Fréttir - Eyjafréttir - 22.01.1998, Side 8

8
Fréttir
Fimmtudagur 22. janúar 1998
Kristiana Þorfinnsdóttir, formaður Felays eldri borgara.
fyrir fjórum árum. Á málfundum í
Verslunarskólanum fylgdu eiginlega
allir Sjálfstæðisflokknum að málum.
Við vorum tvær sem stóðum á móti
og þar vildi fólk kalla mig komrna,
vegna þess að ég talaði um
verkalýðsbaráttuna. Mér fannst þetta
auðuga fólk ekki hafa neina
tilfinningu fyrir þeim sem áttu minna.
Kannski var það líka að ég fann að
það voru svo fáir sem voru af fátækara
fólki í skólanum. Þetta fólk sem var í
skólanum á þessum tíma var allt meira
og minna með ættamöfn, en hins
vegar þurfti ég ekkert að gjalda þess
og átti mínar góðu vinkonur og á
ennþá. En maður sá muninn þegar
maður kom heim til þeirra. Ég þurfti
til dæmis að vinna á sumrin fyrir
skólagjöldunum og þótti það sjálfsagt,
en margar vinkonur mínar gátu verið í
útlöndum á sumrin. Hins vegar kont
aldrei upp nein öfund hjá mér í garð
skólasystkina minna, en jafnréttis-
tilfinning mín sagði að bilið mætti
vera jafnara milli manna.“
En hér í Eyjum. Skynjaðir þú
þennan mun, þegarþú komst hingað?
„Nei. Það var engin fátækt hér. Það
hafa allir alltaf haft næga atvinnu
héma sem hafa viljað vinna. Ég hef
alltaf sagt það að ef að yrði fátækt í
Vestmannaeyjum þá yrði hún alls
staðar á landinu. Á meðan við höfum
gjöful fiskimið, þá er ekki fátækt í
Vestmannaeyjum. Fólk hafði nóg og
hefur sem betur fer enn.“
Hvernig byrja afskipti þín af
bœjarniálapólitík í Eyjum?
„Magnús H. Magnússon fyrrverandi
bæjarstjóri og frændi minn bað mig
um að koma á lista. Ég spurði hann
að því hvað maður þyrfti að gera til
þess að fara á lista. „Ekki neitt, frænka
mín, ekki neitt,“ sagði hann. Ég sagði
þá allt í lagi og var sett á lista. Þetta
mun hafa verið 1978. Eftir það var ég
kosin í ýmsar nefndir og var meðal
annars sextán ár í stjóm verkamanna-
bústaða og svo síðar í félagsmálaráði
og kom stundum inn sem vara-
bæjarfulltrúi, en í bæjarstjóm var ég
frá 1990-1994“
Ekki tilbúin að láta
stjórna mér
Kristjana segir gengi krata hafa verið
misjafnt í bæjarmálapólitíkinni.
Stundum hafi verið einn fulltrúi og
stundum tveir. Hún segir að bæjar-
málapólitíkin í Eyjum hafi ekki
endurspeglað 1 andsmálapól itfkina.
„Pólitíkin hér var miklu harðari áður.
Nú em flest mál samþykkt samhljóða
og þó að menn æsi sig á fúndum, þá er
það búið þegar fundi er lokið.“
Nú segirþú þig úr Alþýðuflokknum
fyrir kosningarnar 1994. Hverning
stóð a því?
„Það reyndist erfiðleikum bundið að
fá einhveija tilsögn og upplýsingar unt
mál sem verið var að vinna í. Einnig
gat ég ekki samþykkt allt sem félagi
minn lagði fram. Ég var ekki alltaf
tilbúin til þess að segja já.“
Varstu sett í einhvern pólitískan
sakammarkrók?
, Já það má segja það. því ég var ekki
nógu handgengin eða hlýðin. Ég er
líka orðin það fullorðin þegar ég kem
inn í þetta starf og hef orðið mótaðar
skoðanir, þannig að maður lætur ekki
yngra fólk segja sér hvaða skoðanir
maður hefur á hlutunum. Ef menn eru
ósammála vil ég að menn geti rætt um
hlutina. En ég hef alltaf sagt að það
væri mannskemmandi að vera í
pólitík. Þegar ég sagði mig úr
Alþýðuflokknum var það með góðri
samvisku. Ég fann meiri áhuga og
farveg fyrir mínar skoðanir í
Sjálfstæðisflokknum hér heima, enda
hafa fulltrúar þeirra í bæjarstjóm verið
mjög áhugasamir um hagsmunamál
eldra fólksins í bænum. Ekki má
gleyma þætti Sigurðar Einarssonar
sem lagði stórfé í að útbúa púttvöll og
félagsaðstöðu fyrir Félag eldri
borgara.
Ég gekk hreint til verks þegar ég
sagði mig úr Alþýðuflokknum. Hins
vegar missti ég góða vini vegna þessa.
Mér finnst það ómaklegt, vegna þess
að maður á að hafa rétt til þess að
velja bæði í pólitík og öðru. Maður á
ekki að þurfa að missa vini sína þó
maður sé ósammála þeim í pólitfk.
Flestir vissu ástæðuna og virtu hana.
En ég sagði í viðtali fyrir síðustu
kosningar að ég treysti ekki
Guðmundi Þ.B. til þess að leiða V-
listann, en ég rak mig á það, að oft má
satt kyrrt liggja. En fyrir þessi orð
mátti ég gjalda nokkuð illilega.
Guðmundur er harðduglegur maður
og ég veit ekki hvað verður um
Alþýðuflokkinn þegar hann er ekki
lengur í forsvari fyrir hann."
Áherslumunur
Hverning leggjast komandi bœjar-
stjóniarkosningar í þig?
„Ég er hundrað prósent viss um að
Sjálfstæðismenn halda meirihlutan-
um. Kannski vegna þess hve dautleg
umræðan um pólitík hefur verið. Það
virðast allir vera sammála um allt. Ég
held að flokkamir séu orðnir svo líkir
og fátt sem greinir á milli. Málefnin
eru þau sömu. aðeins spuming um
áherslur og forgangsröðun. Hins
vegar held ég að á landsvísu sé frekar
kosið eftir stefnum, en í bæjarmálum
snýst málið um að kjósa fólk. Ég kýs
til dærnis ekki Sjálfstæðisflokkinn til
Alþingis."
Annars segir Kristjana að henni haft
aldrei fundist skemmtilegt í pólitík.
„Að vísu kynntist maður mörgu mjög
góðu fólki og það er gaman að segja
frá því að mér finnst að allir, sama
hvar í flokki þeir standa, vilja hag
bæjarins sem bestan.
Þetta er staðreynd og það eru allir að
vinna að þessu sama markmiði. hins
vegar er aðeins áherslumunur um
leiðir"
Allir Vestmannaeyingar vita hver Kristjana
Þorfinnsdóttir er og þekkja óeigingjarnt starf hennar í
þágu Félags eldri borgara í Vestmannaeyjum sem varð
tíu ára þann 7. janúar sl. Þó að starf hennar í þágu eldrí
borgara í Eyjum spanni tíu ár hefur hún einnig unnið
að málefnum þeirra á vettvangi bæjarmálanna, því hún
sat í ýmsum nefndum á vegum bæjarins í mörg ár, auk
þess að vera bæjarfulltrúi Alþýðuflokksins frá 1990 -
1994. Hún hefur og haldið styrkum bókhaldshöndum
utan um rekstur Eyjabúðar sem hún og eiginmaður
hennar, Finnbogi Friðfinnsson ráku í þrjátíu og tvö ár.
Kristjana er frískleg og hress í viðræðu, þó hún hafi orð
á því að minnið mætti vera betra. Kristjana hefur búið í
Vestmannaeyjum í fimmtíu ár og þó henni hafi leiðst
fyrsta árið heil ósköp, þá hafa hin fjörutíu og níu árin
skilað henni margfaldri uppskeru af þeim góða akri sem
hægt er að rækta í Eyjum, ef menn hafa rétta
hugarfarið.
„Mér leiddist í fyrstu alveg hræðilega,
áður en maður fór að kynnast fólkinu
hér,“ segir Kristjana. „Ég þekkti
engan, en það var fljótt að breytast,
þegar við fórum að búa og eign-
uðumst böm. Maðurinn minn kom til
Reykjavíkur til náms í Samvinnu-
skólanum, en ég var í Verslunar-
skólanum. Það voru oft sameiginleg
böll hjá þessum skólum og við
kynntumst á einu slíku balli.“
Var það aldrei nein spuming um að
flytja til Eyja með honum ? _
Kristjana hlær og segir: ,,Ég veit það
eiginlegaekki. Það var búið að bjóða
honum atvinnu hérna sem var
auðvitað mjög mikilvægt. Eins og
allir vita eru Vestmannaeyingar miklir
Eyjantenn. Þeir eru svo miklir heima-
menn og mig langaði líka til að breyta
um umhverfi. Eg hef líka alltaf átt
mjög auðvelt með að kynnast fólki,
þannig að ég örvænti ekkert. Við
eignuðumst líka fljótt böm, en þau
urðu ftmm á tólf árum, auk þess sem
við ólum upp eitt bamabarn. Þannig
varð minn vettvangur heimilið og
barnauppeldi, en eftir að Finnbogi
keypti Éyjabúðina af pabba sínum var
maður líka viðloðandi reksturinn á
henni.“
Reykjavík og alltaf þegar ég kem til
Eyja fyllist ég svo mikilli gleði,
jafnvel þó ég haft kannski skroppið ffá
í stuttan tíma. í gosinu vorum við átta
mánuði í burtu og það er í eina skiptið
sem ég hefði kannski viljað vera
lengur í Reykjavílc, en við áttum allt
okkar heilt hér og komum hingað um
leið og fært var. Ég grét af gleði þegar
ég steig út úr flugvélinni og fannst ég
vera komin heim.“
Hún segir að það sé ekki hægt að
líkja saman Reykjavík og Vestmanna-
eyjum. „í Reykjavík á maður bara
sinn vina- og kunningjahóp fyrir utan
fjölskylduna. Héma þekkir maður
alla og allir þekkja þig. Mér finnst
þetta vera eins og ein stór fjölskylda.
Fólk finnur svo mikla samkennd með
öðrum, ef eitthvað bjátar á og fólk á
erfitt. Það er meiri tilfinning fyrir
náunganum og það gefur lífinu gildi.
Það er ömurlegt og að ganga niður
Laugaveginn og þekkja ekki eina
einustu sálu. Minn gamla góða
Laugaveg, sem ég vil ekki missa af að
ganga þegar ég fer til Reykjavíkur.
Ég er það mikil félagsvera."
Alin upp við pólitíska
umræðu
Grét þegar ég steig
út úr vélinni
Kristjana segir að andrúmsloftið í
Vestmannaeyjum sé dásamlegt og að
það séu mikil forréttindi að geta búið í
Eyjum og henni finnist það hafa verið
heilmikið lán fyrir sig að fá að búa
hérna. „Ég er fædd og uppalin í
Er stjómmálaáhuginn hluti af
þessari þötfað vera innan umfólk og
geta látið eitthvað gott af sér leiða
fyrir samfélagið ?
,,Ég var pólitísk og alin upp á heimili
þar sem mikil pólitísk umræða var.
Móðir mín var krati og pabbi
sjálfstæðismaður. En ég fylgdi
Álþýðuflokknum alla tíð þangað til