
Húsviðhald
Múr- og lekaviðgerðir
Sveppa- og örverueyðing
Vistvæn efni notuð
Húsaviðgerðir
www.husco.is
Vönduð vinna
Áratuga reynsla
Sími 555-1947 Gsm 894-0217
Kaupi silfur
Vantar silfur til bæðslu og endurvinn-
slu. Fannar verðlaunagripir,
Smiðjuvegi 6, rauð gata, Kópavogi.
fannar@fannar.is - sími 551 6488.
Listmunir
Jólagjafir fyrir starfsfólk - heild-
sala. Úrval af íslenskri list og hand-
verksmunum jafnt fyrir smærri og
stærri fyrirtæki. Pökkum inn og send-
um. Gott verð og kaupum íslenskt!
Ella Rósinkrans - verslunarmiðstöð-
inni Glæsibæ, sími 695 0495.
Óska eftir
Smáauglýsingar
Aukablað
um bíla fylgir
Morgunblaðinu
alla þriðjudaga
✝ Jódís KristínJósefsdóttir
fæddist 16. maí
1928, á Búrfelli í
Hálsasveit. Hún
lést aðfaranótt
sunnudagsins 28.
október 2012 á
dvalarheimilinu
Hlíð, 84 ára að
aldri.
Foreldrar henn-
ar voru Jósef
Sveinsson f. 30. júlí 1886, d. 1.
júlí 1959 og Valgerður Þor-
valdsdóttir f. 14. október 1896,
d. 2. janúar 1956, bændur á Búr-
felli í Hálsasveit og síðar að
Lækjarkoti í Þverárhlíð og
Fróðhúsum. Bræður Jódísar eru
Sveinn f. 1926, Þorvaldur f. 1931
og Magnús f. 1932. Jódís giftist
þann 10. júní 1950 Stefáni Ei-
ríkssyni frá Lýtingsstöðum í
Jódísar frá 1983 var Hjálmar
Blomquist Júlíusson frá Dalvík
f. 16. september 1924, d. 26. apr-
íl 2002.
Jódís hleypti heimdraganum
16 ára gömul og fór þá í vist á
Snæfellsnesi og síðar vann hún á
hótelinu í Borgarnesi. Þaðan fór
hún í Skagfjörð að Varmalæk á
skósmíðastofu Gunnars Jó-
hannssonar og þar kynnist hún
eiginmanni sínum Stefáni og
flutti til Akureyrar 1948. Á Ak-
ureyri vann hún ýmis störf, m.a.
á Amtsbókasafninu á Akureyri.
Í ársbyrjun 1962 hóf hún að
starfa við hlið Stefáns, sem þá
var orðinn umboðsmaður Morg-
unblaðsins á Akureyri. Við and-
lát Stefáns 1980 tók hún við sem
umboðsmaður Morgunblaðsins
og eftir að Morgunblaðið opnaði
skrifstofu á Akureyri starfaði
hún þar þangað til hún lauk
starfsævinni. Margir minnast
hennar í gömlu „Morgunblaðs-
höllinni“ við Hafnarstræti.
Útför hennar fer fram frá Ak-
ureyrarkirkju í dag, 12. nóv-
ember 2012, og hefst athöfnin
kl. 13.30.
Skagafirði f. 3. maí
1926, d. 3. mars
1980. Börn Jódísar
og Stefáns eru Ei-
ríkur f. 10. ágúst
1951 og Hulda
fædd 13. maí 1955.
Börn Eiríks eru
Stefán f. 6. júní
1970, Edda Kristín
f. 7. nóvember
1973, Hera f. 23.
mars 1978, Halla, f.
19. nóvember 1979, Eiríkur
Bekk f. 13. júlí 1983, Jódís Eva f.
9. apríl 1986, Hákon Daði f. 29.
febrúar 1988 og Bergur Ár-
mann f. 20. desember 1989.
Börn Huldu eru Nökkvi Þor-
steinsson f. 24. júní 1974 og Stef-
án Darri Þorsteinsson f. 14. des-
ember 1981. Sambýlismaður
Huldu er Ståle Eriksen og búa
þau í Noregi. Sambýlismaður
Ég var þeirrar gæfu aðnjót-
andi að vera barn ungra for-
eldra. Sú gæfa fólst einna helst í
því að afi minn og amma léku
lykilhlutverk í uppeldinu til að
byrja með. Hjá þeim bjó ég
fyrsta árið eða svo og hjá þeim
var ég alltaf velkominn og tekið
opnum örmum. Þau höfðu miklu
að miðla; hlýju sinni og vænt-
umþykju, íslenskri menningu,
kvæðum og skáldskap og síðast
en ekki síst lífsviðhorfi sínu,
sem var hjá þeim í senn líkt og
ólíkt.
Því miður fékk ég ekki að
njóta samfylgdar við afa minn
nema í tæp tíu ár og í dag kveð
ég ömmu Dísu. Hún er vænsta
og besta manneskja sem ég hef
kynnst. Hún kenndi mér margt
og ekki í þeim skilningi að hún
legði mér skýrar lífsreglur held-
ur gerði hún það með hegðun
sinni og framkomu. Hjá henni
var enginn merkilegri en annar.
Allir höfðu sitt hlutverk og þau
voru öll mikilvæg. Framkoma
hennar gagnvart öllum ein-
kenndist af virðingu og hún
gerði ekki lítið úr neinum.
Hennar uppeldisaðferðir byggð-
ust á trausti og hlýju samhliða
jákvæðum og uppbyggilegum
leiðbeiningum. Hún var bæði
áhugasöm og hvetjandi og það
var fastur liður í allri skóla-
göngunni að hringja í hana og
segja henni frá því hvernig
gengi í skólanum og í öðru því
sem maður tók sér fyrir hendur.
Alltaf hlustaði hún af áhuga og
fylgdi því eftir með hrósi og
hvatningu þegar það átti við.
Hún kom því líka að með sínum
mildilegu aðferðum að það væri
ekki skynsamlegt að ofmetnast
eða líta of stórt á sig. Hún sagði
mér eitt sinn að amma sín hefði
sagt sér af litlu prófi, sem hollt
væri að taka í hvert sinn sem
maður héldi að maður væri um
það bil að verða ómissandi. Þá
skyldi maður taka bolla, fylla
hann af vatni, stinga vísifingri
ofan í bollann og taka hann síð-
an upp. Sú hola sem eftir stæði í
vatninu væri til marks um það
hversu ómissandi maður væri.
Minningarnar eru ótalmargar
og góðar. Frá öllum ferðunum í
Skagafjörðinn og víðar þar sem
hún sagði frá öllu því sem fyrir
augu bar, fór með vísur og
kvæði og sagði sögur. Á þessum
ferðum kenndi hún mér að meta
margt, ekki bara íslenska nátt-
úru og sveitir landsins heldur
einnig Alfreð Clausen og Davíð
Stefánsson svo fáeinir snillingar
í menningarsögunni séu nefndir.
Þegar dásemdin hann Bommi
kom inn í líf hennar jókst fjörið
til muna. Bæði voru þau ein-
staklega lífsglöð og skemmtileg
og áttu saman mörg gefandi og
góð ár.
Amma Dísa hafði nánast allt-
af rétt fyrir sér, því hvað sem
öllum ómissandi prófum líður þá
skilur hún eftir sig skarð sem
ekki verður fyllt. Mín stærsta
lukka í lífinu var að fá að kynn-
ast og alast upp með ömmu
Dísu, sem ég kveð í dag með
miklum söknuði.
Stefán Eiríksson.
Þín návist hressir sem hnjúkaþeyr
hlý eins og sunnanvindur.
Þú átt þá tryggð sem aldrei deyr
þá elsku sem fastast bindur.
Þessa vísu sendi amma Dísa
mér í afmælisgjöf og vil ég gera
hana að kveðjuorðum mínum til
hennar því hún á vel við um
okkar samband. Það eru yfir 40
ár síðan ég kynntist henni og
Stebba, þau tóku mig ólétta
menntaskólastelpuna upp á sína
arma, bjuggu mér heimili ásamt
Eika og síðar Stefáni þegar
hann kom í heiminn. Eina sem
Stebbi sagði þegar þessi viðbót-
arpakki var fluttur inn: „Ef
þetta verður strákur þá látið þið
hann líklega heita Stefán“ og
var það vissulega auðsótt mál.
Síðan slitum við Eiki sam-
vistum en ennþá bjuggum við
Stefán hjá þeim þangað til stúd-
entsprófið var yfirstaðið. Því við
Dísa og Stebbi slitum ekki sam-
vistum, ó nei. Hún sagði við mig
núna síðast í sumar þegar ég
kvaddi hana: „Mér finnst þú
alltaf vera stelpan mín“ og ég
var alltaf stelpan hennar öll
þessi ár. Börnum mínum var
hún sem amma og aldrei kölluð
annað en amma Dísa hjá minni
fjölskyldu og þar skiptu blóð-
tengsl engu máli.
Stebbi kvaddi allt of fljótt, en
síðar hóf Dísa sambúð með kær-
astanum sínum honum Bomma
og áttu þau saman góðan tíma
sem Dísa kallaði sumarauka
eins og segir í vísunni sem hún
orti til Bomma sem kvaddi árið
2002.
Eitt ég segja ætla þér
á ef viltu hlýða
sumarauki eru mér
ástúð þín og blíða.
Minningarnar fljóta fram,
þær ylja og gefa gleði. Heim-
sóknir norður, sögustundir
óteljandi, ferðalög um landið,
Dísa „elskaði“ að keyra í bíl,
eins og börnin segja í dag. Fyrir
nokkrum árum ókum við frá
Akureyri til Borgarness og á
þeirri stundu óskað ég þess að
hafa upptökutæki í bílnum. Hún
þekkti til á nærri öllum bæjum
sem við fórum framhjá. Í
Skagafirði, þar sem þau Stebbi
kynntust þekkti hún hverja
þúfu og kunni sögur af ábúend-
um, sama var í Húnavatnssýslu
svo ég tali nú ekki um þegar við
komum í hennar elskaða Borg-
arfjörð, endalausar sögur frá
æsku hennar og uppvexti, til-
hugalífi og skemmtilegum sam-
ferðamönnum. Hún var hafsjór
af fróðleik og þvílíkt ógrynni
sem hún kunni af ljóðum og vís-
um. Dísa og Stebbi voru bæði
mjög hagmælt og höfðu gaman
af því að yrkjast á. Fyrir nokkr-
um árum var Dísa í heimsókn
hjá mér og þá skrifaði ég niður
fullt af vísum sem þau og fleiri
höfðu kastað fram og þuldi hún
þetta allt blaðalaust. Meðal ann-
ars þessa.
Stebba fannst Dísa vera farin
að fitna og sendi henni þessa
vísu:
Finn ég glöggt er dagur dvín
drunga fyllist sálin
er að breytast ástin mín
á þér venusmálin.
Dísa svaraði að bragði.
Ef að breytast málin mín
muntu gott af hljóta
slíkt er eignaaukning þín
og einungis til bóta.
Mætti gamla máltækið
mönnum öllum kenna
að aldrei verður of mikið
ummál góðra kvenna.
Akureyri verður ekki söm
eftir að amma Dísa er farin, við
Lára dóttir mín minnust síðustu
heimsóknar til hennar í sumar,
með litla Stefán Hrafn hennar
Láru, gleðinnar í augum hennar
með litla Stefán í fanginu. Það
er minning sem yljar og gleður.
Þóra Þorsteinsdóttir.
Vertu hjá mér, Dísa, meðan kvöldsins
klukkur hringja
og kaldir stormar næða um skóg og
eyðisand;
þá skal ég okkur bæði yfir djúpið
dökka syngja
heim í dalinn, þar sem ég ætla’ að
byggja og nema land.
Þannig hljómar upphafserindi
ljóðsins Dalakofinn eftir Davíð
Stefánsson frá Fagraskógi.
Lengi vel hélt ég að hann
hefði ort þetta til hennar Dísu
vinkonu móður minnar sem nú
er látin. Ég hef alla ævi notið
góðs af vináttu þeirra bæði í
blíðu og stríðu. Myndir minn-
inganna eru margar. Fyrsta
heimsóknin til Dísu og fjöl-
skyldu í Lundargötuna þá ný-
flutt úr sveitinni til Akureyrar.
Hlýlegt fasið hennar, brosið og
glettnin sem bauð mig velkomna
í ævintýralegt húsið þar sem
borið var fram ristað brauð með
ananasmarmelaði. Það heillaði
sveitabarnið. Kvöld í stofunni í
Hamarstígnum hjá Dísu og
Stebba að horfa á fyrstu útsend-
ingu íslenska sjónvarpsins á Ak-
ureyri þar sem allir sátu eins og
í leikhúsi. Mamma að tala við
Dísu í símann með krossgátu
fyrir framan sig. Sextíu ára af-
mæli pabba þar sem Dísa og
Stebbi komu fyrst og fóru síðust
og lögðu þannig sitt af mörkum
til að gera daginn enn skemmti-
legri.
Stebbi var umboðsmaður
Morgunblaðsins á Akureyri.
Dísa tók við því starfi eftir and-
lát hans og vann mamma þá hjá
henni. Það var gaman að heyra
þær vinkonurnar hlæja saman
að spaugilegum hliðum hvers-
dagsins.
Við andlát pabba var Dísa til
staðar fyrir mömmu og okkur
fjölskylduna og þær ásamt
Bomma ferðuðust saman víða
um land. Dísa vakti með mér
heila sumarnótt við sjúkrabeð
mömmu rétt fyrir andlát hennar
þar sem hún rifjaði upp minn-
ingar frá Skagafjarðarárum
þeirra vinkvenna. Þétta faðm-
lagið hennar og nálægð við and-
lát mömmu var okkur mikill
styrkur.
Ég vil þakka fyrir að Dísa
var alltaf til staðar fyrir
mömmu í sorg og gleði og þann
kærleik sem hún hefur sýnt mér
og fjölskyldunni alla tíð.
Dísa mín kæra þig kveð ég nú
klökk vil bestu þakkir færa.
Vinátta og styrkur sem veittir þú
á vegferð áfram mun næra.
(h.p.)
Elsku Hulda og Eiki og fjöl-
skyldur, innilegar samúðar-
kveðjur til ykkar frá mér og
fjölskyldu minni.
Helga Pálmadóttir.
Jódís Kristín
Jósefsdóttir
✝ Einar Krist-jánsson fæddist
á Patreksfirði 15.
desember 1950.
Hann andaðist á
hjartadeild Land-
spítalans við Hring-
braut 2. nóvember
2012.
Foreldrar hans
voru þau Kristján
Kristjánsson, f. 28.
ágúst 1925, d. 4.
maí 1999 og Anna Einarsdóttir,
f. 2. september 1927, d. 25. apríl
2003. Einar var í miðið í þriggja
systkina hópi. Systkini hans eru
Kristján Júlíus Kristjánsson, f.
27. október 1955 og Sigrún
Björk Gunnarsdóttir, f. 1. ágúst
1944.
Árið 1975 giftist Einar Guð-
björgu Sigfúsdóttur, f. 10. des-
ember 1949. Foreldrar hennar
eru Elín Ragnhildur Þorgeirs-
dóttir, f. 2. nóv-
ember 1928 og Sig-
fús Einarsson, f. 2.
júní 1917, d. 3. maí
1985. Saman eign-
uðust þau einn son,
Kristján Sigfús Ein-
arsson, f. 30. júní
1979. Fyrir átti
Guðbjörg dótturina
Lilju Ragnhildi Ein-
arsdóttur, f. 11.
desember 1973.
Einar ólst upp á Patreksfirði
og gekk þar í Iðnskólann, síðar
lærði hann húsasmíði í Tré-
smiðju Hveragerðis. Hann vann
lengst af við iðn sína hjá Tré-
smiðjunni Mosfelli í Mosfellsbæ
en gerðist seinna verktaki. Ein-
ar átti við erfið veikindi að etja
síðasta hluta ævi sinnar.
Útför Einars fer fram frá
Lágafellskirkju í dag, 12. nóv-
ember 2012, kl. 13.
Nú er komið að kveðjustund
kærs föður míns og mig langar að
minnast hans í nokkrum orðum.
Minningarnar sem ég á um hann
eru margar, ljúfar og góðar. Hug-
urinn sækir til baka, í dagana
þegar ég var yngri og lífið lék við
hann. Mínar fyrstu minningar um
hann eru frá Merkjateignum og
frá því hann og mamma voru að
byggja húsið á Stórateignum, en
það byggði hann frá grunni og
gerði í mínum huga allt þar óað-
finnanlega innan sem utan, enda
flinkur smiður. Fallega eldhús-
innréttingu, lagði parket, setti
upp hurðir og að lokum smíðaði
hann fallega innréttingu fyrir
herbergið mitt. Og svo smám
saman var það stóri garðurinn í
kringum húsið, annað eins verk-
efni sem hann leysti svo vel.
Faðir minn hafði einnig gaman
af veiði og að komast í góða ferð
við fallegt vatn kunni hann svo
sannarlega að meta, ég man eftir
undirbúningi hans fyrir þessar
ferðir, þá var svo gaman. Pabbi
dundaði einnig mikið í bílskúrn-
um og dyttaði að því sem þurfti,
flest verkefni gast hann leyst svo
ágætlega.
En eins og svo oft eru vegir
guðs órannsakanlegir og okkur
ekki ætlað að skilja allt, og þann-
ig var það nú í lífi pabba en ég trúi
því að nú sé hann kominn á góðan
stað þar sem lífið leikur við hann.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(Vald. Briem)
Lilja.
Vertu ekki grátinn við gröfina mína
góði, ég sef ekki þar.
Ég er í leikandi ljúfum vindum,
ég leiftra sem snjórinn á tindum.
Ég er haustsins regn sem fellur á fold
og fræið í hlýrri mold.
Í morgunsins kyrrð er vakna þú vilt,
ég er vængjatak fuglanna hljótt og
stillt.
Ég er árblik dags um óttubil
og alstirndur himinn að nóttu til.
Gráttu ekki við gröfina hér –
gáðu – ég dó ei – ég lifi í þér.
(Þýð. Ásgerður Ingimarsdóttir)
(Höf. ókunnur.)
Andrea og Hjalti Stefán.
Einar Kristjánsson
✝
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir,
amma, langamma, systir og fóstursystir,
SÓLVEIG GUÐBJÖRG EIRÍKSDÓTTIR,
Kársnesbraut 96,
Kópavogi,
lést 7. nóvember í Skógarbæ.
Útför hennar fer fram frá Kópavogskirkju
miðvikudaginn 14. nóvember.
Þorbjörn Tómasson,
Guðjón Þorbjörnsson,
Lilja Guðlaugsdóttir,
Ragnar Karl Guðjónsson, Dorte Winge
Sólveig Valerie Guðjónsdóttir,
Þorbjörn Jindrich Guðjónsson,
Þorbjörn Eiríksson,
Guðlaugur Ísfeld Andreasen,
Magnús Ísfeld Andreasen,
Kristinn Breiðfjörð Eiríksson, Sigurlaug Sigurfinnsdóttir,
Jón Eiríksson, Erla Sigurðardóttir,
Kristrún Guðjónsdóttir
og barnabarnabörn.