Fréttir - Eyjafréttir - 12.07.2001, Side 11

Fimmtudagur 12. júlí 2001
Fréttir
11
nnaeyjum í eitt ár og hver munurinn er á lífinu hér á landi og heimalandi hennar Tælandi
Áberandi munur á
þjóðunum
Vaiðandi muninn á Islendingum og
Tælendingum þá segir Lísa áberandi
mun á þankagangi og lífsmunstri.
„fslendingar hugsa mikið um
daginn í dag . Fólk vinnur mjög
mikið, þénar mjög vel og eyðir því
stax. A Tælandi safnar fólk pen-
ingum og ferðast ekki nærri eins
mikið. Það er sjaldgæft að fólk ferðist
til annarra landa enda ekki á færi
nema þeirra sem em ríkir. Það er
ódýrara að ferðast innanlands. Ég hef
ekki skoðun á því hvort fólk eyðir of
miklu. Hér er þessu öfugt íarið miðað
við heima en það er dýrt að ferðast
innanlands og þess vegna ferðast fólk
til annarra landa. Ég hef ásamt móður
minni og bróður ferðast talsvert um
heiminn enda foreldar mínir í góðum
efnum. Hér em böm miklu frjálsari.
Heima geta þau ekki valsað út og inn
og það má ekki líta af þeim. Foreldrar
em strangari og nei þýðir nei og böm
verða að sýna þeim virðingu. Böm
öskra ekki á foreldra sína. Reyndar
held ég að þetta sé mismunandi eftir
svæðum og að frjálsræði sé meira í
Bangkok.“
Ófrísk stúlka er dæmd
stúlka
Lisa segir að áður en hún kom hingað
hafi hún aldrei upplifað jól.
„Það var mjög gaman að vera hér á
þeim tíma og skiptast á gjöfum og allt
sem tengist þeim var mjög skemmti-
legt. Ég er sjálf Búddhatrúar. Við
fögnum nýju ári þrisvar. Fyrst em
vestræn áramót og við fögnum þeim
líkt og þið. Kínversk áramót eru í
febrúar en afi minn var hálfur
Kínverji og þá gefa foreldrar, afar og
ömmur börnunum gjafir. í apríl em
tælensk áramót og þá er mikið glens
og gaman, við sprautum vatni á hvert
annað o.s.frv. Gamalt fólk fer ekki á
elliheimili á Tælandi heldur býr hjá
bömum sínum. Fólk á elliheimilum
hefur verið yfirgefið og böm sem gera
það em talin vera vont fólk.“
Varðandi samskipti kynjanna þá
segir Lísa að ef stelpa ætlar út með
strák þá taki hún vinkonu með því
annars haldi allir að þau séu elsk-
endur. Strákar taka ekki utan um
stelpur né snerti hendur þeirra því það
sé dónaskapur. Það megi hins vegar
séu þau kæmstupar en kynlíf sé ekki
æskilegt og ófrísk stúlka er dæmd
stúlka.
Þegar Lísa er spurð um fram-
tíðaráform þá verður hún hugsi en
svarar því til að hún fari í inntökupróf
inn í háskóla þegar hún kemur út og
að hún kvíði fyrir náminu því það sé
mjög erfitt og hún þurfi mjög mikið
að leggja á sig. „Ég hef mjög mikinn
áhuga á fomleifafræði en pabbi vill að
ég verði læknir. Ég vil ekki vera
mikilvæg eða áberandi. Faðir minn
er þingmaður og læknir og rekur
lækningamiðstöð. Hann var við-
skiptaráðherra Tælands fyrir fjómm
ámm og mér finnst fólk breytast í
viðmóti þegar það veit að ég er dóttir
hans. Meðal annars þess vegna vildi
ég gerast skiptinemi og komast frá
þessu í einhvem tíma og vera ég sjálf.
Ég hef haft áhuga á fomleifafræði frá
unga aldri en pabbi telur að það verði
erfitt að fá starf við hæfi sem er rétt
því samkeppnin er mjög mikil, ekki
bara í námi heldur einnig um störf .
Hér á fólk miklu auðveldara með að
fá vinnu en heima. Pabbi vill að ég
starfi á lækningamiðstöinni sem hann
rekur í framtíðinni en mér leiðist
líffræði," sagði Lísa að lokum og
sagðist hafa myndað sterk tengsl við
fjölskyldu sína sem hún sagðist hafa
verið mjög heppin með og hafa lært
heilmikið á vem sinni hér.
LISA með foreldrum og bróður heima í Tælandi. -Ég hef mjög mikinn áhuga á fornleifafræði en pabbi vill að ég verði læknir. Ég vil ekki
vera mikilvæg eða áberandi. Faðir minn er þingmaður og læknir og rekur lækningamiðstöð.
Jóhanna Júlíusdóttir og Theódór Theódórsson:
Hvetjum fólk til að fó skiptinema
Lísa bjó á heimili Jóhönnu
Júlíusdóttur og Theódórs
Theódórssonar þegar
hún var hér á landi. Þau
sögðust hvetja fólk til að
fá skiptinema. Þetta væri
skemmtileg reynsla og
ástæða þess að þau tóku
að sér skiptinema var
áhugi á að kynnast nýju
fólki með ólíkra menningu
og siði. Einnig hafði
Ingveldur dóttir þeirra
verið skiptinemi á Tælandi
og þau vildu borga fyrir
með því að taka að sér
nema þó svo það sé ekki
skylda.
Þetta er annað skipti sem þau taka að
sér skiptinema en hinn var frá
Astralíu. Þau völdu að taka Lísu að
sér meðal annars vegna þess að hún er
frá Tælandi en dóttir þeirra hafði verið
þar. „Við vomm snemma ákeðin og
fengum að sjá lista með nemum sem
vom væntanlegir og það spilaði inn í
að Ingveldur er tengiliður og hefur
unnið í sjálfboðavinnu fyrir AFS.
Jóhanna segir að henni finnist eini
gallinn á fyrirkomulaginu vera sá að
krakkamir koma í lok ágúst en fara í
byrjun júli. „Mér finnst þau missa af
sumrinu og það væri gott fyrir þau að
komast inn á vinnumarkaðinn yfir
sumartímann. Þau kæmust betur inn
í þjóðlífið en skiptinemar hafa
skattkort og kennitölu alveg eins og
aðrir fjölskyldumeðlimir. Við mælum
alveg hiklaust með því að taka
skiptinema en fólk er oft hrætt við
þetta og heldur að það þurfi að vera
með stanslausa skemmtidagskrá.
Krakkamir þurfa herbergi og maður
þarf að taka á móti þeim eins og sínum
eigin bömum.“
Theódór og Jóhanna sögðust álíta
að krakkar frá Asíulöndum séu meiri
böm en jafnaldrar þeirra hér. „Lísa átti
meiri samleið með Flóvent syni okkar
sem er fimmtán ára en dóttur okkar
sem er tvftug. Hún er mjög öguð og
vel upp alin og miðað við okkar siði
þá var það fullmikið. Fyrst þegar hún
kom þá bugtaði hún sig og beygði
fyrir okkur og það tók nokkum tíma
að venja hana af því. Staða kvenna er
allt önnur úti en hér og hún var alveg
hissa á að Flóvent ryksugaði eða þegar
Theódórsetti þvottavél."
Þau segja aO Ingveldur dóttir þeirra
hafi sagt þeim að nemendur þurfi að
fara á hnén þegar þeir komi fram fyrir
kennara sinn þannig að siðvenjur em
mjög ólíkar. Hún hafi verið hjá vel
stæðu fólki og þau hafi alltaf samband
reglulega. Ingveldur stefnir á að fara
út í heimsókn þegar hún hefur lokið
stúdentsprófi. Lísa er feimin og
hlédræg og samlagaðist ekki mikið
öðmm unglingum. Hún var mikið á
bókasafninu og hafði sérstakan áhuga
á fomsögum, víkingum og rúnum. Þá
hafði hún áhuga á trúmálum og las
Biblíuna."
Lísa er vemduð af foreldmm sínum
en Tæland er mjög stéttskipt og hún
tilheyrir efri stétt. Fólk sem tekur að
sér skiptinema þarf að vera innstillt á
að einstaklingar koma frá ólíkum
menningarheimum og það fer fram
aðlögun á báða bóga. Við fómm með
Lísu um landið og vomm í hálfan
mánuð og hún var hrifin af landinu og
var í alla staði ánægð.“ Theódór kom
því til leiðar að Lísa fór á sjó með Byr
þegar net vom lögð en það tók um sex
tíma, hún var sjóveik en fékk samt
smjörþefinn af því hvernig sjó-
mennskan fer fram. Theódór sagðist
hafa verið mikið á sjó meðan Lísa bjó
hjá þeim og hann hafi kynnst henni
best seinni hluta tímans sem hún var
hér. Þau ætluðu að láta líða einhvem
tíma áður en þau tæku að sér tiýjan
skiptinema. Helst væri það vegna
þess að þau vildu halda góðum tengsl-
um við Lísu og hættara við að þau
rofnuðu frekar ef þau fengju nýjan
nema strax. Jóhanna bætti því við að
fólk mætti ekki keyra sig um of en þau
höfðu áður verið með strák frá
Ástralíu og það væri skemmtileg og
gjörólík reynsla. Þau hvetja fólk til að
taka að sér nema og segja eyjuna
alveg þola fleiri en einn skiptinema á
hverju ári.
Guðbjörg