Fréttir - Eyjafréttir - 04.11.1999, Page 11

Fimmtudagur 4. nóvember 1999
Fréttir
11
Jón Ingi segir að úrval fisktegunda
hafi verið mjög gott á sínum
fiskbúðarárum. „Undir lokin var ég
kominn með fisk í raspi, -fas og -hakk.
Menn voru alltaf að reyna að vera ekki
minni en þeir sem voru á Reykja-
víkursvæðinu. En ég er ekki viss um
að margir haft verið á sjó og rekið
fiskbúð í leiðinni. Eg var að sjálf-
sögðu með stúlku í búðinni á móti
mér, en það var alltaf gaman að
skjótast á sjóinn. Maður varð helst að
vera kominn inn aftur um klukkan tvö
á daginn til þess að geta komið
glænýjum ftskinum í búðina seinni
partinn. Stundum var maður að flaka
fyrir utan búðina. Þá var bara settur
pallur á körin við pallbílinn, fiskurinn
tlakaður, sendur innum bakdymar og
fram í búðina. Framan af var þetta
nokkuð arðbær útvegur, en eins og ég
sagði gróf undan þessu.“
En er það ekki undarleg samsetning
að reka sjoppu og fiskbúð undir sama
þaki?
„Jú,“ segir Jón Ingi og hlær. „En
þetta var nú bara svona. Þetta hélst
eiginlega í hendur. Sjoppan bar þetta
uppi á sumrin, þegar minni fisksala
var, en fiskbúðin hélt þessu uppi á
vetuma, þegar fisksalan var mikil.
Þannig dekkaði þetta hvort annað.
Annar reksturinn var sterkari aðilinn
helming ársins. Það var svona vertíð í
þessum bransa líka. En eins og ég
segi, var ég með fólk í vinnu og var
ekkert hlaupandi sjálfur á milli
fiskbúðarinnar og sjoppunnar. Þetta
voru sjálfstæðar einningar."
í tískubransann
Eftir að Jón Ingi hættir með fiskbúðina
fer hann út í rekstur tískuvöru-
verslunar ásamt fjölskyldunni. „ Við
vorum með eigin innflutning frá
Danmörku og það var gaman að því á
meðan á því stóð. Við vomm til að
mynda með merkjafatnað eins og
Lewy's og menn vom að keppast við
þessi þekktustu umboð. Hins vegar
gekk sá rekstur ekki upp. Við lentum
í verðbólgu og vomm með dýr lán,
þannig að þetta var orðið skuldabasl
og vesen, og endaði með hálfgerðum
hörmungum. Feillinn var kannski sá
að við opnuðum búð á Akureyri í stað
þess að opna búð í Reykjavík til þess
að dreifa vömnni svo á aðrar verslanir,
og þá meðal annars til Eyja, en okkur
stóð til boða verslunarhúsnæði við
Laugaveginn. Við sáum mikið eftir
því. Við vomm kannski að kaupa
ákveðna vöm í einhverju magni, að
minnsta kosti það miklu að það var of
mikið bara fyrir Vestmannaeyjar sem
markað. En við náðum góðum
kjömm með því að flytja inn í miklu
magni og þar af leiðandi boðið lægra
verð, eins og verslanir em famar að
gera svo mikið nú. En til þess að þetta
borgi sig verða menn að vera með
tvær til þijár verslanir til þess að dreifa
vömnni til, en eins og ég segi
staðsettum við okkur ekki rétt til þess
að dreifa vömnni og vomm að borga
háa húsaleigu. Hins vegar ef menn
vildu vinna við þetta dag og nótt, þá
hefði þetta getað gengið ágætlega.
Það kom einnig upp sú hugmynd að
flytja frá Eyjum tii Akureyrar, eða
Reykjavíkur, þegar manni fannst vera
farið að þrengja að sér.“
Þreyttur á kvótaleysinu
Jón Ingi segir að hann hafi verið
orðinn þreyttur á að gera út bát, vegna
lítils kvóta, þegar hann ákvað að bjóða
í Lundann og fara út í veitingarekstur.
„Eg var ailtaf búinn með kvótann um
áramót og varð að leigja kvóta, eða
liggja í utan kvóta fiski. Þannig að
þaðþrengdialltafmeiraaðmanni. Eg
var nú kominn á net og farinn að fiska
fyrir Vinnslustöðina, en þá kom
kvótabankinn. Þá var ekki lengur
hægt að fiska íyrir aðra, því það þurfti
alit að fara í gegnum vissa trekt. Eg
var búinn að ráðfæra mig við góða
menn. Þeir ráðlögðu mér að selja bát-
inn og gefa mér ár í það. í millitíðinni
var Lundinn boðinn til sölu og ég fékk
hann. Nú í september hef ég svo rekið
Lundan í eitt ár.“
Þegar þú lítur yfir þetta ár, hvernig
hefurþá gengið?
„Þetta ár hefur verið mjög gott og
gaman að reka staðinn, og ekki síst að
manni hefur verið mjög vel tekið.
Maður kemur nánast beint af sjónum
og að fara inn í svona rekstur er meira
en að segja það. En ég var í góðu
jafnvægi og góðu formi þegar ég
byrjaði í þessu. Einnig náði ég mjög
góðu fólki með mér, sem hafði unnið
þarna áður og hefur verið með mér
þetta ár. Það var mjög þolinmótt á
meðan það var að lóðsa mann í
gegnum þetta. Þó er nú sagt að menn
tóri nú ekki nema þrjú ár í þessu starfí
og ég er byrjaður á öðru árinu, þannig
að ég ætti að fara að leggja drög að því
að leita mér að einhverju öðm. Ætli ég
endi ekki með því að fá mér blómabúð
næst.“
Lundinn
Jón Ingi var með ýmsar nýjar hug-
myndir, sem hann vildi prófa þegar
hann byrjaði með Lundann. Hafa þœr
gengið eftirfinnst þér?
„Nei ekki að öllu leyti, eins og til
dæmis varðandi breyttan opnunartíma.
Það er nærri hálft ár síðan nýjar reglur
vom settar í sambandi við rýmri opn-
unartíma, sem er kominn um allt land
En í Eyjum höfum við ekki tileinkað
okkur þetta. Eg var nú búinn að sækja
um, en því var hafnað, af bæjarstjórn
sem slíkri. Allir þeir sem koma
nálægt þessu vita að betra er að hafa
tímann lengri og frjálsari, en það
virðast aðrir ráða þessu. Eg trúi því nú
að þetta eigi eftir að breytast hér eins
og annars staðar, og er með hugmynd
um að boða til bæjarfundar um opn-
unartíma veitingastaða í Eyjum. En
ég vil að sjálfsögðu að Vestmanna-
eyingar sitji við sama borð og aðrir
landsmenn. Þó að menn segi að fólk
komi bara seinna og sé lengur að, þá
má það til sanns vegar færa. Þetta er
hins vegar þróunin í þessu. Maður fær
ekki fólk út klukkan tíu eða ellefu að
kvöldi. Þetta er eins og með mat-
vöruverslanir. Menn hugsi til þess
tíma þegar til dæmis öllum matvöru-
verslunum var lokað klukkan sex, en
hins vegar mátti versla í gegn um lúgu
eftir þann tíma. Það er bara verið að
mæta þörfum viðskiptavinarins. Ef
hann vill koma klukkan tvö og vera
hjá mér til klukkan sjö þá er sjálfsagt
að verða við því.“
Jón Ingi segir að þegar hann hafí
byrjað rekstur Lundans hafi ekki verið
GUÐÐJÓN Björnsson, faðir Jóns Inga varð níræður á síðasta ári en hann lét ekki háan aldur aftra sér frá því að róa með syninum.
neitt sem kalla mætti „pöbbamenn-
ingu í Eyjum. „Staðurinn var aldrei
opinn nema um helgar. Eg byrjaði á
því að hafa opið öll kvöld til klukkan
eitt. Nú hægt og rólega hef ég getað
byggt upp dálitla hreyfingu, fólk er
jafnvel farið að koma til þess að fá sér
kaffi. Einnig hafa komið hópar á
kvöldin, sem nýtt hafa sér aðstöðuna á
efri hæðinna til fundarhalda. Aðkomu
sjómönnum hefur þótt gott að koma
og spjalla. En við eigum kannski
dálítið langt í þá „pöbbamenningu"
sem fólk þekkir erlendis frá. Það er
hins vegar gaman að sjá það hjá öllum
þeim ferðamönnum sem komu í
sumar hversu vel þeir kunnu að meta
þetta. Þeir voru komnir snemma, en
fóru líka snemma og greinilegt að þeir
komu ekki til þess að drekka sig fulla,
heldur fyrst og fremst að spjalla og
njóta samverunnar við það fólk sem
það var með. Hins vegar breytist
Lundinn í ballhús um heigar, sem á
ekkert skylt við pöbbastemmningu og
setur reyndar allt annan svip á
staðinn.“
Vinsæll ballstaður
Jón Ingi segir að Lundinn sé mjög
vinsæll hjá fólki sem ball hús, enda
hafi hann reynt að vera með
hljómsveitir ofan af landi. „A tímbili
var orðið nokkuð þröngt um okkur á
Lundanum og datt þá í huga að taka
Höfðann á leigu og koma yngra
fólkinu þangað inn. Það gekk hins
vegar ekki. Eg tók staðinn á leigu í
fjóra mánuði og sá engan grundvöll
fyrir því að halda áfram þeim rekstri.
En ég held að tími danshúsa sé liðinn
og draumar manna um að endurreisa
Höllina sem danshús sé byggður á
sandi. Við erum ekki það mörg sem
búum héma á eyjunni að grundvöllur
sé fyrir því, það em 150 manns sem
em að jafnaði úti á þessum markaði
um helgar og þá er ég ekki að tala um
það fólk sem sækir skemmtanir í
klúbbum og ýmsum örðum félags-
skap. Við verðum líka að athuga að
hvergi á landinu, eða kannski í
heiminum em jafn margir klúbbar eins
og hér í Eyjum, þar sem hver klúbbur
á sitt eigið hús. Þessi hús em líka
leigð undir aðra starfsemi, auk þess
sem þau hafa vínveitingaleyfi."
En hefurþú einhverjar hugmyndirum
að stœkka Lundann ?
„Þær hugmyndir ganga út á að
stækka efri hæðina, þannig að hún
verði samsíða götunni og risið einnig.
Þetta yrðu töluverðar framkvæmdir,
því innganginum yrði breytt og
tröppur upp á efri hæðina færðar
þangað sem inngangurinn yrði. En þó
svo að þetta yrði nokkur röskun þyrfti
ég ekki að loka á meðan.“
Er ekki að hætta
Jón Ingi segir að þó að hann hafi talað
um að menn entust bara í þrjú ár í
þessum bransa, þá verði menn alltaf
að vera með einhverjar hugmyndir í
gangi. „Eg er ekkert að hætta og á
meðan ég get rekið staðinn í þessu
formi sem nú er, þá sé ég fram á
ágætis tíð. Reyndar ætla ég að bjóða
upp á jólahlaðborð núna frá og með
27. nóvember. Hugmyndin er sú að
fólk geti komið klukkan sjö eða átta á
laugardagskvöldi í mat og skemmt sér
til klukkan þrjú um nóttina, þannig að
inni í þessu er bæði góður matur,
hljómsveit og dansleikur," segir Jón
Ingi og segist þokkalega hamingju-
samur í jólaskapi og líti björtum
augum á framtíðina.
GÓÐUR afli. Jón Ingi kemur með drekkhlaðinn bát að landi.
Myndir á þessari síðu eru teknar af Sigurgeir Jónassyni.