Monitor - 27.06.2013, Page 12

A
rnór Dan Arnarson skaust
fram á sjónarsviðið með Agent
Fresco þegar hljómsveitin vann
Músíktilraunir árið 2008 og var
þá nýfluttur til landsins eftir að
hafa alist upp í Danmörku. Af
þeim ástæðum segist söngvar-
inn hafa sérstakt sjónarhorn á
íslenskt samfélag og menninguna hérlendis og kallar
sig raunar ferðamann í eigin landi. Á sömu forsendum
segist hann geta fullyrt að aðdráttaraflið sem trekkir
túrista til landsins sé náttúrufegurðin og tónlistin.
Blaðamaður Monitor settist niður með söngvaranum
lífsglaða og ræddi við hann um tónleikastaðamálið
mikla, framhaldið hjá Agent Fresco, næturvinnu,
fótboltaspark án klæða og allt þar á milli.
Þú varst stressaður fyrir að mæta í myndatöku vegna
sólbruna. Fórstu of geyst í „tanið“?
Já, það mætti kannski kalla mig Arnór Tan núna (hlær).
Við í Agent Fresco fórum út á land í heila viku að æfa og
semja nýju lögin okkar. Síðustu dagana var svo drullu-
gott veður svo við Vignir bassaleikari ákváðum að fara
snemma á fætur og skelltum okkur í göngutúr. Við vor-
um léttklæddir í göngunni en sögðum síðan: „Fokk itt,
nú „tönum“ við almennilega,“ og skelltum okkur bara úr
öllum fötum. Við spiluðum meira að segja smá fótbolta
allsberir. Daginn eftir þurfti ég hins vegar að gjalda þess
og er ennþá að vinna í því með góðu aloe vera-kremi.
Þú segir að hljómsveitin hafi verið að semja og æfa
nýja tónlist. Má þá búast við nýrri plötu í bráð?
Í fyrra töluðum við alltaf um að það kæmi út ný plata
í lok 2012 og núna miðum við við lok 2013, þannig að
þú heyrir að það er mjög erfitt að negla niður einhverja
staðfesta tímasetningu. Þetta snýst nefnilega um fleira
en að klára tónlistina. Við þurfum að skoða tilboð frá út-
lenskum plötufyrirtækjum og svo framvegis. Það kemur
klárlega eitthvað nýtt efni út í ár, að minnsta kosti eitt
lag. Út af öllu veseninu í kringum útgáfu er alltaf svo
erfitt að lofa einhverri dagsetningu. Vonandi sem allra
fyrst, við höfum ekki þolinmæði til að bíða mjög lengi
eftir að efnið er klárt.
Hvernig er nýja efnið?
Fyrir fólk sem þekkir plötuna okkar, A Long Time
Listening, þá er hægt að lýsa þessu best með því að við
ætlum að stíga næstu skref með flestallar pælingar
sem við vorum með í gangi á henni. Við erum
allir svolitlir „metalhausar“, svo við
elskum að vera með aggressífa hluti í
tónlistinni okkar en á sama tíma elsk-
um við popp og tilfinningaríka tónlist.
Svo verðum við með ný hljóðfæri, nýtt
„sánd“ og leikum okkur með rafrænar
pælingar.
Það eru liðin þrjú ár frá síðustu plötu,
A Long Time Listening. Að mati ykkar
hörðustu aðdáenda er það alltof langur
tími. Átti nafn plötunnar kannski að
gefa til kynna að fólk ætti að hlusta
á hana í þrjú, fjögur ár áður en þið
gæfuð út næstu plötu?
Er það ekki bara frábær skýring (hlær)?
Nei, að sjálfsögðu viljum við auðvitað
gefa nýtt efni út sem fyrst og viljum
ekki láta of mikinn tíma líða á milli
platna, en á sama tíma hefur þetta verið
nauðsynlegt. Stefnan okkar er að endur-
taka okkur ekki og til þess þurftum við
að fá svigrúm til að koma alveg ferskir
inn aftur.
Ykkur til varnar má kannski líka fylgja
sögunni að það voru 17 lög á plötunni.
Nákvæmlega, þetta var tvöföld plata
– hættið að kvarta (hlær).
Mér skilst að þið séuð vanir að semja og taka upp að
nóttu til. Hvers vegna?
Við Tóti (gítarleikari), sem semjum mestallt, vinnum
bara rosa mikið á næturnar en mér finnst erfitt að
útskýra hvers vegna. Það er bara svo gott að vinna svona
vinnu þegar það er engin truflun í gangi. Kyrrðin veitir
mér mikinn innblástur og úr kyrrðinni kemur kaos. Þá
vakna allar tilfinningarnar sem nýtast mér í að semja
tónlist.
Fyrstu helgina í júlí farið þið austur til að spila á
Eistnaflugi í þriðja skipti. Hvernig er stemningin þar?
Hún er frábær, Eistnaflug og Airwaves eru uppáhalds-
tónlistarhátíðarnar mínar á Íslandi. Það er svo gott fólk
í metalsenunni. Á Eistnaflugi sérðu ekkert nema fólk
að hlæja saman, knúsast og „slamma“ saman. Fyrir
tónlistarmenn er þetta líka frábær hátíð af því að það er
allt svo vel skipulagt og bara til fyrirmyndar. Það er bara
eitthvað fallegt við Eistnaflug og okkur finnst heiður
að fá að vera með, þar sem við erum náttúrlega ekki
eiginlegt metalband.
Svo eru tónleikar á Faktorý seinna í júlí, sem verða
hálfgerðir kveðjutónleikar ykkar á þeim stað, þar sem
honum verður lokað síðar í sumar. Verða tár felld þar?
Það verður allavega sorglegt. Ég tengist Faktorý svo
sterkum böndum. Við í Agent Fresco spiluðum á opnun-
artónleikunum þar, þar hitti ég kærustuna mína í fyrsta
skipti og svona, svo þetta verður mjög persónulegt fyrir
mig. Við ætlum líka að fara nostalgíuleiðina með því að
spila með Mammút og Benny Crespo’s Gang sem eru
hljómsveitirnar sem við spiluðum svo mikið með þegar
við vorum að byrja. Það verður ótrúlega gaman að spila
með þeim en erfitt og ömurlegt að kveðja staðinn.
Þú tjáðir skoðanir þínar á þessari lokun með einlæg-
um skrifum á Facebook-síðu Agent Fresco.
Já, mér finnst þetta svo mikil synd og svo mikill óþarfi.
Málið er að ég er alinn upp í Danmörku og kom bara
hingað árið 2006 svo það má því eiginlega segja að ég
sé túristi í eigin landi. Þar að auki var pabbi minn með
ferðaskrifstofu í Danmörku sem skipulagði ferðir til
Íslands og ég vann þar um tíma. Með öðrum orðum veit
ég nákvæmlega af hverju ferðamenn koma til Íslands,
það er vegna náttúrunnar og tónlistarinnar. Þegar
Faktorý verður lokað verða bara tveir almennilegir staðir
eftir fyrir hljómsveitir sem vilja halda tónleika með góðu
„sándi“. Það er Volta og Gaukur á Stöng, sem eru meira
að segja í sama húsnæði. Það er svo mikið grín hvað fólk
hugsar skammt fram í tímann í þessu samhengi.
Það þarf líka að taka fram að það er ekki bara nóg að
opna tónleikastað. Faktorý er miklu meira en það. Til
að svona dæmi gangi upp þarf gott fólk með góð hjörtu
sem er tilbúið að leggja ótrúlega mikla vinnu á sig til að
skapa rétta umgjörð. Þeir sem standa á bak við Faktorý
eru búnir að vera að byggja þetta upp í þrjú ár, með stöð-
ugum viðbótum við hljóðkerfi, aðstöðu og svo framvegis
ásamt því að vera ábyrgðarfullir. Þegar öllu er á botninn
hvolft er þetta auðvitað flókið og leiðinlegt mál þar sem
ákveðið samningsbrot hefur átt sér stað, eins og komið
hefur fram, auk þess sem málið er litað af samskipta- og
virðingarleysi.
Ert þú sem sagt vel inni í málum?
Já, þetta eru góðir vinir mínir sem reka Faktorý. Þetta
fer einmitt svo sérstaklega mikið fyrir brjóstið á mér
af því að ég veit hvað þetta eru duglegir og yndislegir
strákar. Þetta er ekki bara einhver staður sem er verið
að loka, það er verið að skemma frábært starf. Það
má ekki misskilja mig, auðvitað þarf
að byggja einhver hótel til að hýsa
gesti okkar, en að fórna bestu plássum
miðborgarinnar og rífa mikilvæga staði
fyrir menningarlífið fyrir hótel er það
sem fer fyrir brjóstið á mér. Dæmi um
vel heppnaða framkvæmd er Hótel
Marina, þar sem byggt var á stað sem
var ekki jafnvel nýttur og staðirnir
sem við erum að tala um og með því
hefur miðbærinn bara stækkað, það
er gott mál. En þetta er auðvitað erfitt
og viðkvæmt mál. Nú er allavega búið
að skipuleggja svakalega dagskrá á
Faktorý þennan lokamánuð og ég vona
bara að sem flestir njóti hennar.
Hvað heldur þú að muni gerast hvað
tónleikastaði varðar? Spretta upp nýir
staðir?
Vonandi er þetta eins og fönix, að það
komi eitthvað fallegt upp úr öskunni.
En þetta með Faktorý er bara svo mikill
óþarfi af því að þetta er svo ógeðslega
góður staður. Það að vera með höfuð-
borg sem er fræg fyrir mikið tónlistarlíf
og eiga síðan allt í einu ekki stað sem
tekur 500-1000 manns, eins og Nasa,
og að missa Faktorý líka er bara grín. Harpa er flott hús
en hún er ekki beint staður fyrir grasrótina. Það er bara
erfitt að horfa upp á það þegar menn eru búnir að leggja
blóð, svita og tár í eitthvert verkefni og það er bara tekið
frá þeim svona (smellir fingri). Þetta er eins og með
margt hérlendis, maður veit ekki hvort maður á að hlæja
eða gráta. Ég elska að búa hérna en blaðran er löngu
sprungin hjá mér þegar kemur að þessum hlutum.
Eins og þú segir hefur þú dálítið skemmtilegt sjónar-
horn á íslenskt samfélag þar sem þú bjóst í Danmörku
frá 5 til 21 árs aldurs. Hvernig var að alast upp í
Danmörku?
Ég fékk frábært uppeldi og þó svo að foreldrar mínir
hafi ekki verið efnaðir þá pössuðu þeir upp á að við
færum alltaf einu sinni á ári til Íslands svo ég fór að
elska landið meira og meira. Pabbi minn, Örn Jóns
Petersen, var ótrúlega virkur hérlendis, bæði í íþróttum
og til dæmis í útvarpi, og mér fannst alltaf svo heillandi
hvað hann náði að gera margt á stuttum tíma á Íslandi.
Hann elskaði landið mjög mikið og ég smitaðist af því.
Sem unglingur varð ég sjúklega mikill aðdáandi Sigur
Rósar, Mínus og Múm, svo dæmi séu tekin, þannig að
ég veit nákvæmlega hvernig erlent fólk upplifir íslenska
tónlist. Þegar ég missti pabba minn úr krabbameini 2006
fór jarðarförin fram hérlendis og ég ákvað bara að verða
eftir á Íslandi.
Haustið 2008 ætlaðir þú aftur til Danmerkur í leiklist-
arskóla en dast inn Agent Fresco fyrir tilviljun. Ert þú
feginn því að hafa dottið inn í hljómsveitina?
Já, ég get ekki annað verið þakklátur fyrir þessa röð
tilviljana sem kom mér á þann stað sem ég er nú. Á
sama tíma stend ég í þakkarskuld við fullt af fólki. Ég
hef líka reynt að hafa það fyrir reglu að vera óhræddur
við að stökkva á flestöll tækifæri sem mér bjóðast. Ég var
sem sagt bara að læra söng í FÍH þegar strákarnir spurðu
mig bara rétt fyrir Músíktilraunir hvort ég vildi vera með
í Fresco og ég vissi ekki neitt hvað ég var að gera uppi á
sviði, þetta var algjör spuni. Áður en ég vissi af unnum
við Músíktilraunir, áttum að spila á Arnarhóli á 17. júní
og svo á Airwaves og mér fannst þetta allt geðveikt.
Hafðir þú þá verið í hljómsveitarstússi í Danmörku?
Já, ég var í hljómsveit með vinum mínum í Danmörku.
Einn þeirra heitir Martin og er í Vinnie Who, sem
er svona flottasta partíhljómsveitin í Danmörku og
hafa spilað á Airwaves. Við vorum saman í nu metal-
hljómsveit sem hét Despero. Ég er bara þakklátur fyrir
að YouTube hafi ekki verið byrjað þá, svo það getur
enginn flett þessu upp (hlær). Seinna varð sami hópur
að hljómsveitinni Rosa og þá gerðust frábærir hlutir. Þeir
sem hafa heyrt Rosa-lög geta fundið smá líkt í þeim og
Fresco-lögunum.
Mér skilst að þú sért kallaður „mamman“ í Agent
Fresco.
Já, það er fyndið hvernig maður er alltaf bara afurð af
umhverfinu. Gott dæmi um það er Vignir bassaleikari.
Í hljómsveitinni okkar er hann svona barnið, en svo í
Ultra Mega Technobandinu Stefán, þar er hann pabbinn.
Ég hef bara smám saman orðið sá sem tók það að sér
af því að enginn annar gerði það. Ég get verið rosalega
nákvæmur og ég vil hafa hlutina vel undirbúna og
skipulagða. Það að vera í hljómsveit snýst nefnilega um
svo miklu, miklu meira en bara að semja og spila tónlist.
Þið strákarnir í hljómsveitinni hafið farið í nokkur
tónleikaferðalög til útlanda og í slíkum ferðum verða
alltaf til einhverjar hljómsveitasögur. Ert þú til í að
segja mér söguna af dvergnum í Austurríki?
Hún er hræðileg (hlær). Þegar við keyrum milli
tónleikastaða erum við vanir að fara í leiki eins og Hver
er maðurinn? Einu sinni þegar ég átti að gera var ég
með leikarann Warwick Davis, sem er sennilega frægasti
dvergvaxni leikari heims, en strákarnir vissu ekkert
hver hann var og ég var svo ótrúlega hissa á því. Þetta
kvöld áttum við að spila á stað í Austurríki og í hljóm-
sveitinni sem hitaði upp fyrir okkur var einn gaur sem
var rosalega lágvaxinn. Rétt fyrir tónleikana vorum við
Tóti gítarleikari í tölvunni og ég ætlaði að sýna honum
Warwick Davis og þegar við flettum honum upp á IMDb.
com kom upp ljósmynd úr bíómyndinni Leprechaun
(ísl. búálfur) svo ég öskraði auðvitað „leprechaun!“ og á
nákvæmlega sama tíma labbar lágvaxni gæinn inn – og
ekki nóg með það heldur var hann einmitt klæddur í
grænar buxur. Hann varð alveg stjarfur og til að bæta
gráu ofan á svart þurfti Tóti að reyna að fela það sem var
á tölvuskjánum og sussa á mig, sem lét þetta bara líta
enn verr út. Sem betur fer skemmtum við okkur vel með
þessum manni seinna um kvöldið en þetta var hræðilegt
augnablik og ég er ennþá að pæla í að senda manninum
skilaboð á Facebook til að útskýra að ég hafi alls ekki
verið að kalla hann búálf.
Undanfarin misseri hefur þú einnig starfað töluvert
með Ólafi Arnalds. Hvernig kom það til?
Hvorugur okkar man hvenær eða hvernig við kynnt-
umst, en Óli bauð mér upphaflega að semja eitt lag
með sér sem endaði á að vera lagið Old Skin. Hann
hefur seinna viðurkennt að það var hálfgerð tilraun
til að sjá hvernig það var að vinna með mér og upp frá
því bauð hann mér að taka þátt í að semja laglínur og
syngja nokkur lög á plötunni sinni og það hentaði mér
bara fullkomlega á þeim tímapunkti. Við í Fresco vorum
nýbúnir að gefa út plötu og fylgja henni eftir og mig
langaði að prófa að gera eitthvað allt annað áður en
Ég tengist Faktorý svo
sterkum böndum. Við í
Agent Fresco spiluðum á opn-
unartónleikunum þar, þar hitti
ég kærustuna mína í fyrsta
skipti og svona...
12 MONITOR FIMMTUDAGUR 27. JÚNÍ 2013
Texti: Einar Lövdahl einar@monitor.is
Myndir: Styrmir Kári styrmirkari@mbl.is
ARNÓR DAN
Á 30 SEKÚNDUM
Fyrstu sex: 290785.
Það sem fékk mig helst til að
nenna fram úr í morgun: Ein-
hvers konar blanda af sársauka
vegna brunasárs sem ég fékk
í fótbolta í gær og því að ég
þurfti að mæta í þetta viðtal.
Það sem veldur mér helst
hugarangri þessa stundina:
Ábyrgðarleysi og vanvirðing
yfirhöfuð fara í taugarnar á mér.
Það fyndnasta sem ég hef séð
á netinu: Ég elska að skoða
samantektir af mistökum í
sjónvarpsþáttum á netinu. Það
er svo fyndið að horfa á leikara
þegar þeir geta ekki haldið
andliti og springa úr hlátri.
Æskuátrúnaðargoð: Chino
Moreno, Peter Schmeichel og
pabbi minn, Örn Jóns Petersen.