Fréttir - Eyjafréttir - 12.02.1998, Qupperneq 13

Fimmtudagur 12. febrúar 1998
Fréitir
13
skapi og glaðlegur í vinnu"
Þú bakar þá syngjandi brauð?
„Já það má kannski segja það. Ég
syng trúlega meira en ég geri mér
grein fyrir og vonandi skilar
léttleikinn sér til neytendanna.
Miklar breytingar á
lífsháttum fólks
Andrés segir að annað bakkelsi, eins
og rjómakökur og hnallþórur af ýmsu
tagi hafi heldur átt undir högg að
sækja. „Það er einfaldlega vegna þess
að lífshættir fólks hafa breyst mjög
mikið á undanfömum árum. Fólk
hugsar alltaf meira og meira um
heilsuna. Það er þess vegna mikil
áhersla lögð á gróf brauð og það sem
hollara er. Sala á kökum hefur
minnkað. Menn framleiða bara öðm-
vísi hluti nú og leggja sig meira fram
við það. Þetta er líka hluti af sam-
félagsþróuninni. Stórfjölskyldan er
ekki lengur til staðar, þannig að
neyslumynstrið hefur breyst. Fyrir
tuttugu ámm síðan. keyptir þú kannski
normalbrauð og jólaköku. Núna
kaupir fólk tvo orkukubba og eina
snittu, eða eitthvað slíkt. Fjölskyldan
er að minnka og við eltum þá þróun.
Húsmóðirin er ekki að kaupa inn fyrir
þetta stóra heimili. Fólk drekkur ekki
kaffið heima hjá sér heldur skýst úr
Jú það er alltaf mikið um að vera á
bolludaginn og ég geri ekki ráð fyrir
því að það verði nein breyting þar á.
Reyndar hefur það gerst að bollu-
dagurinn hefur færst á alla helgina á
undan bolludeginum sjálfum. Hvort
það er kostur eða ókostur er ekki gott
að segja, en það er gott að fá svona
smá hátíð til þess að lífga upp á
tilvemna.
Gamli maðurinn
skallaði stikkinn
Að lokum spyr ég Andrés hvort hann
kunni ekki einhverja skemmtilega
sögu að segja úr bakstrinum. ,,Ég get
sagt þér eina sögu af pabba og vona að
hann verði ekkert reiður þó ég láti
hana flakka. Hann var mikill hug-
maður og þegar hann fór af stað var
hann eins og stormsveipur. Einhvem
tíma var hann við stikkinn, en það er
svona grind með brauðum sem keyrð
er í heilu lagi inn í ofninn. Einhvem
tíma var hann að baka fullan stikk af
franskbrauðum. Þegar hann ætlar að
taka stikkann út er hann við það að
fara á hliðina, með ófyrirsjáanlegum
afleiðingum. Frekar en að láta
stikkinn fara á hliðina, skallaði hann
stikkinn, sem réttist við, en sá gamli
var að sjálfsögðu brennimerktur á
enninu á eftir. í gamla daga voru
Andrés bakari við stikkinn
vinnunni og fær sér einhveija hollustu,
þó að ég segi nú ekki að vínarbrauð og
snúðar haldi ekki alltaf vinsældum
sínum.“
Andrés segir að vinnutíminn hafi
aldrei háð honum og að hann sé mjög
sáttur við hann. Hann segir marga
kosti fylgja þvf að vakna snemma á
morgnanna, hins vegar sé það ekki
öllum gefið að hefja daginn svona
snemma. „Annars er þetta einstak-
lingsbundið hversu rnikið menn þurfa
að sofa. Nú vinna menn vaktir og
eiga sín frí. Hér áður fyrr áður en
búðir fóru almennt að hafa opið um
helgar, þá voru sunnudagar mjög
stórir dagar hjá bökurum. Nú er
verslunin miklu jafnari og þéttari yfir
vikuna.“
Bolludagurinn
á næsta leiti
Nú er bolludagurinn þann tuttugasta
og þriðja framundan. Er ekki
tilhlökkun hjá bökurum samfara því?
menn líka að fíflast við nýliða í
greininni. Þeir sendu þá kannski í
næsta bakarí til þess að ná í eina fötu
af vakúmi. Þá voru þeir sendir til
baka með fulla fötu af sjóðandi vatni
með gulum matarlit. Svo hlógu rnenn
þegar drengimir voru að paufast með
þetta til baka.“
Hvemig líst þér á þróuninna í
Vestmannaeyjum?
Ef litið er til Eyja sérstaklega þá er
það áhyggjuefni að við emm ekki að
skipta fleirri kúnnum á milli okkar.
Þeim hefur fækkað og það er ekki
einfalt mál að snúa þeirri þróun við.
Og ég fullyrði það að Vestmanna-
eyingar hafi oftar en ekki kosið gegn
sínum eigin hagsmunum. þótt það
komi ekki bakaríinu við sem slíku.
Egóistar eins og Vestmannaeyingar
em, sem betur fer, þá finnst mér það
með ólíkinum að þeir skuli oft kjósa
gegn eigin hagsmunum, en það er nú
önnur saga og bíður betri tíma“
Þriggja arma kertastjaki
Einþáttungur fyrir þrjár rafhörpur
Birna, Aldís og Auðbjörg
Einþáttungurinn er próflaus
áfangi, gæti hins vegar verið
nietinn til eininga á leiklistarbraut
Persónur og leikendur:
Birna Vigdís Sigurðardóttir: raf- og
logsuðunemi á náttúrufræðibraut,
eróbikkkennari, og skrifstofustúlka.
Aldís Helga Egilsdóttir: raf- og
logsuðunemi á náttúrufræðibraut,
fyrrverandi starí'smaður í málara-
genginu.
Auðbjörg Halla Jóhannsdóttir: raf-
og logsuðunemi á félagsfræðibraut,
ræstitæknir í Lifró og sjoppuaf-
greiðslustúlka.
Benedikt Gestsson (Benni):
ófordómafullur blaðamaður á Fréttum
með vellíðunartilfinningu.
Strákar: raf- og logsuðunemar með
óljósa fortíð.
Karl Marteinsson: kennari og
leiklistarlegur ráðunautur.
Höfundur og leikstjóri: Benedikt
Gestsson
Búnaður: Rafsuðuvélar, logsuðu- og
logskurðartæki; blöð og penni; stólar
og borð.
Þátturinn á sér stað í Framhaldsskóla
Vestmannaeyja, nánar tiltekið í raf- og
logsuðudeildinni. Það skín sól inn um
gluggana og hlátrasköll berast frá
glaðlyndu fólki. Illa rakaður maður
bankar á dyr. Það er opnað og þrjár
glaðbeittar stúlkur í samfestingum
blasa við komumanni. Hann kynnir
sig og hláturinn magnast um helming.
Benni: Það er svona gaman héma.
Strákar: (flissa)
Allar: Þeir eru karlrembur, en það er
fínt að hafa þá, því þá komast þeir að
því að þeir hafa ekkert fram yfir
okkur, nema þú veist...
Birna: Þeir hafa ekkert fram yfir
okkur.
Benni: Hvemig stóð á því að þið
ákváðuð að fara í þetta nám.
Aldís: Okkur vantar einingar.
Allar: Svo er þetta tilbreyting frá
skólabókunum
(Benni biður um að fá að spjalla við
stelpumar í einrúmi, svo að strákamir
tmfli ekki samtalið. Það er vel tekið í
það, þó strákarnir hreyfi smá
mótmœlum og Benni hverfur með
Birnu, Aldísi og Auðbjörgu í eina
vistlega kennslustofu.)
Benni: Nú eruð þið þrjár, en
strákarnir bara tveir. Er þetta ekki
óvenjuleg staða?
Aldís: Reyndar erum við fjórar, en
ein stelpa er veik í dag.
Benni: Enn þá óvenjulegra fyrir
vikið, eða hvað?
Auðbjörg: Þetta hittist bara svona á.
(Ómur berst frá verklega svœðinu.
Einhver hrópar /E! og Karl heyrist
segja: Þú ert of 'stífur.)
(Stelpumar hlœja)
AHar: Þeir eru svo miklir grobbarar,
en samt er það nú bara í nösunum á
þeim. Þeir þykjast vera svo miklir
töffarar.
Benni: Engin kynferðisleg áreitni?
Allar: Jú inni í básunum. Nei, nei.
Við emm búnar að þekkja þessa peyja
svo lengi og vitum alveg hvar við
höfum þá.
Benni: Hvemig tengist þetta nám,
ykkar aðalfagi?
Birna: Þetta nýtist kannski eitthvað
eðlisfræðinni á náttúrufræðibrautinni.
Við erum jú að læra urn straum og
spennu
Auðbjörg: Og kannski í mannlegum
samskiptum.
Benni: Er þetta skylda?
Allar: Nei við verðum að taka það
sem heitir óbundið val, eða frjálst val
sem eru níu einingar af heildar-
einingafjöldanum sem við verðum að
skila. Það er skylda á öllum brautum
að taka ákveðna listgrein.
Birna: En það mætti vera meira val
og fleiri möguleikar. Til dæmis í
hönnun og slíku
Auðbjörg: En þetta námskeið gefur
okkur tvær einingar.
Benni: Hvemig er svo námsmatið?
Aldís: Það er áttatíu prósent mæt-
ingaskylda og svo verðum við að skila
einu lokaverkefni, en það er nokkuð
frjálst.
Benni: Eru einhverjar líkur á því að
þið leggið þetta fyrir ykkur.
Birna: Kannski verðum við
málmsiðir, ef hægt er að taka mið af
því sem Kalli hefur sagt.
Aldís: Hann segir að stelpur séu
næmari og hafi meiri tilfinningu fyrir
smáatriðunum.
Auðbjörg: Hann líkir þessu við
saumaskap.
Benni: Er þetta eitthvað í genunum,
eða blóðinu?
Allar: Nei, það höldum við ekki.
Ekki nema þá að forvitnin sé í
blóðinu. Við vissum ekkert hvað við
vorum að fara útí. Hins vegar erum
við sammála um það að þetta er
skemmtilegra en við héldum.
Benni: Hvemig er Kalli? (Hann
gcegist milli stafs og hurðar og fer
með eftirfarandi eintal).
Kalli: Ég er ótrúlega þolinmóður og
frábær og hef tekið stelpunum
ótrúlega vel. Ég er mjög nákvæmur
og vil að fólk geri sem mest sjálft. Fái
svona tilfinningu fyrir verkinu. Svo er
einn mikilvægur eiginleiki sem ég hef.
Hann er sá að ég geri ekki upp á milli
kynjanna. Það skiptir miklu máli að
alli hafijafna möguleika.
(Mikill hósti og hávaði berst úr
suðusalnum. Kalli tekurkipp, hveifur
úr gœttinni og heyrist segja stundar
hátt.)
Kalli: Ætla þeir að drepa sig á þessu.
Það má ekki líta af þessum drengjum,
þá fara þeir sér að voða.
Allar: (Stelpumar hlœja). Einhver
að kafna þama frammi.
Benni: Ér þetta alltaf svona?
Allar: Já við reynum öll að hafa
gaman af þessu.
Benni: Eruð þið eitthvað farin að
hugsa um lokaverkefnið?
Birna: Ég ætla kannski að gera
kertastjaka.
Aldís: Ég ætla að gera eitthvert
skraut.
Auðbjörg: Bara eitthvað.
Benni: Kannski þið sameinist um
einn þriggja arma kertastjaka?
(Þœr líta hver á aðra og finnst
hugmyndin greinilega frábœr)
Allar: Nei ætli það.
Benni: Finnst ykkur það vera
blaðaefni að fjórar stelpur skuli vera
að læra málmsuðu,og að þær skuli
vera fleiri en strákamir?
Birna: Það er svolítið fyndið að
einhver skuli pæla í þessu.
Aldís: Það er orðið miklu meira
jafnrétti, nema í launum kannski.
Auðbjörg: Fólk á eftir að grípa þetta.
Benni: Eg þakka ykkur kærlega fyrir
spjallið og óska ykkur alls góðs í
framtíðinni.
Allar: Sömuleiðis
TJALDIÐ