Fréttir - Eyjafréttir - 26.07.2001, Side 10

10
Fréttir
Fimmtudagur 26. júlí 2001
Guðbjörg Sigurgeirsdóttir blaðamaður segir fró göngu 19 kvenna úr Eyjum ó Sveinstind í Skaftó
Bröltið á þessum konum
Helgina 12. til 15. júlí sl.
fór hópur h/enna frá
Eyjum í göngu frá
Sveinstindi niður í
Eldgjá. Þetta var fjórða
árið sem hópurinn fór í
skipulagða gönguferð
en fyrsta sumarið var
Laugavegurinn
genginn, því næst var
farið yfir Fimmvörðu-
háls niður í Þórsmörk
og í fyrra var farið í
Lónsöræfi. Upphafið
má rekja til þess að
starfskonur á Sjúkra-
húsinu tóku sig saman
um að fara í slíka ferð
en þar sem nokkrar
duttu út á síðustu
stundu var undirrituð
svo heppin að fá að
fara meö og hefur ekki
sleppt úr ferð síöan.
Nokkrar breytingar hafa
orðió innan hópsins
eins og gengur en aö
þessu sinni var hann
skipaður nítján konum
á besta aldri og
nokkrar að fara í sínu
fyrstu fjallaferð. Eins og
bæjarbúar tóku eflaust
eftir æfði hópurinn sig
nokkuð áður en lagt
varíhann. Þóeru
flestir hættir aö kippa
sér upp viö að sjá
ráðsettar húsmæður
dröslast um bæinn
meö bakpoka og
göngustafi rétt eins og
hverja aðra túrista. Ég
veit að mörgum þótti
þetta furðulegt á sínum
tíma en þetta er
nauðsynlegur
undirbúningur,
sérstaklega fyrir óvana
því pokinn sígur í eftir
margra klukkutíma
labb.
HÓPURINN frá Eyjum sem Iagði á Sveinstind. F.v. Guðhjörg Jónsdóttir, Emilía fararstjóri, Ingibjörg Sigurjónsdóttir, Kristín Garðarsdóttir,
Guðný Bjarnadóttir, Ragnheiður Mikaelsdóttir, Guðný Bogadóttir, Svanhildur Gísladóttir, Guðrún Kristmannsdóttir, Vera Björk
Einarsdóttir, Unnur Katrín Þórarinsdóttir, Vilborg Stefánsdóttir, Díana Svavarsdóttir, Sigríður Bragadóttir, Edda Róbertsdóttir, Jonni
bflstjóri, Iðunn Jóhannesdóttir, Guðbjörg Sigurgeirsdóttir, Brynhildur Brynjúlfsdóttir, Margrét Lilja Magnúsdóttir og Agústa Guðnadóttir.
EMILÍA fararstjóri, Iðunn og Guðný við Ófærufoss.
Sveinstindur
Að þessu sinni var lagt af stað á
fimmtudagsmorgni með Herjólli.
Rúta beið okkar í Þorlákshöfn ásamt
fararstjóranum Emilíu Magnúsdóttur.
Ekið var sem leið lá að Vík í Mýrdal
og þaðan upp Skaftártungu að Hóla-
skjóli í Lambaskarðshólum, en þar var
skilinn eftir farangur, hrein föt og
hressing, en Hólaskjól er lokaáfangi
göngunnar frá Sveinstindi og síðasti
gististaðurinn. Aætlað var að við
yrðum þar laugardagsnótt og upplýsti
fararstjórinn okkur um að við ættum
að sofa í skálanum niðri þar sem
Karlakórinn Fóstbræður yrði í salnum
uppi. Varð þá einhverri að orði að
þetta yrði þokkalegt með Karlakórinn
Fóstbræður ol'an á okkur.
Frá Hólaskjóli var ekið af stað að
Sveinstindi og þegar við komum á
áfangastað vorum við í 690 m hæð.
Sveinstindurer 1090 m og gekk ferðin
upp ntjög vel og tók einn og hálfan
tíma. Skyggni var gott en sagt er að frá
Sveinstindi sjáist um 40% hluti
landsins.
Það var frábært að sjá Vatnajökul,
Eyjafjallajökul, Torfajökul, Mýrdals-
jökul, Langjökul, Hofsjökul, Langasjó
sem er 20 km langur, Veiðivötn og
Lakagíga. Nálægt tindinum sáum við
rústir af búðum Þorvaldar Thorodds-
sen sem var einn af landkönnuðum
fyrr á tímum og gaf Sveinstindi nafn
eftir öðrum landkönnuði og lækni.
Sveini Pálssyni. A leiðinni niður
mættum við karlntanni sem nánast
hljóp upp tindinn. Gaf hann sér tíma
til að tala við nokkrar kvennanna
þegar hann kastaði mæðinni og benti
á jurt sem heitir álfabikar. Þegar
hinum var sagt frá þessu, spurði ein úr
hópnum hvort einhver hefði notað
svoleiðis, þ.e. álfabikar og varð af
þessu nokkur misskilningur.
Ferðin í skála tók tvær klukkustundir
og var hópurinn kominn þangað um
kl. níu um kvöldið. Þar voru fyrir níu
manns frá íslenskum fjallaleið-
sögumönnum sem urðu að rýnta
skálann fyrir kvennaskaranum.
Guðný ljósmóðir tók að sér að elda
„naglasúpuna" góðu handa hópnum
en hún er orðin að föstum lið á mat-
seðlinum í slíkum ferðum.
Eitthvað mun Kristín Garðarsdóttir
hafa aðstoðað hana við elda-
mennskuna þar sem ljósmóðim náði
illa upp í pottinn og þegar Kristín
þreyttist á að lyfta henni til þess að
hræra þá ákvað hún að gera það sjálf.
I eftirrétt fékk mannskapurinn sér
kakó og smá 40 % Straw.
Akveðið var að vakna kl. átta
daginn eftir og halda af stað kl. 10 en
framundan var átta tíma ganga niður í
Skælinga. Fóru því lúnir ferðamenn
að skríða í poka. Guðný Bjarnadóttir
las þjóðsögu fyrir svefninn. Það var
Hellismannasaga um 18 skólapilta
sem sagt er að haft lagst út og sest að í
Surtshelli. Sumar sofnuðu vært út frá
sögunni, m.a. undirrituð, og rumskuðu
ekki fyrr en dagur reis en aðrar náðu
vart að festa svefn fyrir hrotum eða
gnauði í vindinum en hvasst var um
nóttina og kalt.
Skælingar
Um morguninn bauð Vera Björk
mannskapnum upp á hafragraut sem
er sá besti í heimi. Hún hafði reyndar
byrjað daginn á því að bursta tenn-
urnar með body lotion og ein úr
hópnum braust inn á kamarinn þar
sem einn úr hópi tjallgöngumanna var
fyrir og átti sér einskis ills von. En
konur með kvikindislegan húinor
kætlust við þessa uppákomu.
Haldið var af stað í frábæru veðri,
allar á stuttbuxum og ermalausum bol.
Það benti allt til þess að við yrðum
veðurtepptar þennan dag en það að
vera veðurtepptur í fjallgöngu er þegar
veðrið er hreint frábært og útsýni til
allra átta. Gengið var með Skaftá,
fram hjá Kömbum að Hvanngili. Því
næst var gengið með Uxatindum og
komum við þá að litlu vatni sem ekki
hafði neitt nafn. Ljósmóðirinn í
hópnum var ekki lengi að snara fram
nafni, Legvatn skyldi það heita.
Afram var haldið um stórfenglegt
gil uns loks að gengið var eftir heiði
þar sem sást niður í Skælinga sem
voru í 5 km tjarlægð. Þá var klifrað
niður í Stóragil og gengið eftir því og
fremst var skálinn innan um ægifagrar
hraunmyndanir.
Ferðin gekk mjög vel og tók um níu
tíma. Þó svo ferðin hæfist í sól fengum
við á okkur rigningardembur en veður
var hlýtt. Það er ólýsanleg tilfinning
að vera úti í náttúrunni og það sem
göngumaðurinn sækist eftir er kyrrðin
og róin sem smám saman færist yfir.
Enginn sími, ekkert útvaip, engar
fréttir. Það er alveg frábært og það
verður það að segjast eins og er að
maður hugsar ekki um neitt nema
sjálfan sig í svona ferð og gleymir
öllum öðrum. Eftir því sem við nálg-
uðumst skálann þá breyttist
gróðuriárið úr því að vera sandauðnir
í vel gróið land og við heyrðum í lóu
og sáum fé á beit. Það var lika ósköp
notalegt að koma í skála, þreyttur en
endumærður.
Unnur Katrín eldaði frábæran
pastarétt eins og hennar er von og vísa
og naut aðstoðar Eddu. Ingibjargar og
Iðunnar. Binna var með Tupperware
kynningu á meðan mannskapurinn
fékk sér kakó og pínulítið 60% straw.
Guðný Bjarna var nánast eins og
vegalaust bam um tíma þar sem áhöld
vora um hvort hún fengi vist á loftinu
við gluggann þar sem hún vildi hafa
hann galopinn því sumar höfðu af því