Morgunblaðið - 05.06.2014, Síða 28

28 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 5. JÚNÍ 2014
✝ Sigurlaug ErlaJóhannes-
dóttir fæddist að
Gauksstöðum í
Garði 4. mars
1933. Foreldrar
hennar voru Jó-
hannes Jónsson,
útvegsmaður og
bóndi, f. 4. apríl
1888 og d. 26. júlí
1975, og Helga
Þorsteinsdóttir frá
Meiðastöðum, f. 22. júlí 1892
og d. 14. október 1968. Sig-
urlaug var tólfta barn þeirra
af fjórtán. Eru þau öll látin,
nema Gísli Steinar, f. 1924.
Sigurlaug ólst upp í Garð-
inum, lauk þaðan skyldunámi
auk þess að vinna við marg-
vísleg heimilisstörf og störf
tengd starfsemi foreldra henn-
ar. Hugur hennar stefndi
snemma á nám í hjúkrun. Hún
lauk gagnfræðaprófi frá Hér-
aðsskólanum á Laugarvatni og
útskrifaðist frá Hjúkr-
unarskóla Íslands á afmæl-
isdegi sínum 4. mars 1955. Eft-
ir að hafa starfað við
Sjúkrahúsið á Akureyri og
Landspítalann fram á vor 1956
fór hún, ásamt vinkonu sinni,
til starfa við Massachusetts
Memorial-sjúkrahúsið í Bost-
on. Eftir heimkomu ári síðar
mars 1981. Börn Rafns og
stjúpbörn Helgu eru Pétur
Benedikt, f. 14. maí 1982 og
Hjördís Perla, f. 15. febrúar
1986. 2) Tómas, f. 9. apríl
1962, lögmaður. Eiginkona
hans er Áslaug Briem, f. 3. júlí
1965, ferðamálafræðingur.
Dætur þeirra eru Hjördís
Maríanna, f. 31. maí 1992,
Sara Hildur, f. 8. maí 1996 og
Anna Rakel, f. 7. maí 2001. 3)
Sigríður María, f. 10. desem-
ber 1970, lögfræðingur. Eig-
inmaður hennar er Björn
Bjartmarz, f. 23. apríl 1962,
rannsóknarlögreglumaður.
Börn Sigríðar og stjúpbörn
Björns eru Jóhann Gunnar, f.
8. október 1995, Tómas Ingi, f.
16. desember 1999 og Eva
María, f. 17. ágúst 2004. Barn
Björns og stjúpdóttir Sigríðar
er Elsa Hrund, f. 29. júní 1993.
Áhugamál Sigurlaugar voru
fjölmörg. Hún stundaði og
lagði mikla áherslu á heilsu-
rækt, sund, jóga og leikfimi og
féll fyrir golfíþróttinni á
seinni árum. Hún sinnti gróð-
urrækt á yndisfögrum stað við
Álftavatn í Grímsnesi, þar sem
hjónin reistu sér sumarhús
fyrir aldarfjórðungi. Sig-
urlaug var alltaf málsvari
þeirra sem minna máttu sín og
starfaði m.a. fyrir Mæðra-
styrksnefnd hin síðari ár. Hún
var hvarvetna metin fyrir
dugnað, jákvæðni og hrein-
skiptni.
Útför Sigurlaugar verður
frá Neskirkju, fimmtudaginn
5. júní 2014, kl. 13.
vann Sigurlaug m.
a. við Sjúkrahúsið
í Keflavík, hand-
lækningadeild
Landspítalans og
Blóðbankann og
síðan við Sa-
hlgrenska sjuk-
huset í Gautaborg
um hálfs árs skeið
1959, en hóf þá
aftur störf við
Blóðbankann. Eft-
ir nokkurt hlé á hjúkr-
unarstörfum hóf hún aftur
haustið 1966 hlutastörf á ýms-
um deildum Landspítalans, síð-
ustu árin á móttökudeild fyrir
aldraða í Hátúni, þar til hún
hætti árið 1997.
Sigurlaug giftist Jóni G.
Tómassyni, f. 7. desember
1931, fyrrv. borgarritara og
ríkislögmanni, 4. júní 1960.
Börn þeirra eru: 1) Helga
Matthildur, f. 14. desem-
ber.1960, hjúkrunarfræðingur.
Maður hennar er Rafn B.
Rafnsson, f. 9. apríl 1959,
rekstrarhagfræðingur. Dóttir
Helgu og stjúpdóttir Rafns er
Sigurlaug Helga, f. 28. nóv-
ember 1988. Dóttir Helgu og
Rafns er Matthildur María, f.
4. október 1997. Sambýlis-
maður Sigurlaugar er Heimir
Fannar Hallgrímsson, f. 25.
Móðir mín var stolt af upp-
runa sínum úr Garðinum, suður
með sjó, og þótti forréttindi að
fá að alast þar upp í stórum
systkinahópi og fjörugu fé-
lagslífi. Lífið þar snerist um
fiskverkun og bústörf og flest
systkini hennar völdu sér far-
veg í samræmi við það. Eldri
systur hennar fóru í hússtjórn-
arskóla og bræður í sjómanna-
skóla. Það þótti róttækt í Garð-
inum þegar mamma ákvað 18
ára að fara að heiman að læra
og vinna við hjúkrun. Það var
ekki samkvæmt vilja föður
hennar en mamma sýndi sjálf-
stæði sem ávallt einkenndi
hana.
Mamma var ákveðin á sinn
ljúfa og hógværa hátt. Það var
mjög erfitt að telja henni hug-
arhvarf, til dæmis um hvort
ætti að mála sumarbústaðinn
hvítan eða grænan, hvaða tré
ætti að grisja og jafnvel hvað
þau ættu að heita. Hún náði
ekki sínu fram með mörgum
orðum heldur gekk fram með
góðu fordæmi og kenndi okkur
góða siði. Hún var trúuð og
kenndi okkar fallegar bænir.
Passíusálmarnir voru í uppá-
haldi hjá henni. Hún kenndi
okkur að bjarga okkur sjálf,
líkt og hún þurfti að gera.
Á ástríku æskuheimili okkar
ákvað mamma snemma að inn-
leiða verkaskiptingu og jafn-
rétti. Þar voru bæði kynin látin
taka til hendinni við húsverkin,
sem þótti nýlunda. Einkum
gagnvart virðulegum embætt-
ismönnum, sem pabbi var, en
ég fékk aldrei að kynnast neinu
öðru. Mamma var líka á undan
sinni samtíð í matargerð og
hollu mataræði. Hún var líklega
meðal fyrstu húsmæðra hér á
landi að gefa bónda sínum úti-
grill og senda hann út að grilla,
þar sem hann undi sér reyndar
ágætlega.
Stundum fannst mér að
hreinlætið og skipulagið hjá
mömmu hefði mátt njóta minni
forgangs en ég skildi betur
sjónarmið hennar þegar ég
sjálfur eignaðist börn. Tók þá
upp sömu siði gagnvart þeim og
auðvitað var aginn líka nauð-
synlegur. Verst að börnin vita
það ekki á meðan þau eru bara
börn.
Mamma átti auðvelt með að
skilja þarfir annarra, sem
gagnaðist henni vel við hjúkr-
unarstörfin sem hún gegndi af
lífi og sál. Hún náði einnig frá-
bæru sambandi við barnabörnin
sín og hún lék sér oft fallega
við þau. Átti auðvelt með að
hverfa inn í þeirra heim.
Mamma hafði gott skopskyn og
skemmtilega sýn á tilveruna.
Átti það jafnvel til að búa til
nýyrði og málshætti. Hvert sem
hún fór bætti hún umhverfi sitt
með glaðværð, hlýju og hisp-
ursleysi og eignaðist fyrir vikið
marga vini.
Í tvígang þurfti mamma að
berjast við krabbamein og
þurfti að lokum að lúta í lægra
haldi eftir hetjulega baráttu. Í
bæði skiptin stóð hún þó uppi
sem sigurvegari því hún kenndi
okkur að glíma við vandamálin
með æðruleysi, viljastyrk og
bjartsýni að vopni.
Mamma naut lífsins og
stundaði golf, jóga, sund og
önnur áhugamál af fullum
krafti á meðan hún gat. Hún
átti ástríkan eiginmann, börn
og barnabörn sem elskuðu hana
og dáðu. Hún var ennþá ung í
anda og að vissu leyti í blóma
lífsins þegar hún féll frá. Það er
sárt að hún fékk ekki að njóta
þess aðeins lengur með okkur
og það fannst henni líka. Ég
kveð móður mína með söknuði,
blessuð sé minning hennar.
Tómas Jónsson.
Elsku hjartans mamma mín,
ég sit hér við kertaljós og hug-
urinn reikar og ég finn hve sárt
ég sakna þín. Það eru svo ótal
ljúfar minningar um yndislegar
stundir okkar saman og mun ég
ætíð geyma þær í hjarta mínu.
Þú varst ástkær móðir, dásam-
leg amma og yndisleg tengda-
mamma. Þú varst svo heil-
steypt og traust manneskja,
dugleg, réttsýn, ljúf og ætíð
ung í anda. Þú varst því elskuð
og dáð af öllum sem kynntust
þér. Þú varst snemma fyrir-
mynd okkar allra varðandi mik-
ilvægi hreyfingar og hollra lífs-
hátta og það var aðdáunarvert
að fylgjast með þér stunda öll
þín áhugamál og líkamsrækt
fram á síðustu stundu. Það
voru mikil forréttindi að fá að
alast upp við ástríkt hjónaband
ykkar pabba og yndislegt að
horfa á ykkur jafnástfangin
sem fyrr þegar aldurinn færðist
yfir. Missir okkar er mikill og
þín verður sárt saknað en við
munum halda áfram og passa
fyrir þig hann pabba okkar sem
hefur misst svo mikið og stóð
sig svo hetjulega í veikindum
þínum. Ég kveð þig með þessu
ljóði sem góð kona sendi mér á
þessum erfiðu tímum, það
huggar.
Vertu ekki grátinn við gröfina mína
góði, ég sef ekki þar.
Ég er í leikandi ljúfum vindum,
ég leiftra sem snjórinn á tindum.
Ég er haustsins regn sem fellur á
fold
og fræið í hlýrri mold.
Í morgunsins kyrrð er vakna þú vilt,
ég er vængjatak fuglanna hljótt og
stillt.
Ég er árblik dags um óttubil
og alstirndur himinn að nóttu til.
Gráttu ekki við gröfina hér –
gáðu – ég dó ei – ég lifi í þér.
(Höf. ókunnur.)
Takk fyrir allt elsku mamma
mín, blessuð sé minning þín.
Sigríður María
(Sigga Maja).
Sigurlaug tengdamóðir mín
hafði mikla útgeislun og góða
nærveru. Bros hennar og fas
var einlægt og frá henni stafaði
lífskraftur og reisn sem við
fengum að njóta sem nutum ná-
vistar við hana. Góður golfari
hefur ávallt verið í mínum huga
sá sem er skemmtilegt að spila
golf með. Sigurlaug var í þeim
skilningi frábær golfari. Hún
fann þetta rétta jafnvægi milli
þess að virða golfsiði og reglur,
slá á létta strengi og hrósa því
sem vel var gert. Kríurnar geta
verið mjög ágengar á golfvell-
inum á Seltjarnarnesi og það
var einstakt að fylgjast með
Laugu tala til þeirra í vinaleg-
um tón til að róa þær, greiða
götu andafjölskyldna sem áttu
leið um völlinn og þannig smit-
aði hún frá sér jákvæðni og
skemmtilegri stemningu til
meðspilara sinna. Helga, móðir
Laugu, fæddist að Melbæ þar
sem nú er fjórða brautin á
Hólmsvelli á Suðurnesjum. Það
var sérstök upplifun að spila þá
braut með Laugu og finna þau
tengsl sem hún hafði til for-
feðra sinna. Hún þekkti vel lífs-
baráttu þessa fólks og deildi
með okkur skemmtilegum hug-
leiðingum sínum um tímana
tvenna. Á haustin á golfvell-
inum í Öndverðarnesi var alltaf
jafn ánægjulegt að finna gott
bláberjalyng, tína ber í lófann
og færa Laugu. Hún dásamaði
berin, ljómaði öll og frá henni
stafaði þessi einstaka fegurð
sem hún bjó yfir. Fyrir hvatn-
ingu hennar fyrir nokkrum ár-
um þá lögðum við á fótinn og
klifum Ingólfsfjall með Laugu í
fararbroddi. Markmið hennar
var að ná á fjallstopp sem blasti
við frá sumarbústað þeirra á
Sporði áður en það yrði of
seint. Það var okkur sem vor-
um með í för mikið ánægjuefni
þegar við stóðum við hlið ömmu
Laugu og horfðum á Sporð af
toppi Ingólfsfjalls. Lauga var
leikhússunnandi, las mikið og
áttum við Helga ótal ánægju-
legar stundir þar sem við rædd-
um við hana og Nóna um leik-
húsverk og bækur. Sem amma
var hún einstök, las fyrir
barnabörn sín, fór með þau í
leikhús, prjónaði á þau og
dúkkurnar þeirra, lék við þau,
fylgdist af áhuga með náms-
árangri þeirra og hvatti þau
áfram. Stundaði líkamsrækt,
iðkaði jóga, fór á skíði og spil-
aði golf með börnum og barna-
börnum sínum. Hún hafði
áhuga á hollu mataræði en sá
þó til þess að elda fyrir mig á
hverju ári saltkjöt og baunir
sem var í miklu uppáhaldi hjá
okkur báðum. Lauga var mjög
myndarleg húsmóðir, gestrisin
og þau hjón höfðingjar heim að
sækja. Hjónaband Laugu og
Nóna einkenndist af gagn-
kvæmri ást og virðingu sem
stóð í tæp fimmtíu og fjögur ár.
Milli þeirra var djúp ást og var
hjónaband þeirra okkur öllum
góð fyrirmynd. Eins og Lauga
sinnti af alúð börnum sínum og
barnabörnum og studdi þau á
lífsgöngu þeirra þá sinntu þau
henni af mikilli umhyggjusemi
þegar hún gekk sín síðustu
spor. Það var aðdáunarvert að
fylgjast með dugnaði hennar og
þolinmæði við að takast á við
þverrandi lífskraft sinn, sem
hún gerði af mikilli reisn með
Nóna sér við hlið allt þar til yf-
ir lauk. Þó að Lauga sé ekki
lengur á meðal okkar þá finn-
um við áfram sterkt fyrir návist
hennar og minningin um hana
mun lifa með okkur alla tíð.
Rafn Benedikt Rafnsson.
Mig langar með nokkrum
orðum að minnast elskulegrar
tengdamóður minnar, Sigur-
laugar Erlu Jóhannesdóttur.
Hún kvaddi þennan heim á fal-
legum sumardegi umvafin ást
og umhyggju fjölskyldu sinnar.
Hetjuleg barátta við illvígan
sjúkdóm er á enda og hvíld frá
þjáningum kærkomin. Við sem
eftir erum upplifum sorg og
sáran söknuð en um leið erum
við innilega þakklát fyrir það
að Lauga var hluti af lífi okkar.
Það er stundum sagt í gamni
og kannski smá alvöru að það
sé ekki auðvelt hlutskipti að
vera eiginkona einkasonar og
gamansögur um kröfuharðar
tengdamæður eru margar,
flestar í þeim dúr að engin
kona sé nógu góð fyrir einka-
soninn. Þetta átti sannarlega
ekki við í tilfelli okkar Laugu
og aldrei bar nokkurn skugga á
okkar samband sem hefur
ávallt einkennst af gagnkvæmri
virðingu og væntumþykju.
Allt frá því að ég hitti Laugu
í fyrsta sinn hef ég dáðst að
mörgu í fari hennar. Ég dáðist
að henni fyrir einstaka smekk-
vísi í öllu því sem hún tók sér
fyrir hendur. Ég dáðist að því
hversu góður kokkur hún var
og hvað hún skreytti allt fal-
lega. Ég dáðist að því hvað hún
var dugleg að sinna heilsunni
og gera það sem henni þótti
hvað skemmtilegast, að spila
golf. Ég dáðist líka að því hvað
hún klæddi sig fallega og hvað
hún var oft hnyttin í tilsvörum
og skemmtileg. Hún var
skemmtileg amma og umhyggja
hennar gagnvart barnabörnun-
um var mikil. Hún var amma
sem settist á gólfið og lék sér
með börnunum. Hún málaði og
föndraði og spilaði kubb og
púkk með mikilli leikgleði. Hún
prjónaði dúkkuföt og hlýja
sokka. Ef einhver dætra okkar
Tómasar var lasin fylgdist
Lauga ávallt grannt með og
sýndi ástúð og umhyggju.
Lauga var mjög stolt af upp-
runa sínum, að vera sjómanns-
dóttir úr Garðinum. Henni þótti
afar vænt um Garðinn sinn og
vildi fara þangað reglulega,
helst með börnum og barna-
börnum. Hún sagði okkur
stundum skemmtilegar sögur af
æskuárum sínum eins og þegar
hún fór á skautum til kirkju.
Lauga vildi þó síður tala um
sjálfa sig og vildi frekar heyra
hvað aðrir hefðu að segja og
hvernig þeim vegnaði. Það var
henni ekki auðvelt hlutskipti að
vera í hlutverki sjúklingsins
þegar hún veiktist og aðspurð
um líðan og heilsufar var hún
skjót til svars og vildi frekar fá
að heyra hvernig við hin hefð-
um það.
Lauga og Jón áttu sér sælu-
reit við Álftavatn þar sem
ávallt var gott að koma. Þar
ræddum við Lauga gjarnan um
gróðurinn sem þau voru búin að
rækta upp með einstakri natni.
Sum trén kallaði Lauga með
nafni eins og Nesdrottninguna
og er það gott dæmi um
skemmtilega nálgun hennar og
sýn á ýmsa hluti. Ég er þakklát
fyrir allar þær góðu stundir
sem við áttum saman á Sporði.
Samband tengdaforeldra
minna var einstakt og sú ást og
umhyggja sem þau sýndu ávallt
hvort öðru var og verður okkur
börnum, tengdabörnum og
barnabörnum fyrirmynd og
dýrmætt veganesti til framtíð-
ar. Missir Jóns tengdaföður
míns er mikill.
Elsku Nóni, megi góðar og
dýrmætar minningar hjálpa þér
að takast á við sorgina og þinn
mikla missi.
Guð blessi minningu Sigur-
laugar Erlu Jóhannesdóttur.
Áslaug.
Amma okkar var einstök.
Hún var ávallt lífsglöð, bros-
mild og létt á fæti. Mikið sem
við eigum eftir að sakna ömmu,
heyra hlátur hennar og sjá
hennar bros. Við eigum ótrú-
lega fallegar og margar minn-
ingar um ömmu sem við mun-
um geyma á hlýjum stað í
hjarta okkar. Pönnukökubakst-
ur, prjónaðir kjólar á dúkkurn-
ar okkar, saumaskapur á okkur
barnabörnin, alls konar föndur
eins og mála steina á Sporði og
jólasveinastyttur heima á
Þorragötunni fyrir jólin ásamt
kökubakstri, sögulestri, bæna-
lestri, ófáar ferðirnar í sund,
golf, skíðaferðir, spilakennsla
og svo margt margt fleira.
Fram eftir aldri fór amma dag-
lega í sund, jóga, leikfimi og
spilaði golf þegar veður leyfði.
Allir sem ömmu þekktu vita
hvað mikinn áhuga hún hafði á
golfíþróttinni en aðeins þeir
sem spiluðu með henni vita
hversu fjörug hún var á vell-
inum. Hún talaði ekki aðeins
við stokka, steina og fugla held-
ur einnig golffélaga á næstu
brautum. Við systur fengum
báðar að njóta þess að spila
með ömmu golf og það er góð
minning að hafa staðið á teig
með ömmu og mömmu, þrjár
kynslóðir. Amma kenndi okkur
svo ótal margt. Eitt af því sem
hún kenndi okkur er að vera
duglegar og láta aldrei deigan
síga. Hún er fyrirmynd allra
þegar að því kemur að takast á
við erfið veikindi með sínu já-
kvæða hugarfari. Elsku amma
okkar, það eru forréttindi að
hafa átt þig sem ömmu, vin og
félaga.
Við kveðjum þig með söknuði
elsku amma. Þín verður sárt
saknað og alls hins góða sem
kom frá þér. Góðu stundanna
munum við minnast með gleði í
hjarta og miklu þakklæti fyrir
þann tíma sem við áttum með
þér.
Ég fel í forsjá þína,
Guð faðir, sálu mína,
því nú er komin nótt.
Um ljósið lát mig dreyma
og ljúfa engla geyma
öll börnin þín, svo blundi rótt.
(Matthías Jochumsson)
Sigurlaug Helga
Pétursdóttir,
Matthildur María
Rafnsdóttir.
Elsku amma okkar. Við erum
svo ótrúlega þakklát fyrir að
hafa átt þig sem ömmu og mun-
um aldrei gleyma þér. Við eig-
um svo margar góðar og
skemmtilegar minningar um
ykkur afa og við erum svo
þakklát fyrir að hafa getað
kvatt þig. Þú varst alveg frá-
bær amma, hress og ungleg og
alltaf svo góð og hlý við okkur.
Svo bakaðir þú bestu pönns-
urnar, prjónaðir svo vel, eldaðir
svo góðan mat og varst alltaf til
í að spila og leika við okkur.
Það hefur alltaf verið svo gott
að heimsækja þig og afa, bæði
á Þorragötuna og á Sporð, og
þið voruð alltaf til staðar fyrir
okkur.
Gaman væri að gleðja hana ömmu
og gleðibros á vanga hennar sjá,
því amma hún er mamma hennar
mömmu
og mamma er það besta sem ég á.
Í rökkrinu hún segir mér oft sögur,
svæfir mig er dimma tekur nótt,
syngur við mig kvæði fögur,
þá sofna ég bæði sætt og vært og
rótt.
(Björgvin Jörgensson)
Við kveðjum þig með sorg í
hjarta en um leið með þakklæti
fyrir að vera besta og skemmti-
legasta amma í heimi. Takk
fyrir að vera til, við vitum að þú
vakir yfir okkur. Við elskum
þig og afa og viljum kveðja þig
með bæninni sem þú kenndir
okkur:
Vertu, Guð faðir, faðir minn,
í frelsarans Jesú nafni,
hönd þín leiði mig út og inn,
svo allri synd ég hafni.
(Hallgrímur Pétursson)
Þín ömmubörn
Jóhann Gunnar, Tómas
Ingi og Eva María.
Hvert sem leiðin þín liggur
um lönd eða höf;
berðu sérhverjum sumar
og sólskin að gjöf.
(Stephan G. Stephansson)
Elsku amma okkar var ynd-
isleg, jákvæð og hjartahlý kona.
Hún var einstök amma, alltaf í
góðu skapi og til í að leika við
okkur í ýmsum leikjum og spil-
um. Aldrei var neitt ómögulegt
fyrir henni og hugmyndir að
nýjum leikjum og uppátækjum
spruttu fram. Við komum oft og
heimsóttum afa og ömmu að
sumri til í sumarhúsið þeirra.
Þar málaði hún með okkur
steina, kenndi okkur að hugsa
um gróðurinn, fór með okkur í
sund og spilaði á spil langt
fram á kvöld. Þetta voru ynd-
islegir dagar sem við munum
aldrei gleyma.
Amma fylgdist alltaf vel með
okkur og vildi vita hvernig okk-
ur gengi í öllu sem við tókum
okkur fyrir hendur. Þegar hún
kom í heimsókn kom hún alltaf
með glaðning handa okkur,
jarðarber í eftirrétt, hlýja
sokka eða fallega prjónaðar
flíkur á dúkkurnar okkar. Hún
vildi gera allt fyrir alla og sér-
staklega fyrir þá sem minna
máttu sín. Okkur þótti mjög
vænt um hvað hún lét sér annt
um hundana okkar og sýndi
þeim mikinn áhuga.
Sigurlaug Erla
Jóhannesdóttir