Fréttir - Eyjafréttir - 12.02.1998, Qupperneq 6

6
Fréttir
Fimmtudagur 12. febrúar 1998
Saumaklúbbur í Kolaportinu
-Brottfluttir Eyjamenn hittast þar á hverjum laugardagsmorgni og spjalla um daginn og veginn
Það er orðinn fastur liður að hópur brottf lutra Eyjamanna hittlst í í Kolaportinu í Reykjauík á laugardagsmorgnum. Þar er spjallað um heima og geima en hð mest
um gömlu góðu dagana í Eyjum
Gamlir brottfluttir Vestmanna-
eyingar hafa hist um nokkurt skeið
í kaffihorninu í Kolaportinu. Þeir
mæta þarna galvaskir klukkan
ellefu á laugardagsmorgnum í spjall
og rifja upp eitt og annað frá veru
sinni í Eyjum.
Friðrik Ágúst Hjörleifsson, Gústi í
Skálholti, einn aðalforsprakki þessa
Eyjaspjalls í Kolaportinu segir að
klúbburinn eigi sér ekki langa sögu,
eða um eitt ár. „Við hittumst héma
gamlir Vest-mannaeyingar og köllum
þetta Saumaklúbb Eyjamanna. Eða
uppgjafa Eyjamenn." bætir hann við
þegar einum félaganum úr hópnum
líst ekkert á að kalla þá gamla. „Þeir
sem eru horfnir úr Eyjunum."
Friðrik Ágúst segir að þeir séu búnir
að kaupa þetta horn og að þeir lýsi sig
löggilta eigendur þessa tiltekna homs.
Hann segir að fjárhæðin sem þeir
reiddu fram fyrir aðstöðuna hafi ekki
verið mikil, heldur hafi dugað að
smella einum kossi á afgreiðslustúlk-
una.
Hvað er það helsta sem þið ræðið
héma?
„Þetta eru nú aðallega gömul
áhugamál,“ segir Friðrik Agúst. Eða
það sem snýst um daglegt líf í
Vestmannaeyjum fyrr og síðar. En
aðallega snýst spjallið um lífið í gamla
daga.“
Nú er sjómannaverkfall nýskollið á
þegar við ræðum héma saman. Er það
ofarlega í hugum manna ?
„Nei, við erum allir dotUú«b út úr
þeirri umræðu. Við emm allir komnir
í úreldingu og emm kvótalausir menn.
Hér er enginn kvótagreifi. Við höfum
flest allir verið til sjós. En það er
flugmaður í hópnum, rithöfundur,
kaupmaður, bóndi, lögreglumaður.
Við höfúm allt litrófið héma.“
Friðrik Ágúst segir að konur hafi
takamarkaðan aðgang að klúbbnum.
„Þær hafa lítinn aðgang. Það er ekki
pláss fyrir þær og það er ekki í bígerð
að fjölga borðum héma. Það er líka
ágætt að hafa þær ekki með þennan
klukkutíma sem við sitjum héma. Við
eigum von á því að Guðjón bæjarstjóri
gefi okkur gömlu borðin, þegar hann
fær ný þarna í bæjarstjórninni. Þá
ætlum við að mynda svona U, eins og
gerist á alvöru fundum. Það er mjög
gott að hittast héma á þessum tíma.
Við fáum ákveðna útrás sem er
nauðsynlegt fyrir sálarlífið, en samt
erum við yfirleitt mjög sammála um
þau mál sem koma til umræðu.
Sævar Jóhannesson í London er
einn félaganna en hann hefur verið að
safna upplýsingum um gömul hús í
Vestmannaeyjum. Hann segir þetta
ný tilkomið áhugamál. „Méráskotn-
aðist bæklingur um gömul hús í
Eyjuin. Ég tók hann til endurskoð-
unar. Bætti inn fleiri húsum og upp-
lýsingum og síðan leikur mér hugur á
að bæta við sögu húsanna og fólksins
sem bjó í þeim. Inni í þessari
rannsókn eru kannski fyrst og fremst
hús sem hafa fengið nöfn, en það
tíðkaðist mjög að gefa húsum nöfn
áður en skipulagt gatnakerfi var tekið
upp.“
Sveinn Gíslason, kenndur við
Hvanneyri, segir að hann haft ekki
mikil samskipti við Eyjar. „Maður
kemur svona við jarðafarir og
fertningar en reiknar hins vegar ekki
með að láta jarða sig í Eyjum.“
Hann segir að það sé ekkert
sérstaklega góð mæting núna. Það er
ekki óalgengt að það mæti þrjátíu til
fjörutíu manns, þegar best er. „Þama
kemur sá elsti, Hannes Tómasson frá
Höfn. Hann er orðinn áttatíu og
fjögurra ára.“
Eru menn nokkuð að setja út í
kaffið héma?
, JNei, nei. Það tíðkast ekki í þessum
saumaklúbbi,“ segja þeir allir einum
rómi.
Þeir segjast ætla að halda áfram að
hittast þarna. „Nema við fáum betra
húsnæði,“ segir Sveinn. En það em
ekki allir á sama máli með það. Flestir
vilja meina að þetta sé prýðis staður að
hittast á. Friðrik Ágúst segir að þetta
sé opinn staður og þeir hafi frelsi til
þess að gera allt að því það sem þeir
vilji. „Við höfum þetta eins og við
viljum og getum verið eins lengi og
við viljum. En yfirleitt hafa menn náð
góðri slökun eftir klukkutfma. Þá fara
menn heim.“
Einhverja athugasemd hefur Sveinn
við þetta: „Segðu bara eins og er. Þú
ert búinn að ljúga svo miklu Friðrik.
Yfirleitt þegar konumar em orðnar
leiðar í Kolaportinu, þá koma þær og
tæta einn og einn út úr hópnum og
kippa honum með sér heim. Þetta er
eiginlega svona kubbahom fyrir okkur
líka á meðan konumar eru að versla
og þá trúlega það fyrsta á íslandi fyrir
fullorðna.“
Reynið þið eitthvað að leysa
heimsgátuna eða pólitísk deilumál.
„Nei, nei,“ segir Sveinn: „Við erum
búnir að hnýta allt slíkt fast. Ég held
við getum tekið undir orð Gvendar
Eyja sem hann lét falla héma fyrir um
þremur vikum. Við vorum að fletta
jólablaði Fylkis og á andlátslista ársins
vom vom yfir hundrað dánir. Þá sagði
Gvendur: ,Jig er nú ekki viss um að
mig langi til að vera í næsta blaði, en
mér er svo sem andskotans sama. Ég
er búinn að drýgja allar þær syndir
sem ég hef fundið og á líklega orðið
erfitt með að finna fleiri.““
Þeir segjast flestir vera áskrifendur
að Fréttum. Hins vegar eru nokkrir
sem kaupa blaðið í lausasölu og
Sveinn segir að hann vilji heldur
kaupa það uppi í Esso í Stóragerði,
vegna þess að Rikki í Ási sé að
afgreiða þar bensín, þannig að þá
kemst hann á dálítið spjall við hann.
Þannig líður tíminn í kubbahominu
hjá Eyjamönnum í Kolaportinu við
spjall og skraf um líðandi stund og
ekki síður gamla og góða daga. Og
það er auðséð og heyrt að þessi stund
sem menn hittast þama er á við góðan
elexír, að halda við líkama og sál.
Úskað eftir
tíllögumtilað
nýta 90.000 kr.
Skólamálaskrifstofa Vestmanna-
eyja mun fá krónur 90 þúsund úr
sjóði sem hefur samstarfsnám-
skeið á vegum endurmenntunar-
deildar Kennaraháskóla íslands á
sinni könnu. Að teknu tilliti til
upphæðarinnar sem er til ráðstöf-
unar óskar Skólamálaskrifstofa
Vesmiannaeyja eftir tillögum að
nýtingu fjárins. Einnig samþykkti
Skólamálráð að fela skólamála-
fulltrúa í samráði við skólastjóra
að semja drög að reglum um
símenntun kennara og leggja fyrir
næsta fund.
Einnig var samþykkt, eins og
gert var í fyrra. að bjóða kennumm
við KHÍ til Eyja þeim til kynn-
ingar og upplýsingar um starfið í
Vestmannaeyjum. Einnig verði
hugað að svipuðu starfi fyrir leik-
skólakennara og tónmenntakenn-
ara.
Reykinganámskeið
fvrir kennara
í framhaldi af bréfi tóbaks-
vamanefndar og Krabbameins-
félagsins dagsettu 18.desember
1997 lá fyrir bréf bæjarráðs frá 6.
janúar 1998 þar sem fjallað er um
tóbaksvamir í skólum og víðar.
Námskeið mun verða haldið í
Eyjum fyrir kennara dagana 20. -
27. mars næstkomandi. auk
fjamáms um sama efni. Þá var og
kynnt það starf sem þegar hefur
verið í gangi og er enn. um
forvarnir í skólum.
Reglurumfjarnámí
burðarliðnum
Samþykkt var að móta nýjar reglur
um styrkveitingar vegna fjamáms
við Kennaraháskóla íslands með
hliðsjón af breytingu á starfsemi
K.H.Í. um síðustu áramót og
auknu starfssviði skólamálráðs.
Gert er ráð fyrir að reglurnar verði
samdar í samráði við bæjarstjóra
og bæjarritara að teknu tilliti til
námsstyrkja og annarra nauðsyn-
legra gagna.
Þrðunarverkefnium
leikskúlamál
Sigurlaug Bjamadóttir sækir um
leyfi til að gera þróunarverkefni
um leikskólamál í Vestmanna-
eyjum. Sigurlaug býr í Hull og
leggur stund á meistaranám þar.
Skólamálaráð samþykkti beiðnina
og setti fram þá ósk um að fá að
fylgjast með verkefninu og niður-
stöðum þess.
4 xp Af matseld
Þegar þetta er skrifað sér fyrir lok
sjómannaverkfalls. Ekki þó á þann hátt sem
flestir hefðu kosið, með samningum milli
deiluaðila, heldur með lagasetningu. Við þessu
bjuggust þó víst flestirenda höfðu ráðherrar látið
að því liggja að leysa yrði málið með þeim hætti.
Þessi lagasetning er réttlætt með því að
þjóðarbúið þoli ekki að flotinn stöðvist. Það er
sjálfsagt satt og rétt en engu að síður er hægt að
skilja reiði sjómanna yfir því að þeim skuli
skipað að hætta í verkfalli. Fyrir ekki margt
löngu fóru félagsmenn sinfóníuhljómsveit-
arinnar í verkfall. Það leystist án lagasetningar
og hæpið að nokkrum hefði dottið í hug að setja
lög á það ágæta fólk. Þjóðarbúið hefði enda
ekki farið á höfuðið þótt það verkfall hefði
eitthvað dregist á langinn.
En það sem skrifara þykir hvað markverðast
við þetta sjómannaverkfall er að ákveðin stétt
manna um borð virðist vera orðin óþörf. Sú stétt
hefur þó hingað til verið talin nokkuð ómissandi
og slegist um að fá hæfa menn í þann starfa. En
áhöfnin á Smáey sigldi úr höfn á dögunum án
þess að hafa matsveininn meðferðis, ásamt
raunar tveimur öðrum sem eftir urðu í landi. Sú
skýring var gefin að um borð í Smáey væri ekki
skýr verkaskipting og þar gengju menn hver í
annars störf. Bágt á skrifari með að trúa þvf að
um borð í Smáey gangi menn vaktir í eldhúsinu.
hann hefur hingað til haldið að sá ágæti
matsveinn sem þar er um borð sé fyllilega fær
um að sinna sínu starfi og aðrir skipverjar standi
honum talsvert að baki í því.
En svo kom sjálfur höfuðgúrú íslenskra
útvegsmanna, Kristján Ragnarsson, fram á
sjónarsviðið og hélt einmitt því sama fram að
matsveinar væru langt í frá nauðsynlegir um
borð í skipum. Með tilkomu örbylgjuofna og
nýrra rétta sem nefndir eru matur fyrir sjálfstæða
íslendinga, þyrfti ekki lengur á manni að halda
um borð sem sérstaklega sæi um að elda.
Háalvarlegur í bragði (eins og hann venjulega
er) tók Kristján dænii af sjálfum sér og sagði það
alvanalegt á sínu heimili þegar eiginkonan
brygði séraf bæ að hann sæi um matseldina með
áðurgreindum hætti. Nú er það spumingin hvort
útgerðarmenn láti af því að ráða matsveina til
starfa og láti þessa óþörfu stétt sigla sinn sjó. Og
þá vaknar líka sú spuming í huga skrifara hvort
Kristján Ragnarsson fari ekki að þeirra hætti og
losi sig við eiginkonuna. Hann kemst greinilega
vel af án hennar í eldhúsinu. En kannski em það
aðrir hlutir sem hann ræður ekki við á heimilinu.
Þess vegna fær hún sennilega að halda sínu
plássi.
Sigurg.